Τελευταία πράξη για την ΔΟΥΚΙΣΣΑ.Kαλό ταξίδι, λατρεμένη...

Σάββατο, 2/10/2010
ΕΚΤΑΚΤΩΣ

Οι Αναμνήσεις θα σε θυμίζουνε...

Στη 1 και 30 το μεσημέρι και στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών, παίχτηκε η τελευταία πράξη για την Δούκισσα.

Λίγοι, αλλά αρκετοί ήταν εκείνοι που την αγάπησαν αληθινά και ήθελαν να την συνοδεύσουν με τα δικά της -ανεπανάληπτα- τραγούδια, ως την τελευταία κατοικία. Την γυναίκα που ζήτησε από το Θεό να την πάρει στον ύπνο της γιατί φοβόταν το θάνατο.
Η Δούκισσα, αυτός ο θυσαυρός, είχε πολλά ακόμη να δώσει στο τραγούδι...
Έφυγε νωρίς, αλλά άφησε με το δικό τη ξεχωριστό τρόπο, την τραγουδιστική της σφραγίδα.
Απλός κόσμος που την θαύμασε, αλλά και άνθρωποι από τον καλλιτεχνικό χώρο, μη φανταστείς πολλούς,ήταν κοντά της...

Εκεί και η οικογενειακή μου φίλη, Τζένη Βάνου, συντετριμένη, που δεν μπορούσε να κρατήσει τα δάκρυά της. Αν και ήξερε για την ασθένεια της καλής της φίλης, πάντα πίστευε στο θαύμα.

Και οι δυο, μιας πολύ σημαντικής εποχής για το καλό ελληνικό τραγούδι, βρέθηκαν πολλές φορές στις ίδιες πίστες χωρίς ίχνη βεντετισμού.

Εκεί και αξιαγάπητη Μαίρη Λίντα και η Ελένη Ροδά, η Καίτη Γκρέυ και πόσοι άλλοι που, κυριολεκτικά, λάτρεψαν αυτήν τη σημαντική Κυρία που έφυγε νωρίς...

Συζητήθηκε το γεγονός πως ο Τόλης Βοσκόπουλος, που ευεργετήθηκε πολύ από την Δούκισσα, αρκέστηκε στο να στείλει ένα στεφάνι που έγραφε: "Στο αγαπημένο μου Δουκισσάκι"...
Μία από τις πιο σημαντικές ερμηνεύτριες στο ελληνικό τραγούδι, ήταν από νωρίς στο κοιμητήριο του Α΄Νεκροταφείου Αθηνών για να χαιρετήσει την αγαπημένη της φίλη, Δούκισσα. Η Μαρινέλλα, αμίλητη και με σκυμμένο το κεφάλι όλη την ώρα, δεν έβλεπε τον κόσμο που την παρατηρούσε κατα την διάρκεια της νεκρόσημης ακολουθίας. Που, σχεδόν, παραήταν ενοχλητικό...

Εκεί και ο Γιώργος Κατσαρός, η Κατερίνα Στανίση, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, ο Μάκης Δελαπόρτας, η δημοσιογράφος Κική Σεγδίτσα, στην πιο δύσκολη μέρα των ανθρώπων που θα τους λέιψει, πρώτα και πάνω από όλα, ως παρουσία και μετά σαν τραγουδίστρια. Κυρίως των δύο αγοριών της...
Ο Λάκης Λαζόπουλος την γνώρισε καλλίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Από την τραγουδίστρια περισσότερο ζήλεψε τον όμορφο εσωτερικό κόσμο που έκρυβε αυτή η γυναίκα.
Και ήταν εκεί για το ήστατο χαίρε, σιωπηλός, σε αντίθεση με μερικούς, ακόμη και αυτές τις δύσκολες στιγμές για τους δικούς της συγγενείς, που επιδίωκαν ένα πλάνο μπροστά στην κάμερα του τηλεοπτικού σταθμού ΑLTER, την ώρα που ο ρεπόρτερ Στρατής Λιμνίος προσπαθούσε να καλύψει το δυσάρεστο γεγονός.

Ποια ήταν η ΔΟΥΚΙΣΣΑ

Μια Κυρία έφυγε...
μια σωστή Κυρία!

Πληθωρική, µπριόζα, δηµοφιλής. Ετσι θα θυµάται ο κόσµος τη λαϊκή τραγουδίστρια που «έφυγε» χτες σε νοσοκοµείο της Αθήνας, ύστερα από πολυετή µάχη µε τον καρκίνο.

«Ηµουν χορεύτρια. Οταν τελείωσα το Δηµοτικό έκαναν στη γειτονιά µου, το Πασαλιµάνι, διαγωνισµό για ταλέντα. Τότε, όπως έκανε ο Οικονοµίδης, έκαναν σε όλες τις γειτονιές. Ηταν σ’ ένα αναψυκτήριο το “Κοσµικόν”, βγήκα πρώτη, κέρδισα πέντε πάστες και ένα γυάλινο σερβίτσιο για λικέρ και µε κράτησαν εκεί για όλο το καλοκαίρι». Ετσι αφηγείται η Δούκισσα (Φωταρά) στο βιβλίο «Αρχισαν τα όργανα» του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη (Εκδόσεις Αµµος) τα πρώτα της βήµατα στο καλλιτεχνικό στερέωµα, όπου έµελλε να πρωταγωνιστήσει για πάνω από τρεις δεκαετίες στο τραγούδι αλλά και ως ηθοποιός σε δέκα ταινίες µαζί µε τους Κώστα Κακκαβά, Γιώργο Καµπανέλλη και Τόλη Βοσκόπουλο.

Γεννηµένη το 1941 στον Πειραιά, η Δούκισσα είχε πατριό τον µπουζουξή Γιάννη Λαουτάρη και από παιδάκι ακόµη ξεδίπλωσε το ταλέντο της. Από το «Κοσµικόν», όπου πρωτοδούλεψε, θυµόταν: «Επαιρνα µεροκάµατο 50 δρχ. την εβδοµάδα, όταν είχε 40 δρχ. το ενοίκιο. Οι τραγουδιστές εκεί ήταν άγνωστοι και κάθε Δευτέρα για να τραβάνε κόσµο έκαναν διαγωνισµό για ταλέντα. Εγώ βγήκα ταλέντο στον χορό, εξάλλου είχα πάει µια χρονιά στη Σχολή Δούκα. Και µετά έλεγα και 2-3 τραγουδάκια».

Το πρώτο τραγούδι που δισκογράφησε ήταν το «Με την κοπέλα π’ αγαπώ» (1957) των Στέλιου Χρυσίνη, Χρήστου Κολοκοτρώνη. Εναν χρόνο αργότερα συνεργάστηκε µε τον Μανώλη Χιώτη στην Columbia και ερµήνευσε πρώτη το «Σβήσε τη Φλόγα» και το «Απότοµα» (που µετά επανεκτέλεσε η Μαίρη Λίντα). Συνεργάστηκε µε δηµιουργούς όπως µε τους Θόδωρο Δερβενιώτη, Βασίλη Καραπατάκη, Μπάµπη Μπακάλη, Γιάννη Καραµπεσίνη, Στέλιο Μακρυδάκη και εµφανίστηκε σε πολλά κέντρα –όπως το 1962 στην «Τριάνα» του Χειλά µε τους Καζαντζίδη - Μαρινέλλα.

Το 1964 µετακινείται στην Fidelity του Αλέκου Πατσιφά και ερµηνεύει επιτυχίες των Γιώργου Μητσάκη, Γιάννη Μαρκόπουλου και προκαλεί αίσθηση. Το 1965 ηχογραφεί τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου για την ταινία «Νo Μr. Johnson» µε γνωστότερη την επιτυχία «Τα παλικάρια».

Το 1967 τα ντουέτα µε τον Τόλη Βοσκόπουλο (µε τον οποίο συνδέονται και ερωτικά) και τα σουξέ «Ελ Πάσο», «Αρραβωνιάρα», «Οι αναµνήσεις», «Μελαγχολία», «Μ’ έµαθες ν’ αγαπώ» κάνουν µεγάλη επιτυχία. Τότε εµφανίζονται µαζί και στο θέατρο.

Εναν χρόνο µετά, έρχεται η συνεργασία µε τον Γιώργο Ζαµπέτα (µε τον οποίο πρωτογνωρίστηκαν το 1963 στην περίφηµη «Τριάνα») και γράφουν µαζί τον δίσκο «Τα παιδικά µου όνειρα». Εκεί έµελλε να ερµηνεύσει το εµβληµατικό της σουξέ «Πού πας χωρίς αγάπη» – σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη – αν και η κυκλοφορία του δίσκου τη βρίσκει στην Αµερική, λόγω µιας διάταξης που απαγόρευε τα σπασίµατα των πιάτων στην Ελλάδα και έκανε πολλούς καλλιτέχνες να... µεταναστεύσουν για λίγο! Η επιτυχία του δίσκου κάνει τη Δούκισσα να επιστρέψει. Εµφανίζεται στα µεγάλα κέντρα της εποχής («Νεράιδα», «Φαντασία», «Αναµνήσεις», «Δειλινά» κ.ά.)

στην πρώτη γραµµή του πάλκου.

«Το κοινό είναι ζυµάρι και το πλάθεις. Δεν κάνει το κοινό τα µαγαζιά, ο καλλιτέχνης και το πρόγραµµα φτιάχνουν τα µαγαζιά», έλεγε.

Τη δεκαετία του ‘70 εξελίσσεται σε τραγουδίστρια του Τάκη Μουσαφίρη και µαζί κάνουν τις επιτυχίες «Ατάκα και επί τόπου», «Το µωρό» κ.ά. Ακόµη συνεργάζεται µε τους Γιάννη Σπανό, Ζακ Ιακωβίδη, Γιώργο Κοινούση (µαζί κάνουν το έτερο µεγάλο σουξέ της «Ανθρωποι είµαστε» το 1970) κ.ά.

«Είχε ήθος και µια τρυφερή φωνή που µπορούσε να υπηρετήσει όλα τα είδη. Το µεγάλο µας όνειρο ήταν να κάνουµε έναν δίσκο µε ηπειρώτικα που τα αγαπούσε πολύ, αφού η µητέρα της η Αθανασούλα είχε καταγωγή από την Ηπειρο. Ηταν µια κυρία. Στις περιοδείες και στα κέντρα όλοι την αποκαλούσαν “κυρία Δούκισσα”, αφού απέπνεε τον σεβασµό και είχε µια σπάνια mentalite», σηµειώνει για τη Δούκισσα, ο σολίστας του µπουζουκιού Δηµήτρης Χιονάς που γνωρίστηκε µε τη Δούκισσα το 1969 στη «Νεράιδα» και από το 1975 (που ξαναβρέθηκαν στη Φαντασία σε σχήµα µε τον Σταµάτη Κόκοτα) έγιναν αχώριστοι σε κέντρα, περιοδείες, δισκογραφία.

Η Δούκισσα είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε δύο γιους.

"Της είχα ζητήσει να μου μιλήσει για την τεράστια βοήθεια που έδωσε στην Ρένα Παγκράτη, πριν αυτοκτονήσει... Και καθημερινό φαγητό και χαρτζιλίκι και να την κοιμίζει σπίτι της και να μιλά σε δικούς της ανθρώπους για να την πάρουν στη δουλειά. Εκείνη δεν δέχτηκε να πει τίποτα από όλα αυτά. Αρκέστηκε μόνο να μου πει: -Κώστα, αυτά θέλω να μείνουν μεταξύ μας.
Αυτή ήταν η ΔΟΥΚΙΣΣΑ!". Κ.Β.

Η κηδεία της θα γίνει αύριο στις 13.00

από το Α’ Νεκροταφείο


ta nea.gr

Γράμμα προς τον υποψήφιο δήμαρχο...

"...οι δήμοι άντλησαν περισσότερα κεφάλαια από τις υποχρεώσεις που είχαν και παρ΄όλ΄αυτά, κατέγραψαν ζημιές!

Πες μου, πως γίνεται;
Γιατί δεν αντέχω να ξανακούσω τον ..."άτυχο κλοιρονόμο", τον κύριο Θου Που, να μου λέει κατάμουτρα: "Μαζί τα φάγαμε...".

Ήρθα εγώ στο δήμο κι έφαγα μαζί σου "πάπια Πεκίνου με ανανά"; "Φιλέτο με φουαγκρά και μπέικον" ή... έστω, "παέγια με θαλασσινά";

Όχι, πες μου. Να το ξεκαθαρίσουμε το θέμα προεκλογικά και πλέον να τον αντιμετωπίζουμε, τον κύριο "μαζί τα φάγαμε", σαν τον "τρελλό" του χωριού που όλοι συμπαθούμε!"

Διάβασε...

Με το "Γράμμα προς τον υποψήφιο δήμαρχο" ξεκινώ την σεζόν μαζί σου και εύχομαι να έχουμε οπλιστεί με δύναμη, κουράγιο και μπόλικη υπομονή, για να αντέξουμε ότι στο διάβα μας βρεθεί.

Δύσκολη χρόνια, από τις χειρότερες των μεταπολιτευτικών χρόνων, δεν ξέρεις πραγματικά τι σε περιμένει, απλά το φαντάζεσαι...
Μαζί, εδώ, θα τα λέμε, θα προβληματιζόμαστε αλλά και θα χαμογελάμε...
Τουλάχιστον, θα προσπαθούμε...

Περμένω, λοιπόν, τα σχόλιά σου - γι αυτήν την εβδομάδα- στην καινούργια μου προσπάθεια που έχω ξεκινήσει στην ηλεκτρονική εφημερίδα "ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ".
Κλίκαρε τη λέξη διάβασε και ... Καλό Χειμώνα!
,

EUROVOICE 2010... η κριτική

* Συγκινημένη η Φλώρα θεοδώρου ακούει την ανακοίνωση της νίκης της...
* Η Κύπρος κατέλαβε την 1η θέση στο διαγωνισμό τραγουδιού "eurovoice 2010"

Ανοργανωσιά μετα ...μουσικής!

Στην τρίτη θέση του μουσικού διαγωνισμού «Eurovoice 2010» βρέθηκε η Ελλάδα στο πρώτο μέρος του διαγωνισμού, με το τραγούδι «Τι παραπάνω» (κλικ στον τίτλο ν΄ ακούσεις το τραγούδι) που ερμήνευσε ο σεμνός τραγουδιστής, Γιώργος Τεντζεράκης. Kαι ενώ στα μέσα της τελικής βραδιάς είχε πέσει ακόμη και στην 5η θέση, κατάφερε να πλασαριστεί στην 4η, αποσπόντας θετικές κριτικές για την εμφάνισή του.

Την πρωτιά κατέλαβε η Κύπρος, με το τραγούδι «In the arms of my angel» (κλικ στον τίτλο ν΄ ακούσεις το τραγούδι) το οποίο ερμήνευσαν η εντυπωσιακή Φλώρα Θεοδώρου με το συγκρότημα «The Secrets».

Έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι η Anastacia βγαίνοντας στη σκηνή δήλωσε πως δεν θα καταφέρει να τραγουδήσει, διότι κάτι συνέβη και «έκλεισε» η φωνή της.

Ζήτησε συγγνώμη και ανέφερε πως ένιωσε την ανάγκη να εμφανιστεί και να απολογηθεί. «Σας ζητώ συγγνώμη και σας εκτιμώ πάρα πολύ. Θα το κάνω μια άλλη χρονιά», είπε μεταξύ άλλων.

Όπως είναι γνωστό παρουσιάστρια της βραδιάς ήταν η Pamela Anderson, αλλά ακόμη αναρωτιέμαι το γιατί... Μια πρώην "ναυαγοσώστης", όπου οι ερωτικές περιπτύξεις της με τον πρώην άντρα της και ντράμερ των Motley Cue, τον περιχαρή κο Tommy Lee, έφτασαν μέχρι τα... video clubs του πλανήτη. Mία 43χρονη κυρία, σήμερα και πρώην κουνελάκι η οποία με νάζι σου δηλώνει: "Τα στήθη μου έκαναν μια σπουδαία καριέρα -εγώ απλώς ακολουθούσα".

Ακόμη αναρωτιέμαι τί κύρος μπορούσε να προσδώσει μία τέτοια παρουσία σε μουσικό διαγωνισμό!

Με τρελές απαιτήσεις (πέστε να πάρουν τις κάμερες από μπροστά μου), με παραξενιές και με 6.000 ευρώ για το "φτιασίδωμα" της κόμης... η κυρία Άντερσον, έδωσε να καταλάβουμε πως της λείπει το... σεξ (σύμφωνα με δήλωσή της στην "Mirror"), με αποτέλεσμα να την πληρώσουν όλοι...!

Mε αμήχανη στάση μπροστά στο φακό, απέδειξε πως δεν άξιζε τα λεφτά της στο πλάι του ξεμαλιασμένου προέδρου του Eurovoice, του γνωστού γάλλου μουσικού, κου Εric Serra.

Με οργανωτικά προβλήματα κύλησε η πρώτη βραδιά του πανευρωπαϊκού μουσικού διαγωνισμού Eurovoice, στον χώρο του «Αθηνών Αρένα».

Τόσο τo ζεστό χειροκρότημα, με το οποίο υποδέχθηκαν τον Έλληνα διαγωνιζόμενο Γιώργο Τεντζεράκη, ο οποίος τραγούδησε πρώτος, όσο και οι εμφανίσεις των 13 από τους 28, τελικά, διαγωνιζόμενους από διάφορες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνον δεν φάνηκαν αρκετά για να ικανοποιήσουν τους θεατές, οι οποίοι έφυγαν απογοητευμένοι από τον χώρο διεξαγωγής του διαγωνισμού.

* Σεμνή η παρουσία του Έλληνα τραγουδιστή, Γιώργου Τεντζεράκη. Το ...ανύπαρκτο "χορευτικό", την ώρα της παρουσίασης της ελληνικής συμμετοχής, ...ας έλειπε...
Είχε, ήδη, προηγηθεί η αλλαγή του χώρου παρουσίασης (ο διαγωνισμός επρόκειτο να διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ) και η αποχώρηση του Σάκη Ρουβά, ο οποίος για τεχνικούς λόγους ακύρωσε την εμφάνισή του στον διαγωνισμό.
Ποτέ άλλωτε σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό δεν έχει συμβεί καλλιτέχνες να φτύνουν στην κυριολεξία την προσπάθεια νέων ταλέντων, ατόμων που προσπαθούν να βρουν το δρόμο της επιτυχίας.

Η τελευταία βραδιά του διαγωνισμού προφανώς είχε καλύτερες φωνές, 3-4, που μπάλωσαν όσο μπορούσαν την ανοργανωσιά των διοργανωτών!

Αποζημιώθηκαν οι περευρισκόμενοι του χώρου από τον ερωτικό κο Εnrigue Inglesias ο οποίος και ξεσήκωσε το κοινό (που ΜΟΝΟ γι αυτόν ήρθε ) και τραγούδησε και φίλησε στο στόμα μια θαυμάστριά του. Όλα -σχεδόν- τα έκανε ο τραγουδιστής, αλλά η σκηνοθεσία τον πρόδωσε πολλές φορές, όπως και τους διαγωνιζόμενους!

Παύσεις, κενά μέχρι αηδίας, με αγγλικά και νοήματα στους στίχους ...άστα να πάνε και η ... αμηχανία έκαναν τον διαγωνισμό να μοιάζει με... επαρχιώτικα καλλιστεία, της κακιάς συμφοράς ή ακόμη και με τσίρκο...

Χώρες που ξεχώρησαν: Ελλάδα, Κύπρος, Αγγλία, Ρωσία, Αρμενία, όπου και μπήκαν στην 10άδα, του διαγωνισμού τραγουδιού που το πρώτο και τελευταίο λόγο έχουν οι χρήστες του Ιnternet.

Η Μήδεια του Μποστ... σήμερα

Με την σκηνοθετική πένα του Αντώνη

Η Θεατρική Ομάδα "Έφεσος" παρουσιάζει τη "Μήδεια" του Μποστ, τη Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου στο θέατρο "Θ. Βέγγος" του Κορυδαλλού και την Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου στο Κηποθέατρο Νίκαιας στις 20.30 με ελεύθερη είσοδο.

Η σκηνοθεσία είναι του Αντώνη Παπαδόπουλου, του σκηνοθέτη του οποίου το πορτρέτο παρουσίασα σε ειδικό άρθρο.

Παρακολούθησα τις πρόβες και σου το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είναι σπουδαία δουλειά με άρτιες ερμηνείες...

"Η «Μήδεια» του αλησμόνητου Μέντη Μποστατζόγλου (Μποστ), αποτελεί μεγάλο κειμήλιο της νεοελληνικής δραματουργίας. Ενα «διαμάντι» βγαλμένο από το μεγάλο, λαογέννητο και πάντα από το λαό θρεφόμενο και οξύνοο, ανατρεπτικής κοινωνικής κριτικής κωμωδιογραφικό «ποτάμι» που κυλούσε σε όλο το ιδεολογικό, ψυχοδιανοητικό και καλλιτεχνικό «είναι» του Μποστ. Ο Μποστ εμπνεόμενος από την ευριπιδική «Μήδεια», αλλά κάνοντας άνω κάτω το μύθο, έγραψε μια εκρηκτική κωμωδία. Μια κωμωδία, με όλο το σατιρικό μεγαλείο της σπινθηροβόλου, δεκαπεντασύλλαβης, γλώσσας του Μποστ. Γλώσσα ψευτοκαθαρευουσιάνικη, με την οποία σάρκαζε το γελοίο καθαρευουσιανισμό της άρχουσας αστικής τάξης και τους αγράμματους μιμητές του. Γλώσσα που «κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει», όχι μόνο για την κοινωνία της εποχής του αλλά και τη σημερινή. Γλώσσα, που αν το καλοσκεφτεί κανείς θα διαπιστώσει ότι «καθρεφτίζει», εμμέσως σχολιάζει και ιστορεί, το γλωσσικό μας ζήτημα. Βλακώδης, αστοιχείωτη, εντελώς αγράμματη, που ξεφουρνίζει βλακείες και καθαρευουσιανικούρες, μεγαλοπιασμένη αρχοντοχωριάτισσα, η Μήδεια του Μποστ, θυμωμένη με τον Ιάσονα, που την απατά, και με τα παιδιά της, που είναι σκράπες στο σχολείο, αντί κατά τον αρχαίο μύθο να τιμωρήσει τον Ιάσονα, σφάζοντας τα παιδιά της, διατάζει να «σφάξουν» τους συμμαθητές τους"!

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, για την νέα του προσπάθεια, λέει:
"Η αντανάκλαση της νέο-ελληνικής πραγματικότητας μέσα στον παραμορφωτικό καθρέφτη της φαντασίας του Μποστ, μοιάζει τόσο κωμική που τελικά, προβληματίζει… Ένας κόσμος που κινείται επικίνδυνα ανάμεσα στο παράλογο και το μη- συμβατό, που έχει «γενικές και αόριστες» γνώσεις της ίδιας της Ιστορίας του, αυτοσαρκάζεται αλλά και τρώει τις σάρκες του. Η Μήδεια του Μποστ ελάχιστα κοινά έχει με τη τραγική αρχαία ηρωίδα και μοιάζει να είναι ...η θλιβερή κατάληξή της στις μέρες μας. Όλοι οι ήρωες ακροβατούν κινούμενοι από μυστικά σχοινάκια, σα τις φιγούρες του θεάτρου Σκιών .
Το κείμενο έχει το χάρισμα να αφήνει ελεύθερους τον κάθε σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς, αφού από μόνο του σε παροτρύνει σε λύσεις και ερμηνείες που προσαρμόζονται στην όποια καθημερινότητά μας.
Όμως η «Μήδεια» είναι και μια ξεκαρδιστική κωμωδία και αν το γέλιο μας ουσιαστικά προέρχεται από την αντανάκλαση του ίδιου του εαυτού μας, ας χαλαρώσουμε και ας γελάσουμε τότε δυνατά, βλέποντας τους εαυτούς μας σ’ αυτή τη «τρελή» σκηνή".

Καστ:

Γιώργος Αυγουλάς -Οιδίποδας
Νίκος Αυγουλάς - Ευρυπίδης
Μάχη Καμπίτση - Ιέρεια
Τάσος Κανάκης - Ιάσονας
Σπύρος Καφρίτσας - Δούλος
Δημήτρης Κρασσόπουλος - Ψαράς
Γιάννης Λεκάκης - Καλόγρια
Γεωργία Μπαχού - Αντιγόνη
Ελευθερία Παπάζογλου - Τροφός
Σίμος Σταυρόπουλος - Καλόγερος-Εξάγγελος
Κική Χατζηπαναγιωτίδου -Μήδεια

Χορός:
Ισμήνη Κανάκη
Κατερίνα Κατσανδρή
Δέσποινα Καραχρήστου
Ζωή Καραχρήστου
Μαρία Κουκουβίνου
Κυριακή Σαμαρά


Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Κομνάς
Σκηνοθεσία: Αντώνης Παπαδόπουλος

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: η σπουδαιότητα του να είσαι σκηνοθέτης!

Καθώς σκέφτομαι να σου γράψω και να πετύχω έτσι την επόμενη επικοινωνία μας, "μούσκεμα" νοιώθω όλο μου το σώμα...
Μη φοβάσαι...
Η μνήμη με γυρίζει στα χρόνια του γυμνασίου όπου γνώρισα ένα πλάσμα που -στην αρχή- δεν μου έκανε καμιά εντύπωση.
Τον μαθητή Αντώνη Παπαδόπουλο.
Καλός μαθητής, αλλά και ένας τύπος με έφεση στα ποιήματα και με το "ψώνιο" να σκηνοθετεί.

Ως σκηνοθέτης...

..."τους εξουθενώνει τους ήρωές του γιατί έχει την τάση, που είναι σχέδον ερωτική, να πέρνει τα κομματάκια τους και να τα τοποθετεί στο παζλ της τελειότητάς τους!
Και της εποχής τους, επίσης!"...

Εγώ, άλλο "ψώνιο", τραγουδούσα κι έπαιζα σε θέατρα.
Ο Αντώνης σκέφτηκε να κάνει το πρώτο του πείραμα σκηνοθεσίας με μένα. Μια μέρα και μέσα στην έξαρση ενός ταλέντου που ...βρυχάται, μου ζητά να περάσω κάτω από μία σκάλα με... βροχή. Εκείνος πάνω από την σκάλα και με ένα ποτιστήρι στα χέρια προσπαθεί να πετύχει το πλάνο...
Ποτέ δεν έμαθα αν το πέτυχε, ωστόσο είχα κονομίσει ένα φοβερό κρύωμα που, όταν το θυμάμαι, "μουσκεύει" το σώμα μου και "κρυώνει"!

Τα χρόνια πέρασαν κι οι δρόμοι μας βρίσκουν άλλους δρόμους και ...παρόδους!
Εκείνος ακολουθεί την "τρέλα" του στην Ιταλία! Κι εγώ την δική μου στην Ελλάδα!
Δεκαπέντε χρόνια -σε μια άγνωστη χώρα για κείνον- μαθαίνει αρκετά γύρω από το αντικείμενο που αποφασίζει να λατρέψει...
Σπουδάζει και ονειρεύεται...

Ανεβάζει το "Καλοκαίρι και καταχνιά" και το θεατρικό κοινό τον αποθεώνει!
"Η Άλμα θα ανακαλύψει τον κρυμμένο της εαυτό και ο Τζον θα γνωρίσει τα όριά του. Στο ασφυκτικό, όμως, περιβάλλον της μικρής κοινωνίας του Αμερικάνικου Νότου, οι αλήθειες, όταν δεν μένουν κρυμμένες για πάντα, μαθαίνονται όταν είναι πλέον αργά".
Αυτή είναι η αλήθεια του Τένεσι Ουίλιαμς.
Του Αντώνη, πάλι, είναι να την ανακαλύπτει νωρίς και να την σκηνοθετεί κι έτσι να την κρατά για πάντα...
Τρομερή πένα, γράφει σενάρια, ποιήματα, μηθιστορήματα...
Βραβεύεται για την πένα του και όχι άδικα, από τον "Κόσμο του Επενδυτή"!
Έχει μανία με τις φωτογραφίες και η εμμονή του είναι να παθιάζει το ασπρόμαυρο κλικ με το χρώμα της φωτιάς! Μόνο εκείνος μπορεί να πετύχει τέτοια ομορφιά και να την ρίχνει κατευθείαν στο χρώμα του έρωτα!
Ακούραστος, πάνω σε μία μονταζιέρα προσπαθεί να δικιολογίσει και εντέλει να κολακέψει τους ήρωές του!
Έχουν πόνο αυτοί οι ήρωες, ωστόσο είναι όμορφοι και "ζωντανοί" στο ζωντανό του "παραμύθι"!
Η Μικρασία, η Σμύρνη είναι στο αίμα του...
Μικρός είχε μάθει πως στο Μπλόκο της Κοκκινιάς ο γονιός του πήγαινε φαγητό στον φυλακισμένο παππού του. Μια σφαίρα που περνά ξυστά από το κεφάλι του γονιού παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή ...
Με την μπαμπεσιά εκείνων των χρόνων...
Αυτή η μνήμη, από τότε, δίνει ζωή στα καμμένα όνειρα από διωγμούς!
Οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν από τα μέρη τους "επιστέφουν" γιατί ο Αντώνης το θέλει!
Και κλαίνε και γελάνε και ξανακαημώνοται και πάλι το ρίχνουν στο χορό!
Με τη θλίψη στο βλέμα, αλλά και με την σπιρτάδα της λευτεριάς!
Tους εξουθενώνει τους ήρωές του γιατί έχει την τάση, που είναι σχέδον ερωτική, να παίρνει τα κομματάκια τους και να τα τοποθετεί στο παζλ της τελειότητάς τους!
Και της εποχής τους, επίσης!
Είναι αυθεντικός. Να τον πιστέψεις όταν τον ακούσεις να σου λέει "κανένα μέρος δεν είναι παρθένο... Το μόνο που ανακαλύπτουμε μόνοι μας, είναι το βάθος και το πλάτος της ψευτιάς"!
Το παρθένο μέρος είναι της καρδιάς του που αποζητά, μέσα από της παραστάσεις του, να πάρει κάτι και η ζωή...

Είκοσι χρόνια τώρα έχει δημιουργήσει ένα διαμάντι...

Το "ΙΟΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ" πρώτα στην Μάνδρα Αττικής και μετά στον Κορυδαλλό, του Αντώνη Παπαδόπουλου, φιλοξενεί κυρίως δικά του έργα.
Θα ξεκινήσει με τη ΦΑΙΔΡΑ του Γιάννη Ρίτσου στη Μάντρα, αλλά με τη ΣΙΠΥΛΙΝΑ, που έμελλε να είναι το πιο «περιζήτητο» μονόπρακτό του, θα ριζώσει στον Κορυδαλλό...
Εκεί θα βρει "σπίτι" και θα "κατοικήσει η ησυχία" της ΑΛΙΚΗΣ! Η ΝΥΦΗ, η Μαρίτσα η πρόσφυγγα, η κυρία Βερονίκη και η Μπλάνς Ντιμπουά θα "παρκάρει" το "λεοφορείο ο πόθος" της ακριβώς πάνω στη σκηνή του! Εκεί θα συναντηθεί και η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΜΕ ΤΗ ΣΜΥΡΝΑ!
Αλλά και όλοι οι ήρωές του σαν να μην έχουν που αλλού να πάνε...
Το "Θέατρό" του, μέσα στα χρόνια θα φιλοξενήσει λογοτεχνικές, αλλά και ποιητικές βραδιές με επιτυχία.
Τον Απρίλιο του 2003, ο θίασός του επιχειρεί, μετά από 12 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα δρώμενα της περιοχής του Πειραιά, μία ριζική, ποιοτική αναβάθμιση, δημιουργώντας τη ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΙΚΑΙΑΣ - ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ, προβαίνοντας έτσι στην ίδρυση πρωτοποριακής δανειστικής βιβλιοθήκης και στην έκδοση της διμηνιαίας εφημερίδας "Ο ΘΕΑΤΡΙΝΟΣ". Παράλληλα δημιουργεί ενημερωτικές θεατρικές βραδιές με την Εύα Κοταμανίδου, με την παρουσιάση έργων του Γιάννη Ρίτσου, του γαλλικού θεάτρου του Μεσοπολέμου και μαθήματα commedia dell’ arte με τον Κάγιο Βελτς...

Το 2008 υπήρξε σταθμός στην ιστορία του Ιωνικού θεάτρου, αφού ανέβασε, στο ολοκαίνουργιο θέατρο του Κορυδαλλού Γκαράζ, την "ΟΝΤΙΣΙΟΝ", το πρώτο interactive θεατρικό που γράφει. Η απήχηση στο κοινό είναι πολύ μεγάλη και γι αυτό συνεχίζει με το "ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ", μια εντελώς διαφορετική μουσικο-θεατρική πρόταση για το θέμα της Μικράς Ασίας...

Γύρισα μαζί του ένα ντοκιμαντέρ, με αφορμή τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και με τίτλο "Ο Άνθρωπος που Κέρδισε τη Ζωή"...
Τα πλάνα αυτού του σκηνοθέτη είναι προσγειωμένα και όχι φτιασιδωμένα. Προέρχομαι από την τηλεόραση και ούτε που μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από αυτήν!
Μόνο ο Αντώνης θα μπορούσε να καταφέρει να με "βγάλει", έστω και για λίγο...
Το ντοκιμαντέρ αποσπά απίστευτες κριτικές από τα ΜΜΕ και το χειροκροτά όρθιο το κοινό, όπου κι αν παίζεται...

Είναι πρόεδρος της UNESCΟ Ιστορίας Τέχνης Θεάτρου και πραγματικά έχει υπερασπιστεί την ιδιότητά του με πράξεις. Και με χρήματα, τις πιο πολλές φορές, από την τσέπη του...

Ότι κι αν γράψεις γι αυτόν τον καλλιτέχνη, θα φαντάζει πάντα λίγο...

Σε κείνον ανακαλύπτεις την σπουδαιότητα του να είναι, μόνο αυτός τόσο ταπεινός, σκηνοθέτης!
Το πέρασμά του, που συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον στην τέχνη, είναι μοναδικό.
Κι άστον να σου λέει κάθε φορά: "Μόνο γιατί καθώς πέρναγα με καμάρωσες, μόνο γι αυτό έμεινε ωραίο το πέρασμά μου"...

Λόγια σεμνού σκηνοθέτη.
Τί άλλο νάναι;

Πήγα να ...περαιώσω ένα 4ήμερο @ κοίτα τι έγινε...

Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω...

Είπα να "περαιώσω" ένα 4ήμερο στο εξοχικό μου, να ηρεμήσω λίγο βρε αδελφέ και κοίτα τί έγινε...
Την ώρα που ανακάλυπτα έντρομος ότι τα χρήματα που έδωσα σε έναν "τσαρλατάνο" επαγγελματία κεραμοσκεπά να μου αλλάξει την οροφή του εξοχικού μου ...έσταζαν με την πρώτη νεροποντή, ένας μουσάτος έριχνε παπούτσι κατά της αδικίας που έχει βρει τον κοσμάκη εδώ και ένα 10μηνο...
Ο ακτινολόγος (Πρεπεβέζης) πέταξε το παπούτσι προς την μεριά του Γιώργου που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη με μικρό (και άδειο) καλάθι για να μας πει πως ΘΑ τα καταφέρουμε, ΘΑ πάμε μπροστά και με πολλά ΔΕΝ...
ΔΕΝ θα φτωχύνουμε, ΔΕΝ θα πάρουμε άλλα, πέραν του μνημονείου, μέτρα (...άρα θα πάρουμε...), ΔΕΝ, ΔΕΝ, ΔΕΝ...
Και με ένα χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά...
Όλα πάνε καλά, κατά τον Γιώργο και 15.000 διαμαρτυρόμενοι, έξω από το χώρο όπου μιλούσε, εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους...
Περαίωνε (προσφιλής πια έκφραση) ότι είχε προγραμματίσει να πει, χωρίς να προσφέρει ΤΙΠΟΤΑ...
Η βελόνα του ριαδιοφώνου κολημένη, από βαριεστιμάρα, στο "πρώτο θέμα" άκουγα τα σχόλια και γελούσα ενώ έβλεπα το σαλόνι μου μέσα στα νερά...
Έφτιαχνα τις βαλίτσες μου για να γυρίσω πίσω, με την κυρία Βασιλική τη μάνα και το κινητό να χτυπάει τρελά...

Ήθελα να ήξερα τον ..."χορηγό" των γενεθλίων μου και θα του έλεγα εγώ, μονολογούσα, όσην ώρα ευχαριστούσα τον φίλο-συμβουλάτορα από το ανοιχτό παράθυρο...

11 Σεπτεμβρίου και είχα ΚΑΙ τα γενέθλιά μου... Παιδί μου ενός "κακού" μύρια έπονται, λέει ο λαός και δεν έχει άδικο...
Μεγάλωνα και έσταζε η οροφή και έπεφτε παπούτσι κι έξω ο καιρός να δείχνει σε ...τρέιλερ τι θα ...προκύψει το χειμώνα και ένα μύνημα στο κινητό που ερχόταν εκείνη την "ακατάλληλη" στιγμή να με ...πεθαίνει" από τα γέλια: "Ψάχνω από το πρωί να βρω κουτάκι με καρδούλες στα μέτρα του δώρου μου, αλλά δεν βρίσκω. Ξέρεις γιατί; Γιατί η αγάπη μου για σένα είναι μεγάλη"...
Φτου, είπα... Μόλις έχασα ...ένα δώρο!...
Δεν έχασα την ...ψυχραιμία με την ...απώλεια του δώρου!
Πήρα το αυτοκίνητό μου για την επιστροφή... Ένας τύπος που με αναγνώρισε στο φανάρι, μου φωνάζει: "Βάλε βενζίνη, Κώστα. Τη Δευτέρα ΘΑ κλείσουν τα βενζινάδικα. Άσε που ΘΑ ακριβύνουν και την βενζίνη"...
Μόλις είχα καταλάβει τα ΘΑ του Γιώργου στη θεσσαλονίκη...
Ήθελα να ήξερα τον ..."χορηγό" των γενεθλίων μου και θα του έλεγα εγώ, μονολογούσα, όσην ώρα ευχαριστούσα τον φίλο-συμβουλάτορα από το ανοιχτό παράθυρο...

Η ουρά σε βενζινάδικο στα 800 μέτρα... Δεν ...με πιστεύω, είπα...
Βρέχει, η σκεπή μου στάζει κι εγώ ...μεγαλώνω μέσα στο αυτοκίνητο!
Το κινητό να χτυπάει τρελά και πάλι... Και ο Γιώργος ΗΡΕΜΟΣ, όπως πάντα, να εξαγγέλει... αισιοδοξία, μέσα από τη συχνότητα του ραδιοφώνου!...
Ηρέμησε Κώστα, προέτρεψα τον εαυτό μου... Δεν μπορεί, ΘΑ φτάσεις σπίτι, η οροφή ΘΑ φτιαχτεί, ο καιρός θα ...ξανοίξει... Μόνο ο Γιώργος ΔΕΝ ΘΑ αλλάξει...
Κι έτσι, έβαλα το τραγούδι με τους αγαπημένους μου φίλους , Γιάννη και Παντελή, έδωσα ένα φιλή στη Βασιλική και συνέχισα την περιπέτεια...
Το βράδι περίμενα κόσμο στο σπίτι...
Τουλάχιστον αυτό δεν ΘΑ στάζει...
Κι εγώ ΔΕΝ φταίω που μεγαλώνω. Φταίει η ζωή που είναι μικρή!...
Ωραία δικιολογία για να βρεις ξανά τα χαμόγελό σου!
Και το βρήκα!

Ο Γιώργος, ο πολίτης, ο βαρκάρης και... η αγγελάδα!

Ήρθε και το φθινόπωρο. Σιγά που δεν θα ερχόταν... Με τη μόνη διαφορά πως, αυτή τη φορά, θα είναι πιο σκληρό από κάθε άλλη χρονιά.
Είσαι σε κρίση, δεν το ξεχνάς ηλιοκα(η)μένε μου...

Προβλέπεται δύσκολος χειμώνας

Όσο και να προσπάθησες να πνίξεις την κρισιοπληξία σου με βουτιές στην θάλλασα , αυτό δεν σου βγήκε.
Του Γιώργου πάλι του... βγήκε!
Πήρε Άντα, λάπτοπ και αντηλιακό και άρχισε με τα νησιά να κάνει... α μπε μπα μπλομ να δει ποιο θα του ξάτσει για διακοπές!!!
Το γεγονός ότι του έκατσαν πολλά νησιά, για 100 μέρες διακοπών, είναι κακοήθεια ενός περιχαρή χαΐβανου που απλώς η πληροφορία του ΕΤΥΧΕ να συμπέσει με την πραγματικότητα.
Την ώρα (καλοκαιριού) που εκείνος κανοεκαγια(κ)ζόταν, οι νέοι έψαχναν (και ψάχνουν) τρόπους μετανάστευσης για ένα καλλλίτερο αύριο, μακριά από τη βυθισμένη (από όνειρα) Ελλάδα.
Από τη χώρα που η ζωή των κατοίκων της πνίγεται στους φόρους, όχι για την ανάπτυξή της αλλά, για να βουλώσει τρύπες προηγούμενων χρόνων και "παπατζήδων"...
Την ώρα (καλοκαιριού) που τα "δικά" μας σαΐνια -υπό την πίεση των τροϊκανών- μελετάνε πως να αρπάξουν 1 δισ. ευρώ για να βουλώσουν ακόμα μία μαύρη τρύπα και σκέφτονται(;) να ...διπλασιάσουν την τιμή πετρελαίου θέρμανσης...
Με τόσες τρύπες σου έρχονται σκέψεις κι εσένα πως αυτή δεν είναι χώρα αλλά ...κεφαλογραβιέρα που έλαχε να ζεις!
Το αν θα διπλασιάσουν την τιμή πετρελαίου θέρμανσης, σου λέει, θα εξαρτηθεί από το τί θα αποφασίσει το τροϊκα-νό πλήρωμα που καταφθάνει οσονούπω ξανά(;) στη χώρα για να μας ελέγξει...
Για να μας κανει την ξεχαρβαλομένη ζωή μας ακόμη πιο τυρρανική...
Με νέα μέτρα, νέους φόρους...
Διότι, τί να σου κάνουν κι αυτοί... Δεν "βγαίνουν" βρε μάνα μου...
Ο Τάσος (Μαντέλης) που πήρε τα 400.000 μάρκα σε δύο δόσεις για ..."χορηγία" είναι έξω με βούλευμα... Ο Άκης (Τσοχατζόπουλος), μετά τις διακοπές του, κατέθεσε και κατήγγειλε πως θέλουν να τον εξοντώσουν πολιτικά.... Για το Θόδωρο (Τσουκάτο) ούτε κουβέντα...
Κάτσε ρε φίλε... Μη τα θες ΟΟΟΛΑ δικά σου...
Κάθεται ο... "βαρκάρης" και μας κοιτά με το βλέμα της αγγελάδας...
Ποιός θα τον πλήρώσει;
Αλήθεια, σε έχει κοιτάξει ...αγελάδα ολόϊσια στα μάτια; Δεν θες να το ζήσεις...
Οπότε πλήρωνε...
Ασε τα παραμύθια και τις υπεκφυγιές...
Το λογότυπο στο Ταε Κβο Ντο για την ανακοίνωση των υποψηφίων περιφερειαρχών, στις επικείμενες εκλογες, "ΠΡΩΤΑ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ" δεν ήταν ...ολοκληρομένο!...
Δεν τους έφτασε το μελάνι... Το μισό το "εφαγε" η κρίση... Ενοούσαν "πρώτα ο πολίτης" στο... στόχαστρο...
Μη παραμυθιάζεσαι γιατί δεν ...σου τόχω...
Εδώ δεν του κάθονταν οι δικοί τους σε λίστες υποψηφίων και θέλει να του... κάτσεις εσύ;
Όσο, λοιπόν, δεν του "κάθεσαι", τόσο θα σε τιμωρεί. Όοοχι, όμως, σαν την Κατερίνα Μπατζελή και τον Γιάννη Μαγκριώτη που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτια. Αυτούς, απλά, δεν τους συμπεριέλαβε στον καινούργιο ανασχηματισμό. Ναι, έκανε κι απ' αυτό και τους... άλλαξε σαν Μανωλιώς που έβαλε τη βράκα του αλλιώς! Εσένα θα σου αλλάξει τα φώτα διότι ...είπαμε... Πρώτα ο πολίτης!
Προβλέπεται δύσκολος χειμώνας...
Κι αυτό είναι ΜΟΝΟ η αρχή.
Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν΄ανταμώνουμε και τίποτα να μη φοβάσαι...
Ένα να ξέρεις. Τον ...Ελλήνων οι κοινότητες θα φτιάξουν άλλο Γαλαξία! Να το θυμάσαι!
Έχει πέσει έξω ποτέ ο Νιόνιος;

(Διάβασε το άρθρο @ άφησέ μου το σχόλιό σου ΕΔΩ. Σ΄ευχαριστώ θερμά)