"μαζί τα φάγαμε" κι άλλο ...δεν έχει...
"Θα τη βγάλουμε και σήμερα, αύριο ποιός εγγυάται πως δεν θα πεθάνουμε;", αναρωτιέται ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος που περιμένει υπομονετικά στην ουρά, στη Βαρβάκειο αγορά, για ένα κομμάτι κρέας...

Ο διπλανός της τής χαϊδεύει την πλάτη...
"Είμαι άστεγος. Είχα μικρή επιχειρήση και τα έχασα όλα. Ακόμη και την οικογένειά μου. Ντρέπομαι να την αντικρίσω. Νιώθω άχρηστος που δεν μπορώ να τους προσφέρω", λέει ένας άλλος που είναι 10 μέτρα πιο κοντά από τους υπόλοιπους και σε λίγο θα έχει λίγα ψίχουλα ζωής για να περάσει τη μέρα του. Σκουπίζει τα δάκρυά του και εύχεται στην "ουρά" ...καλή Τσικνοπέμπτη!!!

Κι είναι μέρα βροχερή...
Κρατούν ομπρέλες και γίνονται ένα με την ατέλειωτη αλυσίδα της υπομονής! Ξέρουν πως στο τέλος της διαδρομής τούς περιμένει λίγο κρέας και λίγο κρασί για το καλό της μέρας!
2,5 τόνοι κρέατος και 100 λίτρα κρασί είναι στην προσφορά συνανθρώπων προς εκείνους που δεν έχουν να αγοράσουν για την ξεχωριστή μέρα.
Διότι η 3κομματική δεν σκέφτηκε, κόβοντας το βιωτικό επίπεδο του Έλληνα, να ...καταργήσει και γιορτές που σε... ξοδεύουν!
Δεν απλώνουν χέρια.
Κρατούν ...σακούλες και περιμένουν.
Γι όλους έχει...
Κρατούν ...σακούλες και περιμένουν.
Γι όλους έχει...
Κι ελπίζουν στον άνθρωπο και στην ιδιωτική πρωτοβουλία που αντικαθιστά το ανύπαρκτο κράτος!
Αυτό που τρία χρόνια τους τιμωρεί γιατί "μαζί τα φάγαμε" κι άλλο ...δέν έχει...