Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, 37 χρόνια μετά...


Ο νέος του σήμερα και με αφορμή τον εορτασμό της αιματηρής εξέργερσης του Πολυτεχνείου, αφήνει ένα γαρίφαλλο στη μνήμη, προβληματίζεται και γράφει:

"Οι νέοι τότε θυσιάστηκαν για μια αξιοπρεπή ζωή , για να υπάρχει ψωμί , παιδεία , ελευθερία.Σήμερα μας τα αφαιρούν όλα.
Οι μισθοί μειώνονται , το κόστος ζωής αυξάνεται και η φορολόγηση παίρνει τη μορφή ληστείας.Εκατομμύρια συμπολίτες μας έχουν περάσει κάτω από το όριο της φτώχειας.Η προσέλευση στα σισίτια ολοένα και αυξάνεται.Χιλιάδες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο.Η πτώχευση είναι καθαρά θέμα χρόνου.Μια χώρα με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης και με τόσο δυσβάσταχτα χρέη πως είναι δυνατόν να ανακάμψει?
Το υπουργείο δια βίου μάθησης και θρησκευμάτων κάνει λόγο για το νέο σχολείο και τις ηλεκτρονικές τάξεις.Είναι όντως θετικά τα βήματα αυτά που γίνονται , αλλά δεν επιτρέπεται ταυτόχρονα να υπάρχουν σχολικές μονάδες που είναι ικάνες να στεγάσουν ζώα και όχι μαθητές. Δεν αναφέρομαι σε ένα και δύο σχολεία , φυσικά...! Ισως τελικά το υπουργείο να λησμόνησε ότι υπάρχουν σχολεία και έξω από την Αθήνα ή μάλλον φρόντισε να καλλωπίσει μόνο τη ''βιτρίνα''( όσα βλέπει οι πεθερά και τα τηλεοπτικά κανάλια).
Λέμε ότι η παιδεία είναι δωρεάν, όμως το παρών εκπαιδευτικό σύστημα σπρώχνει τους μαθητές στα φροντηστήρια.Είναι δεδομένο ότι ένας μαθητής χώρις φροντηστήριο δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα να πετύχει στις πανελλαδικές.Είναι παραλογισμός το ότι οι πανελλαδικές είναι τόσο απαιτητικές , ενώ το σχολείο δεν προσφέρει τα απαραίτητα εφόδια.
Η ελευθερία μας ως πολίτες περιορίζεται.Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι μόνο όταν γνωρίζουμε την πλήρη αλήθεια.Αλήθεια , όμως δεν υπάρχει πουθενά , ούτε στα όσα βλέπουμε , ούτε στα όσα ακούμε.Δεν παρουσιάζονται πλέον ειδήσεις , αλλά απόψεις κάποιων που προωθούν είτε τα συμφέροντα τους , είτε τα συμφέροντα των επιχειρηματιών ή των πολιτικών ή των κυβερνήσεων που εξυπηρετούν.Για παράδειγμα , γίνεται κάποια απεργία και οι δημοσιογράφοι αυτόματα τάσονται κατά των απεργών , κραυγάζοντας υστερικά ότι προκαλούν σοβαρά προβλήμα και παραλείποντας να προβάλουν και τη θέση αυτών που απεργούν.

Τα κεκτημένα μιας ολόκληρης γενιάς χάνονται ή μάλλον έχουν ήδη χαθεί.Καλούμαστε και πάλι να αγωνιστούμε για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ! Η οργή του λαού μας δεν έχει ξεσπάσει , δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη ακόμα!Η Μεταπολίτευση απέτυχε, μπαίνουμε σε μιά νέα εποχή...".

Εδώ Πολυτεχνείο, 37 χρόνια μετά...
Στην Ελλάδα του μνημονίου. Στην Ελλάδα της χρεοκοπίας αξιών. Στην Ελλάδα του "μαζί τα φάγαμε" κι άλλος πεινάει. Στην Ελλάδα που βολεύτηκαν πολλοί κι άλλος πληρώνει. Στην επιτηρούμενη Ελλάδα... ...που ζητάει ελπίδα, το σκοπό που γι αυτόν θυσιάστηκαν εκείνοι των οραμάτων και της Δημοκρατίας!
Στην Ελλάδα της αποχής, ως αντίσταση και διαμαρτυρία, γιατί ζητάει να μάθει ποιοι κοπρίτες φάγανε τα λεφτά.
Στην Ελλάδα που "λεφτά υπάρχουν" και της κόβουν τη δουλειά, το μισθό, τη σύνταξη...
Που της καταρακώνουν την κοινωνική της αξιοπρέπεια.
Που θέλει να κλάψει στη μνήμη και φοβάται μη τη χρεώσουν για να βουλώσουν "μαύρες" τρύπες...
Εδώ Πολυτεχνείο...
Των αγωνιζομένων που, αν ήξεραν πως θα πήγαινε τσάμπα της θυσίας το αίμα, θα τους έπαιρνε ο διάολος και θα τους σήκωνε...
Στην Ελλάδα που τα 17άρικα και τα 20σάχρονα έχουν στο μέσα τους το δικό τους "Πολυτεχνείο" και που γι αυτό είναι έτοιμα να θυσιαστούν...
Στην Ελλάδα που καθένας από μας κουβαλάει ένα "Πολυτεχνείο" για σταυρό...


Γιατί, Χριστέ μου...
1. Στις 16 Νοεμβρίου 1980 όταν, η αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ,
επιχείρησε να σπάσει την κυβερνητική απαγόρευση για πορεία
μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, τα ΜΑΤ μετέτρεψαν
το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο.
Από τα γκλομπς σκοτώθηκαν, η 21χρονη εργάτρια
Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής,
Ιάκωβος Κουμής.


2.
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων στην επέτειο
του Πολυτεχνείου, το 1985, σκοτώθηκε ο Καλτεζάς.


Εμπρός στον αγώνα...
Κοντά στους φοιτητές και πολλοί τραγουδιστές...


*Ο μικρός πομπός


*Στο μικρόφωνο
'Ενας από τους λόγους που εκφωνούσαν...



*Η νέα γενιά μπροστά στην ιστορία



"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο!"
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σούστειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουμε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μονάδων η κατάρα.

Και τα κορίτσια και τ΄αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Γραμμένα μ΄αίμα τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μονάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.
Κ. Μητροπούλου





ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Συγγραφέας-αρθροφράφος- μεταφράστρια

Γενήθηκε στις 6 Μαϊου του 1933 και πέθανε σε ηλικία 71 ετών, στις 31 Ιανουαρίου του 2004.
Εξέδωσε, όσο ζούσε, 46 τίτλους συνολικά, 21 μυθιστοτήματα, 12 συλλογές με διηγήματα, 3 νουβέλες, ένα χρονικό, 8 θεατρικά έργα και μία επιλογή από άρθρα στην εφημερίδα "'Εθνος", όπου συνεργαζόταν επί 12 χρόνια με δική της στήλη.
Στη δικτακτορία υπέγραψε το Μανιφέστο των 18 Συγγραφέων και "σώπασε" μαζί με άλλους.
Διδάσκεται σε ελληνικά πνεπιστήμια, στην Ευρώπη, Αμερική, Αυτραλία, Μεξικό και Σικελία.
Κυκλοφορούν μελέτες για τα βιβλία και τα έργα της.