Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Το Πολυτεχνείο της Κωστούλας Μητροπούλου...

Γιατί, Χριστέ μου...
1. Στις 16 Νοεμβρίου 1980 όταν, η αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ,
επιχείρησε να σπάσει την κυβερνητική απαγόρευση για πορεία
μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, τα ΜΑΤ μετέτρεψαν
το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο.
Από τα γκλομπς σκοτώθηκαν, η 21χρονη εργάτρια
Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής,
Ιάκωβος Κουμής.


2.
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων στην επέτειο
του Πολυτεχνείου, το 1985, σκοτώθηκε ο Καλτεζάς.




Εμπρός στον αγώνα...
Κοντά στους φοιτητές και πολλοί τραγουδιστές...


*Ο μικρός πομπός


*Στο μικρόφωνο
'Ενας από τους λόγους που εκφωνούσαν...



*Η νέα γενιά μπροστά στην ιστορία



"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο!"
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σούστειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουμε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μονάδων η κατάρα.

Και τα κορίτσια και τ΄αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Γραμμένα μ΄αίμα τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μονάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.
Κ. Μητροπούλου*


Γιατί πρέπει να τη θυμόμαστε...


*ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Συγγραφέας-αρθροφράφος- μεταφράστρια

Γενήθηκε στις 6 Μαϊου του 1933 και πέθανε σε ηλικία 71 ετών, στις 31 Ιανουαρίου του 2004.
Εξέδωσε, όσο ζούσε, 46 τίτλους συνολικά, 21 μυθιστοτήματα, 12 συλλογές με διηγήματα, 3 νουβέλες, ένα χρονικό, 8 θεατρικά έργα και μία επιλογή από άρθρα στην εφημερίδα "'Εθνος", όπου συνεργαζόταν επί 12 χρόνια με δική της στήλη.
Στη δικτακτορία υπέγραψε το Μανιφέστο των 18 Συγγραφέων και "σώπασε" μαζί με άλλους.
Διδάσκεται σε ελληνικά πνεπιστήμια, στην Ευρώπη, Αμερική, Αυτραλία, Μεξικό και Σικελία.
Κυκλοφορούν μελέτες για τα βιβλία και τα έργα της.



*από το αρχείο της "...pics @ news..."

7 σχόλια:

thumbelina είπε...

Κάθε φορά που διαβάζω ή ακούω κάποιο απόσπασμα από τη μέρα εκείνη, ανατριχιάζω,
ανατριχιάζω και συγκινούμαι γιατί κάποιοι άνθρωποι έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για να έχουμε εμείς ελευθερία λόγου, σκέψης και έκφρασης, θα κάναμε και εμείς το ίδιο σήμερα, άν χρειαζόταν, άραγε?
Το ποιήμα είναι συγκλονιστικό, νομίζω πως τα λόγια περισσεύουν.
καλή εβδομάδα.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

@ thumbelina

Kάθε εποχή, thumbelina μου, είναι μοναδική και κανείς δεν μπορεί να την αντιγράψει...

Αυτές οι (δυσάρεστες) στιγμές-σκηνές με απώλειες, πόνο, φρίκη έχουν χαραχθεί στη μνήμη του καθενός.

Καθότι είχε "γραμμένα μ΄αίμα τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μονάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες".

ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ...

Μπορούμε, όμως, να πάρουμε τις βάσεις για μια καλύτερη ζωή!

Μπορούμε;;;

Καλή εβδομάδα και σε σένα.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΝΑ ΤΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

@ JK O SKROYTZAKOS

Με το πέρασμα των χρόνων "όλα" ξεφτίζουν...
Υπάρχουν, όμως, δυνατά μυαλά και φωνές που ανανεώνουν τη θύμηση.

Κι αυτό είναι παρήγορο.

Καλή (ηλιόλουστη) ημέρα, φίλε μου.

NdN είπε...

Γεια σου Κώστα,

Φυσικά και δεν πρέπει να ξεχαστεί τίποτα από εκείνο τον αγώνα. Μερικοί άνθρωποι στάθηκαν απέναντι σε μία φασιστική κυβέρνηση και είναι χρέος όλων μας να τους τιμούμε.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

@ NdN

Είχαν το σθένος και τη μαγκιά να αντιπαρατεθούν μπροστά στο "σκοτάδι" που τους περιέβαλε...

Το Πολυτεχνείο είναι το (άδικο) αίμα που χύθηκε!

Καλό υπόλοιπο εβδομάδας.

iLiAs είπε...

..τιμή και δοξα σε εκείνους τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους, τη ψυχη τους.

Διδαγμα για ολους μας.