Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: η σπουδαιότητα του να είσαι σκηνοθέτης!


Καθώς σκέφτομαι να σου γράψω και να πετύχω έτσι την επόμενη επικοινωνία μας, "μούσκεμα" νοιώθω όλο μου το σώμα...
Μη φοβάσαι...
Η μνήμη με γυρίζει στα χρόνια του γυμνασίου όπου γνώρισα ένα πλάσμα που -στην αρχή- δεν μου έκανε καμιά εντύπωση.
Τον μαθητή Αντώνη Παπαδόπουλο.
Καλός μαθητής, αλλά και ένας τύπος με έφεση στα ποιήματα και με το "ψώνιο" να σκηνοθετεί.

Ως σκηνοθέτης...
..."τους εξουθενώνει τους ήρωές του γιατί έχει την τάση, που είναι σχέδον ερωτική, να πέρνει τα κομματάκια τους και να τα τοποθετεί στο παζλ της τελειότητάς τους!
Και της εποχής τους, επίσης!"...
Εγώ, άλλο "ψώνιο", τραγουδούσα κι έπαιζα σε θέατρα.
Ο Αντώνης σκέφτηκε να κάνει το πρώτο του πείραμα σκηνοθεσίας με μένα. Μια μέρα και μέσα στην έξαρση ενός ταλέντου που ...βρυχάται, μου ζητά να περάσω κάτω από μία σκάλα με... βροχή. Εκείνος πάνω από την σκάλα και με ένα ποτιστήρι στα χέρια προσπαθεί να πετύχει το πλάνο...
Ποτέ δεν έμαθα αν το πέτυχε, ωστόσο είχα κονομίσει ένα φοβερό κρύωμα που, όταν το θυμάμαι, "μουσκεύει" το σώμα μου και "κρυώνει"!

Τα χρόνια πέρασαν κι οι δρόμοι μας βρίσκουν άλλους δρόμους και ...παρόδους!
Εκείνος ακολουθεί την "τρέλα" του στην Ιταλία! Κι εγώ την δική μου στην Ελλάδα!
Δεκαπέντε χρόνια -σε μια άγνωστη χώρα για κείνον- μαθαίνει αρκετά γύρω από το αντικείμενο που αποφασίζει να λατρέψει...
Σπουδάζει και ονειρεύεται...

Ανεβάζει το "Καλοκαίρι και καταχνιά" και το θεατρικό κοινό τον αποθεώνει!
"Η Άλμα θα ανακαλύψει τον κρυμμένο της εαυτό και ο Τζον θα γνωρίσει τα όριά του. Στο ασφυκτικό, όμως, περιβάλλον της μικρής κοινωνίας του Αμερικάνικου Νότου, οι αλήθειες, όταν δεν μένουν κρυμμένες για πάντα, μαθαίνονται όταν είναι πλέον αργά".
Αυτή είναι η αλήθεια του Τένεσι Ουίλιαμς.
Του Αντώνη, πάλι, είναι να την ανακαλύπτει νωρίς και να την σκηνοθετεί κι έτσι να την κρατά για πάντα...
Τρομερή πένα, γράφει σενάρια, ποιήματα, μηθιστορήματα...
Βραβεύεται για την πένα του και όχι άδικα, από τον "Κόσμο του Επενδυτή"!
Έχει μανία με τις φωτογραφίες και η εμμονή του είναι να παθιάζει το ασπρόμαυρο κλικ με το χρώμα της φωτιάς! Μόνο εκείνος μπορεί να πετύχει τέτοια ομορφιά και να την ρίχνει κατευθείαν στο χρώμα του έρωτα!
Ακούραστος, πάνω σε μία μονταζιέρα προσπαθεί να δικιολογίσει και εντέλει να κολακέψει τους ήρωές του!
Έχουν πόνο αυτοί οι ήρωες, ωστόσο είναι όμορφοι και "ζωντανοί" στο ζωντανό του "παραμύθι"!
Η Μικρασία, η Σμύρνη είναι στο αίμα του...
Μικρός είχε μάθει πως στο Μπλόκο της Κοκκινιάς ο γονιός του πήγαινε φαγητό στον φυλακισμένο παππού του. Μια σφαίρα που περνά ξυστά από το κεφάλι του γονιού παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή ...
Με την μπαμπεσιά εκείνων των χρόνων...
Αυτή η μνήμη, από τότε, δίνει ζωή στα καμμένα όνειρα από διωγμούς!
Οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν από τα μέρη τους "επιστέφουν" γιατί ο Αντώνης το θέλει!
Και κλαίνε και γελάνε και ξανακαημώνοται και πάλι το ρίχνουν στο χορό!
Με τη θλίψη στο βλέμα, αλλά και με την σπιρτάδα της λευτεριάς!
Tους εξουθενώνει τους ήρωές του γιατί έχει την τάση, που είναι σχέδον ερωτική, να παίρνει τα κομματάκια τους και να τα τοποθετεί στο παζλ της τελειότητάς τους!
Και της εποχής τους, επίσης!
Είναι αυθεντικός. Να τον πιστέψεις όταν τον ακούσεις να σου λέει "κανένα μέρος δεν είναι παρθένο... Το μόνο που ανακαλύπτουμε μόνοι μας, είναι το βάθος και το πλάτος της ψευτιάς"!
Το παρθένο μέρος είναι της καρδιάς του που αποζητά, μέσα από της παραστάσεις του, να πάρει κάτι και η ζωή...

Είκοσι χρόνια τώρα έχει δημιουργήσει ένα διαμάντι...

Το "ΙΟΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ" πρώτα στην Μάνδρα Αττικής και μετά στον Κορυδαλλό, του Αντώνη Παπαδόπουλου, φιλοξενεί κυρίως δικά του έργα.
Θα ξεκινήσει με τη ΦΑΙΔΡΑ του Γιάννη Ρίτσου στη Μάντρα, αλλά με τη ΣΙΠΥΛΙΝΑ, που έμελλε να είναι το πιο «περιζήτητο» μονόπρακτό του, θα ριζώσει στον Κορυδαλλό...
Εκεί θα βρει "σπίτι" και θα "κατοικήσει η ησυχία" της ΑΛΙΚΗΣ! Η ΝΥΦΗ, η Μαρίτσα η πρόσφυγγα, η κυρία Βερονίκη και η Μπλάνς Ντιμπουά θα "παρκάρει" το "λεοφορείο ο πόθος" της ακριβώς πάνω στη σκηνή του! Εκεί θα συναντηθεί και η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΜΕ ΤΗ ΣΜΥΡΝΑ!
Αλλά και όλοι οι ήρωές του σαν να μην έχουν που αλλού να πάνε...
Το "Θέατρό" του, μέσα στα χρόνια θα φιλοξενήσει λογοτεχνικές, αλλά και ποιητικές βραδιές με επιτυχία.
Τον Απρίλιο του 2003, ο θίασός του επιχειρεί, μετά από 12 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα δρώμενα της περιοχής του Πειραιά, μία ριζική, ποιοτική αναβάθμιση, δημιουργώντας τη ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΙΚΑΙΑΣ - ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ, προβαίνοντας έτσι στην ίδρυση πρωτοποριακής δανειστικής βιβλιοθήκης και στην έκδοση της διμηνιαίας εφημερίδας "Ο ΘΕΑΤΡΙΝΟΣ". Παράλληλα δημιουργεί ενημερωτικές θεατρικές βραδιές με την Εύα Κοταμανίδου, με την παρουσιάση έργων του Γιάννη Ρίτσου, του γαλλικού θεάτρου του Μεσοπολέμου και μαθήματα commedia dell’ arte με τον Κάγιο Βελτς...

Το 2008 υπήρξε σταθμός στην ιστορία του Ιωνικού θεάτρου, αφού ανέβασε, στο ολοκαίνουργιο θέατρο του Κορυδαλλού Γκαράζ, την "ΟΝΤΙΣΙΟΝ", το πρώτο interactive θεατρικό που γράφει. Η απήχηση στο κοινό είναι πολύ μεγάλη και γι αυτό συνεχίζει με το "ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ", μια εντελώς διαφορετική μουσικο-θεατρική πρόταση για το θέμα της Μικράς Ασίας...

Γύρισα μαζί του ένα ντοκιμαντέρ, με αφορμή τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και με τίτλο "Ο Άνθρωπος που Κέρδισε τη Ζωή"...
Τα πλάνα αυτού του σκηνοθέτη είναι προσγειωμένα και όχι φτιασιδωμένα. Προέρχομαι από την τηλεόραση και ούτε που μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από αυτήν!
Μόνο ο Αντώνης θα μπορούσε να καταφέρει να με "βγάλει", έστω και για λίγο...
Το ντοκιμαντέρ αποσπά απίστευτες κριτικές από τα ΜΜΕ και το χειροκροτά όρθιο το κοινό, όπου κι αν παίζεται...

Είναι πρόεδρος της UNESCΟ Ιστορίας Τέχνης Θεάτρου και πραγματικά έχει υπερασπιστεί την ιδιότητά του με πράξεις. Και με χρήματα, τις πιο πολλές φορές, από την τσέπη του...

Ότι κι αν γράψεις γι αυτόν τον καλλιτέχνη, θα φαντάζει πάντα λίγο...

Σε κείνον ανακαλύπτεις την σπουδαιότητα του να είναι, μόνο αυτός τόσο ταπεινός, σκηνοθέτης!
Το πέρασμά του, που συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον στην τέχνη, είναι μοναδικό.
Κι άστον να σου λέει κάθε φορά: "Μόνο γιατί καθώς πέρναγα με καμάρωσες, μόνο γι αυτό έμεινε ωραίο το πέρασμά μου"...

Λόγια σεμνού σκηνοθέτη.
Τί άλλο νάναι;