Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Δυο λόγια για τον τηλεοπτικό μου πατέρα, Χρήστο Οικονόμου...

Αυτόν τον άνθρωπο τον εκτίμησα πολύ. Ήταν ο τηλεοπτικός μου πατέρας... Ο άνθρωπος δηλαδή που με "ανακάλυψε" τηλεοπτικά και μου έδωσε τη δυνατότητα να με μάθει περισσότερο το τηλεοπτικό κοινό. Θυμάμαι, είχα δημιουργήσει ένα μουσικό σχήμα και με αυτό έφερνα βόλτες τα ιδρύματα που είχαν άτομα με αναπηρία για να τα διασκεδάσω και τα βράδυα κατέληγα στο "λυχνάρι", ένα μουσικό καφενείο στον Κορυδαλλό... Οι εφημερίδες έγραφαν τα "κατορθώματά" μου και ο Χρήστος Οικονόμου αναρωτιόταν "ποιός είναι αυτός ο πιτσιρικάς που κάνει τόσο θόρυβο στην Αθήνα"; 'Ετσι ένα βράδυ πήρε ένα από τα αυτοκίνητά του, το 2θέσιο και ξαφνικά βρέθηκε να κάθεται και να με παρακολουθεί στην πιο τελευταία θέση του μαγαζιού. Στα 10 λεπτά του προγράμματος έρχεται πάνω στη σκηνή, μού δίνει την κάρτα του και μού λέει: "Σε περιμένω αύριο στο στούντιο"...

Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία, αλλά και αληθινή φιλία μου με αυτό τον ανεκτίμητο άνθρωπο...
Ο Κώστας με τον Χρήστο Οικονόμου, στα γενέθλεια του πρώτου...
Σε όλες τις εκπομπές του έδωσα το κοινωνικό στίγμα, αλλά και τη δυνατότητα σε πολλούς ανάπηρους συνανθρώπους μας να βρουν λύση στο πρόβλημά τους. Σε κάθε μου εκδήλωση ο Χρήστος μού έδινε κάμερα.
Χριστούγεννα και Πάσχα, με το μουσικό μου συγκρότημα, κρατούσα συντροφιά στο τηλεοπτικό κοινό. Μαζί μου ο Γιάννης Δημητράς, η Καίτη Μπόνη και τόσοι άλλοι που πέρασαν από το σχήμα μου και δώσαμε χαρά σε τόσα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια.

Πολλές φορές στο σπίτι του στο Κεφαλάρι, περνούσαμε απίστευτες ώρες με κουβέντα και με τις νόστιμιές της Αντουανέτας (Ροντοπούλου), περιτριγυρισμένοι από τα σκυλιά και τις γάτες του, που τόσο πολύ λάτρεψε.
Χανομασταν, με τις ώρες και με τις μελωδίες του Φρανγκ Σινάτρα. Το σπίτι στο πιο ψιλό σημείο της περιοχής, τζαμαρίες παντού και το χιόνι έξω να πέφτει...
Σε ένα από τα τεράστια παράθυρα στεκόμαστε και μου λέει: "Το βλέπεις εκείνο το σπίτι; Είναι του Κωνσταντίνου Καραμανλή"...

'Εμαθα πολλά κοντά του. Τόσα που νοιώθω πως σήμερα, έτσι όπως έχει καταντήσει η (ιδιωτική) τηλεόραση, είναι "άχρηστα" στην εφαρμογή τους μιας και το σημερινό τηλεοπτικό μοντέλο καμία σχέση δεν έχει με την καλώς εννοούμενη δημοσιογραφία.
Και χάρη σ΄εκείνον γνώρισα, σπουδαίους ανθρώπους που, επίσης, αγάπησα: Φρέντυ Γερμανό, Δημήτρη Κωνσταντάρα, Έλενα Ακρίτα και τόσους άλλους...


Ο
Χρήστος βοήθησε πολύ κόσμο
. Τραγουδιστές, ηθοποιούς, εργάτες...
Όταν σταμάτησε την τηλεόραση γιατί το μέσο που υπηρέτησε άρχισε να τον "προδίδει", σταμάτησαν και τα τηλέφωνα να χτυπούν. Δεν παραπονιόταν. Πάντα είχε ένα καλό λόγο να πει για τον καθένα.
Ήταν χορτάτος άνθρωπος και κακίες δεν χωρούσαν στην όμορφη ζωή του...


Β
λέπαμε τηλεόραση
και πάντα είχε στο "λάθος" και ένα "δε πειράζει, θα το μάθει με την τριβή" για κάθε τι που δε του καθόταν "καλά στο μάτι"...
Έπαιζε πιάνο σε μια επιλεγμένη γωνιά στο πάνω όροφο του σπιτιού και είχε την μεγαλύτερη δισκοθήκη που έχω δει ποτέ μου... Μου θύμιζε περισσότερο Αμερικανό σταρ, παρά Έλληνα...
Ο τρόπος, το ανάστημα, ο χαρακτήρας, η ευγένεια τα ...φουλάρια και βέβαια τα ατέλειωτα ανέκδοτα που ήξερε...


Χάρηκα που δέχτηκε να συμμετάσχει στην ταινία του Αντώνη Παπαδόπουλου που αναφέρεται στη ζωή μου και με τίτλο: "Ο Άνθρωπος που Κέρδισε τη Ζωή"...
Μεγαλοβδομάδα είχαμε γύρισματα στο σπίτι του Χρήστου κι εκείνος, ως σπουδαίος επαγγελματίας, ήταν έτοιμος από νωρίς και μας περίμενε.... Κομψός, μακιγιαρισμένος όπως παλιά, στην τηλεόραση...

Για μένα, ό άνθρωπος αυτός υπήρξε θυσαυρός στη ζωή μου...
Θέλησα ΤΩΡΑ να γράψω δυο λόγια, με πολύ αγάπη και νοσταλγία, αν και ήξερα για τον θάνατό του πολύ πιο νωρίς...
Ξέρεις, μερικές φορές, δεν θέλεις να παραδεχτείς τα γεγονότα. Ναι, ήταν 88 χρόνων κι όμως είχε κέφι παιδιού...
Βλέπω τις φωτογραφίες μας που δημοσιεύονται σε διάφορα μπλογκς (εδώ , εδώ , εδώ , εδώ ...)και νοιώθω πως αυτές οι στιγμές ήταν μόλις ...χτες...
Κι έτσι θα τις βλέπω πάντα...

ΧΡΗΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ο Χρήστος Οικονόμου γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα. Ηθελε να γίνει γιατρός, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Το 1951 με την ιδιότητα του ελεύθερου και διπλωματικού συντάκτη δημοσίευσε τα πρώτα ρεπορτάζ του στην εφημερίδα «Αθηναϊκή». Διετέλεσε πολεμικός ανταποκριτής στο Βιετνάμ για την εφημερίδα «Μεσημβρινή» και διακεκριμένος συντάκτης σε άλλες γνωστές εφημερίδες, όπως το «Εθνος» (την περίοδο πριν από τη δικτατορία), η «Ακρόπολις», το «Εμπρός» κ.ά. Επίσης, συνεργάστηκε με το κρατικό ραδιόφωνο (στη δεκαετία του '50 που λεγόταν ΕΙΡ) και με τη δημόσια τηλεόραση την περίοδο μετά την πτώση της δικτατορίας μέχρι το 1992. Αγαπήθηκε ως παρουσιαστής του θρυλικού τηλεπαιχνιδιού «Γράμματα και αριθμοί» (στο οποίο το έπαθλο ήταν ένα ποδήλατο!) και άλλων ενημερωτικών και ψυχαγωγικών εκπομπών («Σάββατο μία και μισή» με συμπαρουσιάστριες τη Νίτσα Θεοδωράκη-Λουλέ και τη Σεμίνα Διγενή, «Ταξίδι στο Χόλιγουντ», που περιλάμβανε συνεντεύξεις του από διεθνούς φήμης σταρ κ.ά.). Επίσης, το 1989 παρουσίασε τα καλλιστεία μαζί με τη Ρούλα Κορομηλά.