Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Το ΔΝΤ και στην τηλεόραση;


Με ένα διάστρεμα στο πόδι και σπασμένο αγγείο στο κάτω μέρος του, κάθε είδηση που μου έρχεται μ΄ενοχλεί πιο πολύ. Γι αυτό και έχω καθυστερήσει την επικοινωνία μου μαζί σου. Πονάω πολύ και το μολύβι αρνείται να καταλήξει σε σωστή φράση.

Του χρόνου τα πράγματα στην ΤV θα αλλάξουν...
Με ενοχλεί και η τηλεόραση, που δεν μου δίνει την δυνατότητα να γίνω θεατής της. Που δεν την έχει βρει ακόμη η κρίση, αλλά αυτή έχει τη δική της κρίση. Που το πρωί θα σου δώσει την είδηση της καταστροφής με μωβ -κατά προτίμηση- γραβάτα ή κοραλί -λόγω καλοκαιριού- κραγιόν που σκοτώνει. Στο δεκατιανό θα σου ρίξει μια πλατινέ ρίζα που ξεφιλίζει περιοδικά και μαγειρεύει, σου ερμηνεύει τ΄άστρα και κουτσομπολεύει... Γύρω στο μεσημέρι θα σου συνεχίσει το κουτσομπολιό, θα σε ξεμυαλίσει με ειρωνικές υπάρξεις που ΟΟΟΛΛΛΑΑΑ τα ξέρουν και θα σε "αποτελειώσει"... Κι εκεί που λες "Τετέλεσθε", δεν υπάρχει παρακάτω... σου έχει απογευματινή αποχαύνωση... Με χαζές ειδήσεις και κουλά, πλασάροντας μεγαλοπρεπώς τις νέες τάσεις της μόδας πάνω στους "τραλαλά τραλαλό" πρωταγωνιστές της. Ο ...τρόμος στα μάτια σου επιστρέφει με τις ειδήσεις των 8. Για μια ώρα περίπου ζεις την κόλαση του Δάντη (όχι του Χρήστου) κι αναρωτιέσαι αν ζεις το σήμερα δίχως αύριο... Στις 9 έχεις, για να ξεσκάσεις στην καντίφλα που ζεις, εναλλακτικές "διασκέδασης". Αμέ... "Μια νύφη για το γιο μου", "αγρότης μόνος ψάχνει", "Εφιάλτης, στη κουζίνα" (με νέα μπινελίκια) και... και...και...

Έτσι όπως το σκέφτομαι, στον πόνο μου πάνω, το... ΔΝΤ θα ήταν χρήσιμο και ή... ΜΟΝΟ στην τηλεόραση που έχει πάρει την κάτω βόλτα, καιρό τώρα...

Δεν θα είχε μείνει εξτέισον για εξτέισον... Τότε θα έβλεπες την ασχήμια της άβαφη...

Το λένε και ...αναλυτές του είδους. Η τηλεόραση φέτος είναι φτωχή... υποστηρίζουν και άνθρωποι που την υπηρετούν.
Μία κυρία στη λαϊκή, τις προάλλες και σε ενα ξέσπασμά της, είπε: "Τους βλέπω όλους αυτούς και μου κάνουν την πείνα μου πιο μεγάλη. Κι αυτοί οι γυρολόγοι που πάνε από κανάλι σε κανάλι, γονείς δεν έχουν; Δεν τους αναζητάει κανείς; Ου να μου χαθούν οι ξερόλες... Ρεμάλια είναι"...

Ως ένα βαθμό, έχει δίκιο. Επειδή το "ποίημα" το ζω εκ των έσω... μερικοί δεν έχουν καταλάβει ΑΚΟΜΗ το βαθμό της ζημιάς στην Ελλάδα. "Αδελφίζονται" όπως πριν την κρίση - ποιά κρίση;
Και "λικνίζονται" μπροστά στην είδηση του ...αφρού - ποιά είδηση;

Πιστεύω πως την επόμενη σεζόν τα πράγματα στην τηλεόραση θα αλλάξουν. Ή, τουλάχιστον, αυτό θέλω...
Γιατί θα πρέπει να αποκτήσουμε έναν "φίλο" που να κατανοεί και να είναι χρήσιμος. Που να λέει μονο αλήθειες... Που να μην είναι φερέφωνο του άλλου... Που να μην αποπροσανατολίζει... Που να είναι για σένα... Για μένα... Για όλους...
Που να τον βλέπω και να μου θυμίζει εμάς...

Το θέμα σηκώνει πολύ νερό. Το ξέρω πως το έπιασα "απαλά"... Ίσως γιατί την αγαπώ και δεν μου αρέσει εκεί που την έχουν καταλήξει...

Έχω ένα τριήμερο μπροστά μου να ξεκουράσω τον πόνο του ποδιού μου..

Αν και τα κακαριστά γελάκια της Νανάς Δούκα από το ΑLTER δεν μου αφήνουν άλλα περιθώρια υπομονής να αντέξω ...

Λέω να κλείσω την τηλεόραση...

Θα βγω στο μπαλκόνι για ένα καφέ και ένα τσιγάρο...