"Ο Άνθρωπος που Κέρδισε τη Ζωή" - η ταινία...


Η όμορφη -όσο και δύσκολη- ιστορία του Κώστα Βλουτή που η ζωή δεν του χαρίστηκε, αλλά την κατέκτησε…

Του Αντώνη Παπδόπουλου, σκηνοθέτη

Ο Κώστας Βλουτής είναι επιτυχιμένος στο χώρο της δημοσιογραφίας (ειδίκευση σε θέματα ΑμΕΑ) και της τέχνης, με πολλά βραβεία στο ενεργητικό του…
Πόσοι, όμως, ξέρουν την ιστορία αυτού του παλικαριού που “η ζωή δεν του χαρίστηκε, αλλά την κατέκτησε”;
Γεννημένος στο Λονγκ ‘Αϊλαντ της Νέας Υόρκης, από έλληνες -σπουδαίους- γονείς, στους 2,5 πρώτους μήνες της ζωής του προσβάλλεται από τη νόσο της polyo… ‘Ενας αμερικανός στρατιώτης το παίρνει αγκαλιά και με ένα φιλί του μεταδίδει την νόσο…
Ο υψηλός πυρετός του παραλύει τους μύες μέσα σε 24 ώρες.
Για πολλά χρόνια οι γονείς του, με τη βοήθεια του Θεού και των γιατρών, προσπαθούν για την αποκατάσταση της υγείας του.
Επίπονη προσπάθεια…
Στα 17 του χρόνια βλέπει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.

Ο Κώστας, επιτέλους, περπατά χωρίς βηθήματα και πατερίτσες… ‘Ενα τροχαίο, όμως, ατύχημα ξυπνά -και πάλι- τον εφιάλτη του…
Για δύο ολόκληρα χρόνια, μπαίνει όλο του σώμα σε γύψο…
Παρ’ όλ’ αυτά, τα καταφέρνει να βγει νικητής και από αυτή τη μάχη.
Μπαίνοντας στον καλλιτεχνικό χώρο, δίνει όρκο ζωής να μη ξεχάσει  ποτέ τα προβληματικά παιδιά.
Με συναυλίες, εκδηλώσεις, δισκογραφικές  δουλειές αφιερωμένα σε εκείνα και στις προσπάθειές τους “να βγουν στον έξω κόσμο”, ο Κώστας δίνει πάντα το παρόν…

Βοηθά να γίνουν γνωστοί στο Πανελλήνιο οι δικοί μας  Παραολυμπιονίκες, μέσα από τις τηλεοπτικές του εκπομπές, ενώ δημοσιεύει τα επιτεύγματά τους στις εφημερίδες με τις οποίες συνεργάζεται…
Και, παράλληλα, σημειώνει μεγάλη επιτυχιά ως δημιουργός τραγουδιών με πολλά βραβεία σε  Φεστιβάλ τραγουδιού…
Το έργο του Κώστα είναι παραδεκτό από όλους…
Σαν σκηνοθέτης, μέσα από τον κινηματογραφικό μου φακό, προσπάθησα να σκιαγραφήσω αυτό το λαμπερό πλάσμα, που για όλους μας είναι -κυριολεκτικά- “Ο ‘Ανθρωπος που Κέρδισε τη Ζωή“…
Ελπίζω να τα κατάφερα…
*Τα στιγμιότυπα είναι από το ντοκιμαντέρ Ο ‘Ανθρωπος που Κέρδισε τη Ζωή, του Αντώνη Παπαδόπουλου. Πάσχα, 2007

Δεν υπάρχουν σχόλια: