Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Συλλαλητήριο ΑΜΕΑ

Αγωνία ατόμων με αναπηρία την περίοδο οικονομικής κρίσης
Ενόψει του μεγάλου πανελλαδικού παν-αναπηρικού συλλαλητηρίου που διοργανώνει την 3η Δεκέμβρη Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, η Ε.Σ.Α.μεΑ. απέστειλε ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό προκειμένου να του εκφράσει την κραυγή αγωνίας εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και Ελληνίδων με αναπηρία. Το πλήρες κείμενο της επιστολής είναι:

«Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η 3η Δεκέμβρη 2010 - Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία βρίσκει τη χώρα μας εν μέσω μιας δεινής οικονομικής κρίσης. Οι συνέπειες της έχουν ήδη εμφανιστεί στη ζωή των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων, μεταξύ των οποίων την πρώτη θέση κατέχουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους.

Ένα χρόνο πριν, εν όψει της περσινής Εθνικής Ημέρας ΑμεΑ, η Ε.Σ.Α.μεΑ., από τη θέση του τριτοβάθμιου κοινωνικοσυνδικαλιστικού φορέα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, είχε επισημάνει, με Υπόμνημά της προς εσάς, την αναγκαιότητα θέσπισης ενός Εθνικού Προγράμματος για την Ένταξη και την Κοινωνική Προστασία των ατόμων με αναπηρία, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις απόλυτα εναρμονισμένες με τους στόχους και τις δεσμεύσεις των προγραμματικών σας δηλώσεων.

Ένα χρόνο πριν, ανήμερα την 3η Δεκέμβρη του έτους 2009 σε συνεδρίαση του Υπουργικού σας Συμβουλίου δηλώνατε: «Σήμερα, είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία. Δίνουν τη μάχη για πρόσβαση, μάχη για την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής, μάχη για την ισότιμη συμμετοχή. Αυτή η κυβέρνηση εξελέγη από τον Ελληνικό λαό για να καταπολεμήσει κάθε ανισότητα. Για μια ανθρώπινη κοινωνία. Και θέλω να στείλω ένα μήνυμα από εδώ, απ' όλους μας, σε όλους τους συμπολίτες μας, με οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας. Είναι κεντρική μας προτεραιότητα να άρουμε τα εμπόδια και να τους υποστηρίξουμε, ώστε να μπορούν να ζουν ανεξάρτητα και αξιοπρεπώς. Η πολιτική μας θα έχει συνέργειες με όλα τα Υπουργεία. Από την εργασία, την απασχόληση, μέχρι την αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας. Απ' την εκπαίδευση μέχρι την εξασφάλιση πρόσβασης στα μέσα μεταφοράς, στην πληροφορία, στις υπηρεσίες.»

Η ανωτέρω δήλωσή σας, η οποία ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με τη δικαιωματική προσέγγιση των ατόμων για την αναπηρία, δημιούργησε, εύλογα, ελπίδες σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους. Το μόνο που έμενε για να γίνουν οι ανωτέρω δηλώσεις πράξεις ήταν συγκεκριμένες ενέργειες με πρώτη τη σύγκλιση Υπουργικού Συμβουλίου υπό την Προεδρία σας. Αυτό ήταν το κεντρικό αίτημα της Ε.Σ.Α.μεΑ., το οποίο είχε αποσπάσει και τη δέσμευσή σας για την ικανοποίησή του.

Ένα χρόνο μετά, καθώς πλησιάζει η 3η Δεκέμβρη 2010, η χώρα μας αντιμετωπίζει μία από τις δυσκολότερες, αν όχι τη δυσκολότερη, περίοδο οικονομικής ύφεσης. Ένα χρόνο μετά, έχουν ληφθεί επώδυνα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα, τα οποία έχουν σημαδέψει την καθημερινή ζωή εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών αυτής της χώρας. Τα σημάδια αυτής της οικονομικής ύφεσης έχουν αποτυπωθεί, όπως συνήθως συμβαίνει, στις ζωές των πιο αδύναμων κοινωνικά ομάδων. Τώρα πια χρειάζεται τόλμη για να μη γίνουν αυτά τα σημάδια βαθιές πληγές. Τώρα πια χρειάζεται τόλμη και πολιτική αρετή για να μη βρεθούν τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους εκτεθειμένοι στην εξαθλίωση.

Τώρα πια οι δεσμεύσεις του παρελθόντος από μέρους σας θα πρέπει να γίνουν σαφείς και διακριτές πράξεις, γιατί δυστυχώς ένα χρόνο τώρα τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους έχουν επωμιστεί μεγάλο βάρος αυτής της οικονομικής κρίσης μέσω επώδυνων μέτρων από τα οποία, ούτε καν αυτοί, οι φτωχότεροι των φτωχών, δεν εξαιρέθηκαν.

Ένα χρόνο τώρα τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, ακόμη και σε επίμαχες περιόδους λήψης επώδυνων πολιτικών μέτρων, μέσω των οποίων ακυρώνονταν εν μια νυχτί ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα άτομα με αναπηρία συνάντησαν κλειστές κάποιες από τις πόρτες Υπουργών της Κυβέρνησης σας. Η Ε.Σ.ΑμεΑ, εκφραστής του 10% του ελληνικού πληθυσμού, αναγκάστηκε σε κάποιες περιπτώσεις να προχωρήσει σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, προκειμένου να μπορέσει να συναντήσει μέλη του Υπουργικού σας Συμβουλίου. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα θέλαμε να αγνοήσουμε και μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου με τα οποία είχαμε διαρκή και εποικοδομητική συνεργασία. Στις συσκέψεις, όμως, που διοργανώνονταν υπό την Προεδρία σας με το σύνολο των Κοινωνικών Εταίρων για επίμαχα και άκρως ενδιαφέροντα κοινωνικά ζητήματα που αφορούσαν τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων με αναπηρία, η Ε.Σ.Α.μεΑ. δεν εκλήθη ποτέ. Ήμασταν και είμαστε βέβαιοι ότι αυτό δεν το γνωρίζατε. Τώρα όμως το γνωρίζετε και αναμένουμε τις δικές σας ενέργειές σας για να μην μείνει κενή περιεχομένου η νομοθετική ρύθμιση (ν. 2430/96) που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, βάσει της οποίας, η Ε.Σ.Α.μεΑ. αποτελεί τον επίσημο Κοινωνικό Εταίρο της Ελληνικής Πολιτείας. Άλλωστε κατά την περίοδο που ήσασταν αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης η Ε.Σ.ΑμεΑ. καλούνταν σε όλες τις συσκέψεις και εκδηλώσεις.

Με φόντο αυτές τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις, η Ε.Σ.ΑμεΑ. και τα μέλη της καλούν ανήμερα την 3η Δεκέμβρη – Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους από κάθε γωνιά της χώρας σε Πανελλήνιο – Παναναπηρικό Συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος με κεντρικό αίτημα το σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός Εθνικού Προγράμματος για την αναπηρία σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.

Η φετινή 3η Δεκέμβρη – Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία δεν μπορεί παρά να αποτελέσει ημέρα άσκησης κοινωνικού ελέγχου, αγώνα και διεκδίκησης. Τα άτομα με αναπηρία κάθε ηλικίας απ’ όπου και αν βρίσκονται ενώνουν τη φωνή τους στην Πλατεία Συντάγματος και διεκδικούν τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων κοινωνικής και οικονομικής προστασία τους. Τη φετινή 3η Δεκέμβρη με απόφαση των ιδίων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους η Πολιτεία πρέπει να σιγήσει και να αφουγκραστεί το δίκαιο των αιτημάτων τους και η κοινωνία να βρεθεί αλληλέγγυα μαζί τους στην Πλατεία Συντάγματος. Στο άκουσμα των δίκαιων αιτημάτων του, το μήνυμα των οποίων έχετε λάβει επανειλημμένως, αναμένουμε τις δικές σας διακριτές ενέργειες. Ενέργειες στην αφετηρία των οποίων βρίσκεται η σύγκλιση Υπουργικού Συμβουλίου με την επίσημη συμμετοχή των εκπροσώπων της Ε.Σ.ΑμεΑ.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η εκπόνηση δημοσίων πλέον πολιτικών για την αναπηρία δεν μπορεί και δεν πρέπει να καθυστερήσει. Όσο ποτέ άλλοτε, αυτή την περίοδο τα άτομα με αναπηρία έχουν την ανάγκη λήψης θεσμικών πολιτικών κα μέτρων που θα αποτελέσουν δίχτυ οικονομικής και κοινωνικής προστασίας για αυτούς και τις οικογένειες τους.

Οι πολίτες με αναπηρία, τον τελευταίο χρόνο βιώνουν την πρωτοφανή κατάρρευση των δομών του συστήματος πρόνοιας και υγείας. Ο περιορισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος δεν νοείται να επιτευχθεί μέσω της συρρίκνωσης των δαπανών που αφορούν στη χορήγηση αποτελεσματικών θεραπευτικών μεθόδων και νέων αποτελεσματικών φαρμάκων. Η κατάσταση που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία και οι χρόνια πάσχοντες στο χώρο της υγείας είναι απογοητευτική. Σε εποχές που η επιστήμη και η τεχνολογία αναπτύσσονται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες οι οικονομικές πολιτικές για την υγεία και την πρόνοια απειλούνται με κατακόρυφες περικοπές.

Οι συνταξιούχοι με αναπηρία, ωσάν να ανήκαν στους έχοντες και κατέχοντες αντιμετώπισαν τη δραματική μείωση του εισοδήματός τους. Μετά από χρόνια έχασαν το δικαίωμα της έκπτωσης των εισιτηρίων τους στο πιο λαϊκό μέσο μαζικής μεταφοράς, στο τραίνο. Ο ασφαλιστικός οργανισμός του Δημοσίου δεν έχει καλύψει τις θεραπευτικές μεθόδους χιλιάδων χρονίων πασχόντων εδώ και ένα χρόνο. Τα ασφαλιστικά ταμεία προβαίνουν σε μειώσεις των συνταγογραφούμενων φαρμάκων εις βάρος της υγείας των ατόμων με αναπηρία και χρονίων παθήσεων, και αυτό γιατί οι Διοικήσεις των Ασφαλιστικών Οργανισμών δεν έχουν κατανοήσει την αναγκαιότητα της διαβούλευσης με τις οργανώσεις των ατόμων με αναπηρία, οι οποίοι είναι οι πρώτοι που θέλουν το συμμάζεμα των δημοσίων οικονομικών, όχι όμως εις βάρος της υγείας τους και εις βάρος της ποιότητας των καθημερινών συνθηκών ζωής τους.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Τα σύγχρονα αρνητικά παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε είναι εκατοντάδες και ασφαλώς δεν τιμούν τον πολιτισμό της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν γέννησε μόνο τη Δημοκρατία αλλά και τις δημόσιες πολιτικές πρόνοιας, όχι ως εκδηλώσεις ¨φιλανθρωπίας¨ αλλά ως εκδηλώσεις συγκροτημένης πολιτικής. Ο άμεσος τρόπος αντιμετώπισης της επώδυνης αυτής κατάστασης, που αποτυπώνεται στοιχειωδώς σε αυτή την επιστολή μας, είναι ένας. Η άμεση σύγκλιση Υπουργικού Συμβουλίου υπό την Προεδρία σας, όπου και θα τεθούν συγκροτημένα μεθοδικά και συνδυαστικά οι βασικές κατευθυντήριες γραμμές για τη θέσπιση ενός Εθνικού Προγράμματος για την κοινωνική ένταξη την κοινωνική προστασία των ατόμων με αναπηρία και την άρση κάθε μορφής διάκρισης σε βάρος τους.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, συναισθάνονται ότι η σωτηρία της χώρας είναι εθνικός σκοπός, και είναι οι πρώτοι που έχουν αναγνωρίσει τις μεγάλες δυσκολίες που έχετε συναντήσει μέχρι σήμερα. Όμως, οποιαδήποτε εθνική προσπάθεια εάν δεν λαμβάνει υπόψη της την προστασία των πιο ευπαθών κοινωνικά ομάδων της δεν μπορεί να έχει επιτυχία. Εάν η εθνική προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας θέσει σε κίνδυνο τις αρχές και τα αξίες που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Κοινωνικού Κράτους, τότε αυτή η προσπάθεια δικαίως τίθεται σε αμφισβήτηση από την πολυπληθή και ευπαθή κοινωνική ομάδα των ατόμων με αναπηρία.

Είμαστε βέβαιοι ότι εσείς δεν θα επιτρέψετε τη λήψη πολιτικών που δε συνάδουν με τις αρχές στις οποίες οικοδομήθηκε η Δημοκρατία και το Κοινωνικό Κράτος

Το αναπηρικό κίνημα της χώρας ενωμένο και δυνατό αναμένει, εν’ όψει της 3ης Δεκέμβρη 2010, συγκεκριμένες και διακριτές πράξεις από μέρους σας, οι οποίες θα ανοίξουν δρόμο ελπίδας σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους.

Με εκτίμηση

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ι. ΒΑΡΔΑΚΑΣΤΑΝΗΣ
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΧΡ. ΝΑΣΤΑΣ»

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον Πρόεδρο της Ε.Σ.Α.μεΑ. κ. Ι. Βαρδακαστάνη στο κινητό τηλέφωνο 6937157193.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Το αιώνιο σύμβολο που λέγεται Αλέκος Παναγούλης


ΑΦΙΕΡΩΜΑ

"Ζωντάνεψα τους τοίχους φωνή τους έδωσα πιο φιλική να γίνουν συντροφιά Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν να μάθουνε που βρήκα τη μπογιά Οι τοίχοι του κελιού το μυστικό το κράτησαν κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού Όμως μπογιά δε βρήκαν Γιατί στιγμή δε σκέφτηκαν στις φλέβες μου να ψάξουν "...

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την ηρωική του πράξη, την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.).

Γεννήθηκε στην Γλυφάδα. Δευτερότοκος γιος της Αθηνάς και του Βασιλείου Παναγούλη, αξιωματικού του στρατού ξηράς. Αδερφός του Γεωργίου Παναγούλη, θύματος του καθεστώτος των Συνταγματαρχών, και του Ευσταθίου Παναγούλη, μετέπειτα πολιτικού άνδρα. Από την πλευρά του πατέρα του κατάγεται από την Δίβρη (Λάμπεια) Ηλείας και από την πλευρά της μητέρας του από την Λευκάδα. Εξαιτίας της κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Α. Παναγούλης πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας στη Λευκάδα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων.
Πνεύμα ελεύθερο και δημοκρατικό, ο Αλέξανδρος Παναγούλης εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις του τόπου: στην Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) του Γεωργίου Παπανδρέου. Συγκεκριμένα ο Α. Παναγούλης εντάχθηκε στην οργάνωση της νεολαίας του κόμματος – Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου (Ο.Ν.Ε.Κ.) που μετονομάζεται στη συνέχεια σε Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (Ε.ΔΗ.Ν.) – για να αναλάβει μετά την μεταπολίτευση την προεδρία της στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974.

Ο Παναγούλης συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την επαναφορά της δημοκρατίας και εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ. Παπαδόπουλου (1967-1974). Λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση. Αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Εκεί έρχεται σε επαφή με τους πολιτικούς άνδρες του τόπου, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, με σκοπό να τους ζητήσει να συνδράμουν στην αντίσταση.

Επανέρχεται στην Ελλάδα και μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο.

Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968[2]. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη.

Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου, όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος. Δραπετεύει από τις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.) όπου κρατείτο, στις 5 Ιουνίου 1969.

Συλλαμβάνεται εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο του Γουδίου για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές του Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το φτιάξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.

Σύμφωνα με ορισμένους αρνείται την πρόταση απονομής χάριτος που του προσέφερε η χούντα. Τον Αύγουστο του 1973 - μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνεχίζει την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργανώνει ομάδες αντίστασης.

Τα Μεταπολιτευτικά χρόνια
Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974.

Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται.

Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μυνήματα που του αφήναν άγνωστοι κλπ.

Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 38 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σέ υπόγειο κατάστημα επι τής λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ).

Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν υπάρχει ωστόσο κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες.


Ο Αλέξανδρος Παναγούλης στο Στρατοδικείο, Νοέμβριος 1968


Ο Αλέξανδρος Παναγούλης βασανίζεται καθημερινά, με τα πιο ευφάνταστα, σκληρά και αποκρουστικής σύλληψης βασανιστήρια καθ΄ όλη την διάρκεια της κράτησης του. Η αυτοκυριαρχία του, η αυτοπειθαρχία του, το πείσμα στο να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει και το χιούμορ που διέθετε λειτουργούν σαν ασπίδες χάρη στις οποίες κατορθώνει να επιβιώσει τον σωματικό και ψυχικό βιασμό.

Κατά πολλούς, στις φυλακές του Μπογιατίου γράφει τα καλύτερα του ποιήματα στον τοίχο του κελιού του ή σε μικροσκοπικά παλιόχαρτα, με μελάνι συχνά το ίδιο του το αίμα. Πολλά από τα ποιήματα του δεν διασώθηκαν. Αρκετά όμως από αυτά είτε κατάφερε να τα βγάλει από την φυλακή με διάφορους τρόπους είτε να τα ξαναγράψει αργότερα χάρη στο ισχυρό μνημονικό του.

Το 1972, ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο Παλέρμο η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά Altri seguiranno: poesie e documenti dal carcere di Boyati (Άλλοι θα ακολουθήσουν: ποίηση και ντοκουμέντα από τις Φυλακές του Μπογιατίου) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Ιταλό πολιτικό Φερούτσιο Πάρη και τον Ιταλό σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Πιέρ Πάολο Παζολίνι.

Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο (Premio Viareggio Internazionnale) τη χρονιά που ακολούθησε. Μετά την απελευθέρωση του ο Α. Παναγούλης εξέδωσε στο Μιλάνο την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά Vi scrivo da un carcere in Grecia (Μέσα από Φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Είχε προηγηθεί η έκδοση στα ελληνικά τετραδίων όπως η συλλογή με τίτλο Η Μπογιά.


Ο Αλέκος Παναγούλης δέχεται τιμές στο παλάτι των Medici στη Φλωρεντία, Ιταλία. (Istituto Storico della Resistenza, αρχείο Cesare Giorgetti)

Η ζωή και το έργο του Αλέξανδρου Παναγούλη τροφοδότησε τους καλλιτεχνικούς κύκλους. Συγκεκριμένα, ο διάσημος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, κατατρεγμένος επίσης για τα πολιτικά του πιστεύω από την Χούντα των Συνταγματαρχών, μελοποίησε ποιήματα του. Ακόμη, η ποίηση και η ζωή του Α. Παναγούλη έγινε αντικείμενο μελέτης για πολλούς ερευνητές. Σε αυτή την ομάδα εντάσσετε και το έργο Un Uomo (Ένας Άντρας) που εκπονήθηκε από την Ιταλίδα δημοσιογράφο και σύντροφο του Οριάνα Φαλάτσι.


Κατά πολλούς, ο Αλέξανδρος Παναγούλης, ο παραλίγο «τυραννοκτόνος», με την ηρωική του πράξη (την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα) έχει καθιερωθεί σαν σύμβολο της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και χάρη στο πολιτικό του ήθος εμπνέει τις νέες γενιές στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.

Η ελληνική πολιτεία, κατόπιν παρότρυνσης συναγωνιστών, φίλων και θαυμαστών του, για την αναγνώριση της προσφοράς του Αλέξανδρου Παναγούλη εξέδωσε σαν ελάχιστο φόρο τιμής γραμματόσημο (σειρά «Πρόσωπα» - 20 δρχ. του 1996), τηλεκάρτα (100 μονάδων του 1996) και έδωσε το όνομα του σε δημόσιους χώρους (π.χ. δρόμους, πλατείες), μεταξύ των οποίων και ο σταθμός «Άγιος Δημήτριος/Αλέξανδρος Παναγούλης» του μετρό της Αθήνας (2004). πηγή:

Μια πραγματικά καλή δουλειά για τον Αλέκο, τον Αλέκο Παναγούλη, έγινε και στην εκπομπή "Μηχανή του Χρόνου"...

Εδώ ο χρόνος σταματά και κοιτά με συγκίνηση τον ήρωα-σύμβολο... Τον Παναγούλη που σήμερα λίγοι αναφέρονται σ΄αυτόν.
Στον Αλέξη, τον Αλέξανδρο, τον ήρωα πυ συνήθιζε να λέει:
«Η πολιτική είναι ένα καθήκον, η ποίηση είναι μια ανάγκη. Είναι ένα ούρλιασμα, μια κραυγή που δεν μπορείς να πνίξεις. Το άγχος μιας στιγμής που δεν θέλεις να ξεχαστεί. Τότε ψάχνεις για χαρτί και μολύβι ζητώντας να ζωγραφίσεις με στίχους αυτή τη στιγμή».

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, 37 χρόνια μετά...


Ο νέος του σήμερα και με αφορμή τον εορτασμό της αιματηρής εξέργερσης του Πολυτεχνείου, αφήνει ένα γαρίφαλλο στη μνήμη, προβληματίζεται και γράφει:

"Οι νέοι τότε θυσιάστηκαν για μια αξιοπρεπή ζωή , για να υπάρχει ψωμί , παιδεία , ελευθερία.Σήμερα μας τα αφαιρούν όλα.
Οι μισθοί μειώνονται , το κόστος ζωής αυξάνεται και η φορολόγηση παίρνει τη μορφή ληστείας.Εκατομμύρια συμπολίτες μας έχουν περάσει κάτω από το όριο της φτώχειας.Η προσέλευση στα σισίτια ολοένα και αυξάνεται.Χιλιάδες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο.Η πτώχευση είναι καθαρά θέμα χρόνου.Μια χώρα με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης και με τόσο δυσβάσταχτα χρέη πως είναι δυνατόν να ανακάμψει?
Το υπουργείο δια βίου μάθησης και θρησκευμάτων κάνει λόγο για το νέο σχολείο και τις ηλεκτρονικές τάξεις.Είναι όντως θετικά τα βήματα αυτά που γίνονται , αλλά δεν επιτρέπεται ταυτόχρονα να υπάρχουν σχολικές μονάδες που είναι ικάνες να στεγάσουν ζώα και όχι μαθητές. Δεν αναφέρομαι σε ένα και δύο σχολεία , φυσικά...! Ισως τελικά το υπουργείο να λησμόνησε ότι υπάρχουν σχολεία και έξω από την Αθήνα ή μάλλον φρόντισε να καλλωπίσει μόνο τη ''βιτρίνα''( όσα βλέπει οι πεθερά και τα τηλεοπτικά κανάλια).
Λέμε ότι η παιδεία είναι δωρεάν, όμως το παρών εκπαιδευτικό σύστημα σπρώχνει τους μαθητές στα φροντηστήρια.Είναι δεδομένο ότι ένας μαθητής χώρις φροντηστήριο δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα να πετύχει στις πανελλαδικές.Είναι παραλογισμός το ότι οι πανελλαδικές είναι τόσο απαιτητικές , ενώ το σχολείο δεν προσφέρει τα απαραίτητα εφόδια.
Η ελευθερία μας ως πολίτες περιορίζεται.Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι μόνο όταν γνωρίζουμε την πλήρη αλήθεια.Αλήθεια , όμως δεν υπάρχει πουθενά , ούτε στα όσα βλέπουμε , ούτε στα όσα ακούμε.Δεν παρουσιάζονται πλέον ειδήσεις , αλλά απόψεις κάποιων που προωθούν είτε τα συμφέροντα τους , είτε τα συμφέροντα των επιχειρηματιών ή των πολιτικών ή των κυβερνήσεων που εξυπηρετούν.Για παράδειγμα , γίνεται κάποια απεργία και οι δημοσιογράφοι αυτόματα τάσονται κατά των απεργών , κραυγάζοντας υστερικά ότι προκαλούν σοβαρά προβλήμα και παραλείποντας να προβάλουν και τη θέση αυτών που απεργούν.

Τα κεκτημένα μιας ολόκληρης γενιάς χάνονται ή μάλλον έχουν ήδη χαθεί.Καλούμαστε και πάλι να αγωνιστούμε για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ! Η οργή του λαού μας δεν έχει ξεσπάσει , δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη ακόμα!Η Μεταπολίτευση απέτυχε, μπαίνουμε σε μιά νέα εποχή...".

Εδώ Πολυτεχνείο, 37 χρόνια μετά...
Στην Ελλάδα του μνημονίου. Στην Ελλάδα της χρεοκοπίας αξιών. Στην Ελλάδα του "μαζί τα φάγαμε" κι άλλος πεινάει. Στην Ελλάδα που βολεύτηκαν πολλοί κι άλλος πληρώνει. Στην επιτηρούμενη Ελλάδα... ...που ζητάει ελπίδα, το σκοπό που γι αυτόν θυσιάστηκαν εκείνοι των οραμάτων και της Δημοκρατίας!
Στην Ελλάδα της αποχής, ως αντίσταση και διαμαρτυρία, γιατί ζητάει να μάθει ποιοι κοπρίτες φάγανε τα λεφτά.
Στην Ελλάδα που "λεφτά υπάρχουν" και της κόβουν τη δουλειά, το μισθό, τη σύνταξη...
Που της καταρακώνουν την κοινωνική της αξιοπρέπεια.
Που θέλει να κλάψει στη μνήμη και φοβάται μη τη χρεώσουν για να βουλώσουν "μαύρες" τρύπες...
Εδώ Πολυτεχνείο...
Των αγωνιζομένων που, αν ήξεραν πως θα πήγαινε τσάμπα της θυσίας το αίμα, θα τους έπαιρνε ο διάολος και θα τους σήκωνε...
Στην Ελλάδα που τα 17άρικα και τα 20σάχρονα έχουν στο μέσα τους το δικό τους "Πολυτεχνείο" και που γι αυτό είναι έτοιμα να θυσιαστούν...
Στην Ελλάδα που καθένας από μας κουβαλάει ένα "Πολυτεχνείο" για σταυρό...


Γιατί, Χριστέ μου...
1. Στις 16 Νοεμβρίου 1980 όταν, η αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ,
επιχείρησε να σπάσει την κυβερνητική απαγόρευση για πορεία
μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, τα ΜΑΤ μετέτρεψαν
το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο.
Από τα γκλομπς σκοτώθηκαν, η 21χρονη εργάτρια
Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής,
Ιάκωβος Κουμής.


2.
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων στην επέτειο
του Πολυτεχνείου, το 1985, σκοτώθηκε ο Καλτεζάς.


Εμπρός στον αγώνα...
Κοντά στους φοιτητές και πολλοί τραγουδιστές...


*Ο μικρός πομπός


*Στο μικρόφωνο
'Ενας από τους λόγους που εκφωνούσαν...



*Η νέα γενιά μπροστά στην ιστορία



"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο!"
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σούστειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουμε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μονάδων η κατάρα.

Και τα κορίτσια και τ΄αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Γραμμένα μ΄αίμα τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μονάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.
Κ. Μητροπούλου





ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Συγγραφέας-αρθροφράφος- μεταφράστρια

Γενήθηκε στις 6 Μαϊου του 1933 και πέθανε σε ηλικία 71 ετών, στις 31 Ιανουαρίου του 2004.
Εξέδωσε, όσο ζούσε, 46 τίτλους συνολικά, 21 μυθιστοτήματα, 12 συλλογές με διηγήματα, 3 νουβέλες, ένα χρονικό, 8 θεατρικά έργα και μία επιλογή από άρθρα στην εφημερίδα "'Εθνος", όπου συνεργαζόταν επί 12 χρόνια με δική της στήλη.
Στη δικτακτορία υπέγραψε το Μανιφέστο των 18 Συγγραφέων και "σώπασε" μαζί με άλλους.
Διδάσκεται σε ελληνικά πνεπιστήμια, στην Ευρώπη, Αμερική, Αυτραλία, Μεξικό και Σικελία.
Κυκλοφορούν μελέτες για τα βιβλία και τα έργα της.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

... κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;...

Σκεφτόμουν να γράψω ένα άρθρο για την επομένη των εκλογών (αποφεύγω να γράψω αν ήταν αυτοδιοικητικές ή ...βουλευτικές, σύμφωνα με συνέντευξη του Γιώργου, πριν από αυτές), αλλά είδα, μέσα από ένα ποίημα του Γεωργίου Σουρή για την οικονομία, που γράφτηκε πριν από 120 χρόνια, την ...επικαιρότητά του κι έμεινα...

Απόλαυσε...

Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;


Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;

Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;

* * *

Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,
κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,
ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ
ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.

* * *

Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

* * *

Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.

* * *

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.

* * *

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!

* * *

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,
πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη...
αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,
δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.

* * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.

* * *

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.

* * *

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.
Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

ΕΚΛΟΓΕΣ: Β΄ γύρος...

*το Ποντίκι
Το ζήσαμε κι αυτό!
Να "κερδίσει" ο Γιώργος τον Αντώνη στο νήμα.
Τι; Δεν ξέρω τι λέω;
Μάλλον εσύ δεν ξέρεις τι σκέφτεσαι, με το να μου λες ότι αυτές οι εκλογές έχουν να κάνουν με περιφερειάρχες και δημάρχους. Τον ξέχασες τον Γιώργο στο διακλαυτικό του διάγγελμα και ουχί συνέντευξη που αρχικά νόμιζες... "Ψηφίστε με γιατί θα σας πάω σε εκλογές" είπε κι έπιασε το κόλπο.
Μεταξύ μας, σιγά που θα πήγαινε...
"Τσιμπούσι και... κότα", στο υπουργείο Εσωτερικών
Και τελικά, στον πρώτο γύρο, ΟΛΟΙ βγήκαν κερδισμένοι... Καθότι όλοι είχαν τα μάτια του λαγού και της κουκουβάγιας σ΄ένα βλέμμα.

ΚΑΝΕΝΑ μήνυμα δεν έλαβαν.
Ούτε καν το μήνυμα με τους απέχοντες από το εκλογικό παιχνίδι. Σου λέει ο απέχον "δεν με παίζεις και με κλέβεις; Ε, και γω δεν σε παίζω".
Πιστεύω πως όλοι μέχρι τώρα είναι μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.
Με την ανάσα του Α΄ γύρου, βγαίνουν στη δημοσιότητα τραγικά του τύπου "οι υπάλληλοι εξακολουθούν να παίρνουν 16(!) μισθούς και σύνταξη στο 140% (!) του μισθού τους".
Σε αντίθεση με τους άνεργους αυτής της χώρα που συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός τους, εφιαλτικά. Σκέψου πως ένα χωριό με 1.600 κάτοικους μένει άνεργο την ημέρα!!!

Μια πολιτική σε παραλογισμό.

"Μαζί τα φάγαμε" πέταξε την λάσπη στη μούρη μας ό "ατυχος κλοιρονόμος", ενώ εκείνος με τους ομοίους του, επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό της χώρας με επιπλέον βαρίδια. Ο συγκεκριμένος μας χρεώνει, με 2 λογαριασμούς κινητών του, κάθε μήνα, 3.931,38 ευρώ...

Μου δίνουν την αίσθηση, πολλές φορές, πως τους έχουν φέρει από άλλη χώρα για να μας σώσουν.
Οπότε ξένη υπόθεση, ξένο πόνος...

Έμαθα και με τρέλανε η είδηση, πως την Α΄Κυριακή των εκλογών στο Υπουργείο Εσωρικών, συνεργάτες και υπάλληλοι πέρναγαν "τσιμπούσι και ... κότα"!
Οι παραγγελίες πηγαινόερχονταν και τα ντελίβερι μπόις είχαν βάλει φτερά στα πόδια τους...
"Μπορώ να παράγγείλω... παραγγελεία με τα λεφτά του δημοσίου και με τις ευλογίες του υπουργού Μιχάλη Ραγκούση; Μπορώ..."
Κι έτσι γέμισε το Υπουργείο με: - 1.000 πίτσες σπέσιαλ, αξίας 5.500 ευρώ. -1.000 σάντουϊτς σε φραντζολάκι, με χοιρινή μπριζόλα, τυρί ένταμ και μαρούλι, αξίας 1480 ευρώ. -1.000 παραδοσιακά επιδόρπια που ήταν καρυδόπιτα των 65 γρ σε ζελατίνη, με ένα πλαστικό πιρουνάκι, αξίας 1.500 ευρώ. -2.050 πακέτα με χαρτοπετσέτες και 6.000 ρολά υγείας, συνολικής αξίας 3.135,96 ευρώ.
Για τον καθαρισμό του Υπουργείου δαπανήθηκε το ποσό των 1.800 ευρώ, αφού χρειάστηκε να αγοράσουν 240 λίτρα κρεμοσάπουνο, 160 λίτρα υγρό πατώματος, 60 λίτρα χλωρίνη, 60 λίτρα απολυμαντικό τουαλέτας και 400 κιλά σακούλες απορριμάτων...

Σε καταλαβαίνω... Θες να μάθεις κι άλλα...
Για τον καθαρισμό του Υπουργείου επιστρατέυτηκε συνεργείο καθαρισμού που, με 8.979 ευρώ, τους έκανε τη "βρώμικη" δουλειά... Ακόμη, δόθηκε το ποσό των 1.891, 90 ευρώ, για να ανακαινηθούν κάποια γραφεία...
Για τη μεταφορά υλικού δόθηκε το "ταπεινό" ποσό των 23.812,80(!!!) ευρώ και ταξί που χρησιμοποιήθηκαν, έναντι του ποσού των 5.968,47 ευρώ.

Η τρελή χαρά, σου λέω...
Και τώρα καλείσαι ξανά, τη δεύτερη Κυριακή να στανταροποιήσεις σε καρέκλα και για τα επόμενα 4 χρόνια όσους δεν κατάφεραν να κάνουν το "άλμα" με την πρώτη!

Για να δικιολογήσεις στην πράξη αυτό που χρόνια λένε: "Λαός και ...Κολωνάκι"!!!
Για το ..."Κολωνάκι" τους ρε γαμώτο!

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Στην χώρα της ...Πειναλόγκας έχουν εκλογές.


*Κλίκαρε την φωτογραφία για να έχεις ροή αποτελεσμάτων από το Υπουργείο Εσωτερικών...
Γιατί ΕΣΥ αποφασίζεις...
Ήρθε, επιτέλους, η μεγάλη στιγμή που περίμενες...
Σήμερα ψηφίζεις, αλλά πραγματικά γιατί ...ψηφίζεις έχεις μάθει, αλλά δεν βρίσκεις λογικές τις εξηγήσεις.
Είναι για δημάρχους και περιφερειάρχες το θέμα, μα στην πορεία σου προκύπτει και του Γιώργου ο φόβος μη και δεν του κάτσει το μνημόνιο και τον μαλώσει η θεία Αγγέλα και οι λοιποί συγγενείς!
Για φαντάσου...
Το πολύ να ...συνεχίζουμε να "τρώμε" με τον "άτυχο κλοιρονόμο" μέχρι να σκάσει (κούφια η ώρα) γιατί εμάς μας παίρνει λίγο κρέας ακόμη... Μη τα ισοπεδώνουμε όλα σ΄αυτή τη ζωή!

Σήμερα ψηφίζεις!
Είναι γεγονός. Με καλό καιρό, απ΄ότι φαίνεται.
Οπότε χαλαρά.
Προηγουμένως, ρίξε μια ματιά στο άρθρο μου που, στην ουσία, είναι ένα "Γράμμα προς υποψήφιο δήμαρχο" και το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημρίδα "Αδέσμευτος Τύπος".
Μπορεί να σε βοηθήσει...

Γράμμα προς υποψήφιο δήμαρχο


Αγαπητέ υποψήφιε δήμαρχε,
Πρώτον, έρχομαι να σε ρωτήσω αν είσαι καλά (που είσαι) και δεύτερον, να ευχηθώ το ίδιο να συμβεί και σε μας (που δεν το βλέπω, με τόση κρίση)...
Μετά να σου πω πως με φέρνεις σε δύσολη θέση όταν απλώνεις το χέρι σου και με "απειλητική" ευγένεια ...σχεδόν απαιτείς να σου δώσω το δικό μου...
Έκπληξη μου προκάλεσε το γεγονός ότι άφησες την καρέκλα σου που, 4 χρόνια μετά, έχει πάρει το σχήμα του πισινού σου από το βάρος κι από τα χρόνια της σιγουριάς!(Καημένη καρέκλα...)
περισσότερα...

ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ!

"Το δίχτυ στο ποτάμι" πήρε το δρόμο της επιτυχίας!

*Ο συγγραφέας με τους Κώστα Βλουτή, Ελένη Δικαίου, Αρχοντία Παπαδοπούλου και Γιώργο Πετρέλη.

Μια πραγματική ιστορία γίνεται βιβλίο
Του Άρη Δήμου
Φωτογραφίες: Γιώργος Βελάνης

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη του νέου βιβλίου του Αντώνη Παπαδόπουλου "Το δίχτυ στο ποτάμι". Ιστορικό μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματική ιστορία που αφηγείται μια μικρασιάτισα. Ανθρώπινα πάθη, έρωτες, ζήλιες, φόνοι, μεγάλες φιλίες, συμβάλλουν όλα μαζί ώστε στο τέλος να δημιουργηθεί ένα ελληνικό χωριό στα παράλια της Ιωνίας.

*Ο συγγραφέας, Αντώνης Παπαδόπουλος

Μικρασιάτης ο συγγραφέας τιμά τον τόπο και την καταγωγή του και κρατά αναλλοίωτη τη μνήμη με ντοκιμαντέρ και βιβλία.

Η παρουσίαση έγινε στο ιστορικό χώρο του Παλαιού Λουτρού (Χαμάμ), στη Νίκαια.
Το χαμάμ (Hammām ή Τουρκικό Μπάνιο) είναι η ανατολίτικη εκδοχή του ατμόλουτρου και θεωρείται η υγρή έκδοση της σάουνας. Τα χαμάμ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κουλτούρα των χωρών αυτών καθώς ήταν μέρη συναντήσεων, εξαγνισμού και αρχιτεκτονικής ομορφιάς. Η Νίκαια, όντας μικρασιατική πόλη και τόπος μεταναστών, είχε το δικό της χαμάμ.

Αυτός ο χώρος φιλοξενεί πλέον σπουδαίες δουλειές ταλέντων από την Νίκαια και την Μικρά Ασία... Αλλά και άλλων καλλιτεχνών που αγάπησαν ή εμπνεύστηκαν από αυτούς τους τόπους για να δημιουργήσουν.
Από νωρίς αγαπημένοι φίλοι και πλήθος κόσμου, έσπευσαν να ευχηθούν "καλή επιτυχία" στον συγγραφέα.
Η καθηγήτρια Αρχοντία Παπαδοπουλου άνοιξε τη βραδιά καλωσορίζοντας τους παρτευρισκομένους.
Η ηθοποιός Μαρία Αμερικάνου και ο Κυριάκος Ψαρράκος παρουσιάσαν αποσπάσματα από το νέο συγγραφικό εγχείρημα του Αντώνη Παπαδόπουλου.

*Η ηθοποιός, Μαρία Αμερικάνου

Για να παρουσιάσουν το "δίχτυ στο ποτάμι" κλήθηκαν οι συγγραφείς Γιώργος Πετρέλης, Ελένη Δικαίου, καθώς επίσης και ο τηλεπαρουσιαστής-δημοσιογράφος Κώστας Βλουτής.

Η κυρία Δικαίου αναφέρθηκε σημειολογικά στις αξίες των ανθρώπων της Μικράς Ασίας, ενώ κύριος Πετρέλης ανέλυσε την "εμμονή" του συγγραφέα στα χρώματα που ντύνει με την πένα του τις σκηνές που διαδραματίζονται τα γεγονότα, αλλά και το στοιχείο που λατρεύει ο καλλιτέχνης και που δεν είναι άλλο από την ...βροχή!

Ο Κώστας Βλουτής γνωρίζοντας τον Αντώνη Παπαδόπουλο από τα ..θρανία στάθηκε περισσότερο στο πορτρετο του, κυρίως στην σπουδαιότητα της γραφής του...

Στο τέλος της βραδιάς, που τελούσε υπό την αιγίδα της Ένωσης Μαγνησίας Μικράς Ασίας, ο καλλιτέχνης υπέγραψε πολλά βιβλία και το "δίχτυ στο ποτάμι" δέν έχει άλλη τύχει παρά να πετύχει...

Δυό λόγια από τον Κώστα Βλουτή

"Καθώς σκέφτομαι να γράψω λίγα λόγια για το νέο συγγραφικό εγχείρημα, με τίτλο «Το δίχτυ στο ποτάμι» ενός ταλαντούχου ανθρώπου που τιμούμε επάξια απόψε, "μούσκεμα" νοιώθω όλο μου το σώμα...

*Η κυρία Βασιλική Βλουτή-Χιωτογλάκη μες τον κόσμο που τίμησε τον συγγραφέα

Η μνήμη με γυρίζει στα χρόνια του γυμνασίου όπου γνώρισα ένα πλάσμα που -στην αρχή- δεν μου έκανε καμιά εντύπωση.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος ήταν καλός ως μαθητής, αλλά και ένας τύπος με έφεση στο γράψιμο και με το "ψώνιο" να σκηνοθετεί.

Εγώ, άλλο "ψώνιο", τραγουδούσα κι έπαιζα σε θέατρα.
Ο Αντώνης σκέφτηκε να κάνει το πρώτο του πείραμα σκηνοθεσίας με μένα ως πρωταγωνιστή.

Μια μέρα και μέσα στην έξαρση ενός ταλέντου που ...βρυχάται, μου ζητά να περάσω κάτω από μία σκάλα με... βροχή. Εκείνος πάνω από την σκάλα και με ένα ποτιστήρι στα χέρια, με παροτρύνει να πάμε τη σκηνή ξανά και ξανά, ώσπου να την αποτυπώσει...
Ποτέ δεν έμαθα αν πέτυχε το πλάνο, ωστόσο είχα κονομήσει ένα φοβερό κρύωμα που, όταν το θυμάμαι, "μουσκεύει" το σώμα μου και "κρυώνει"!

Τα χρόνια πέρασαν κι οι δρόμοι μας βρίσκουν άλλους δρόμους και ...παρόδους!
Εκείνος ακολουθεί την "τρέλα" του στην Ιταλία! Κι εγώ την δική μου στην Ελλάδα!
Δεκαπέντε χρόνια -σε μια άγνωστη χώρα για κείνον- μαθαίνει αρκετά γύρω από το αντικείμενο που αποφασίζει να λατρέψει...
Σπουδάζει και ονειρεύεται...
Και γράφει ασταμάτητα… Σενάρια, ποιήματα, μυθιστορήματα...

Θυμάμαι, από το πολύ το γράψιμο, τα νύχια των χεριών του να παίρνουν το χρώμα της μελάνης…

Ήμουν, σχεδόν βέβαιος, πως αυτά θα αποτελούσαν σφραγίδα μιας επιτυχημένης πορείας στο μέλλον…Η μανία του είναι να παθιάζει το ασπρόμαυρο με το χρώμα της φωτιάς! Μόνο εκείνος μπορεί να πετύχει τέτοια ομορφιά και να την ρίχνει κατευθείαν στο χρώμα του έρωτα! Και της περιγραφής του που είναι τόσο κατανοητή μέσα στη σπουδαιότητά της, αφού εκείνος δεν μπερδεύεται με γλωσσικά ιδιώματα… Πιστεύει πως οι άνθρωποι σε όλες τις γλώσσες κι όλες τις εποχές, τα ίδια λένε με άλλους ήχους...

Και η βροχή, αυτή η υγρή κατακρήμνιση, προετοιμάζει, κάθε φορά, με νέες μυρωδιές το έδαφος στο οποίο δρα συνήθως… Τόσο που οι ήρωές του παίρνουν σάρκα και οστά, ξεπηδώντας πάντα από το στατικό τους κάδρο… Έχουν στη πένα του τη λαχτάρα τους για επαναφορά στη ζωή…

Οι ήρωές του…

Έχουν πόνο αυτοί οι ήρωες, ωστόσο είναι όμορφοι και "ζωντανοί" στο ζωντανό του "παραμύθι"!

Κι έχει λόγο…
Η Μικρά Ασία, η Σμύρνη, η Ιωνία είναι στο αίμα του... Μικρός είχε μάθει πως στο Μπλόκο της Κοκκινιάς ο γονιός του πήγαινε φαγητό στον φυλακισμένο παππού του. Μια σφαίρα που περνά ξυστά από το κεφάλι του γονιού παραλίγο να στοιχίσει μια ανθρώπινη ζωή ...
Με την μπαμπεσιά εκείνων των χρόνων...
Αυτή η μνήμη, από τότε, δίνει ζωή στα καμένα όνειρα από διωγμούς!
Οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν από τα μέρη τους "επιστρέφουν" γιατί ο Αντώνης το θέλει!
Και κλαίνε και γελάνε και ξανακαημώνοται και πάλι το ρίχνουν στο χορό!
Και κλαίνε και γελάνε και ξανακαημώνοται και πάλι το ρίχνουν στο χορό!
Με τη θλίψη στο βλέμμα, αλλά και με την σπιρτάδα της λευτεριάς!
Tους εξουθενώνει τους ήρωές του ο Αντώνης γιατί έχει την τάση, που είναι υπερθετικά ερωτική, να παίρνει τα κομματάκια τους και να τα τοποθετεί στο πάζλ της τελειότητάς τους!
Και της εποχής τους, επίσης!

Είναι αυθεντικός.

Να τον πιστέψεις όταν τον ακούσεις να σου λέει "κανένα μέρος δεν είναι παρθένο... Το μόνο που ανακαλύπτουμε μόνοι μας, είναι το βάθος και το πλάτος της ψευτιάς"!
Το παρθένο μέρος είναι της καρδιάς του που αποζητά, μέσα από την πένα του, να πάρει κάτι και η ζωή...

Περιγράφει «αυτή την απερίγραπτη ανθρώπινη ψυχή που ούτε κι η ίδια ξέρει τι θέλει. Και λέει με λόγια για την αλαζονεία του μικρού εγωκεντρικού ανθρώπου που ζει τον έρωτα σα νάναι δικό του κατόρθωμα και πέφτει θύμα στην ίδια του τη παγίδα. Μεταφέρει στον αναγνώστη εικόνες από εποχές που δεν υπάρχουν άλλες σε αφοπλιστική λιτότητα και κάλλος. Και σου μιλά για τους Θεούς που ακόμα κατοικούν μέσα σε παλάτια από σύννεφα , τονίζοντας ακόμη μια φορά το αξίωμα του Φασμπίντερ που θαυμάζει και ο οποίος λέει: «εγώ αγαπώ εσένα που δεν μ’ αγαπάς κι αγαπάς κάποιον άλλο, που όμως δεν σ’ αγαπά κι αγαπά κάποιον άλλο…» Σ’ αυτή τη φυσική αλυσίδα, σύμφωνα με τον συγγραφέα, είμαστε όλοι κατά κάποιο τρόπο συγγενείς και δε το ξέρουμε. Ή, μήπως, είμαστε πορτοκαλί ψαράκια, πιασμένα σ’ ένα δίχτυ αλλά δε βλέπουμε το ψαρά».
Το δίλημμα παίζει πάντα και μόνο με τη έκρηξη συναισθημάτων καταλαγιάζει...

Και το «δίχτυ» του εκεί στο «ποτάμι» δεν έχει άλλη τύχη, παρά μόνο να πετύχει στο συγγραφικό δρόμο που διάλεξε…

Και η Παρασκευή , κάθε Παρασκευή, με τις πλεγμένες κοτσίδες από μακριά μαλλιά θα βιώσει τον ερωτοστρόβυλο, μέσα από βιασμό @ έρωτα και θα νοιώσει κι αυτή τις πληγές που δεν φαίνονται… να την πονάνε! Όπως συμβαίνει σε κάθε ήρωα του συγγραφέα…στο κόκκινο, στο μπλε βαθύ και στο γκρι σκούρο κάθε ιστορίας…

Ότι κι αν πεις γι αυτόν τον καλλιτέχνη, θα φαντάζει πάντα λίγο...

Σε κείνον ανακαλύπτεις την σπουδαιότητα του να είναι, μόνο αυτός τόσο ταπεινός, ως πένα! Το πέρασμά του, που συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον στην τέχνη, είναι μοναδικό.
Κι άστον να σου λέει κάθε φορά:

"Μόνο γιατί καθώς πέρναγα με καμάρωσες, μόνο γι αυτό έμεινε ωραίο το πέρασμά μου"...

Λόγια σεμνού καλλιτέχνη, θα μου πεις.
Τί άλλο νάναι;"