Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Πανελίστας ή blogger;


Η ώρα έχει γυρίσει. Είναι πρώτη πρωινή της Δευτέρας...
Στο γραφείο απόλυτη σιωπή... Έχω ένα κεφάλι καζάνι με τα προβλήματα της μέρας... και προσπαθώ να ηρεμήσω. Κάθομαι να διαβάζω το άρθρο "στα Νέα" της καλής φίλης Έλενας Ακρίτα "Γάμοι, διαζύγια και τα ρέστα παγωτό"... Αλήθεια, πόσο υποκριτές είναι αυτοί οι ¨ξερόλες", με το ύφος σαράντα καρδυναλίων όταν σου λένε και προσπαθούν να σε πείσουν πως θα έπρεπε να μας απασχολεί "το οικονομικό αδιέξοδο και η κοινωνική αδικία", ενώ στο μετά σου αναλύουν με κάθε λεπτομέρια τί έχουν "δει" από την κλειδαρότρυπα των σελέμπριτις...

Ουαί υμίν, υποκριταί και Φαρισαίοι!

Μιλώ για τους λεγόμενους πανελίστες, που πιάνουν στασίδι από το πρωί στην τηλεόραση και ολοκληρώνουν την αρμέρνικη βίζιτα αργά το βράδι...

Το έχω ζήσει το "παραμυθάκι" και το ξέρω... Για ένα μεγάααλο φεγγάρι κοντά στη Χριστίνα και στην Τατιάνα... Θέλω να ξέρεις, όμως, ότι ποτέ δεν μπέρδεψα τα πράγματα και τις θεωρίες μέσα μου... Με την έρευνά μου για να τεκμυριώνω τα λεγόμενά μου και με ένα βλέμα "ετοιμοπόλεμο" μπροστά στον κίνδυνο των φιλόδοξων και ..."αδέσποτων" που κοιτούν πώς να σου την πουν για να κάνουν ...σαματά! Και πάντα για σοβαρά θέματα... Στα... άλλα ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ...
Με πικραίνει που με ξέρουν από τέτοιες ιστορίες ενώ έχω κάνει αγώνα ζωής ώστε οι ανάπηροι στην Ελλάδα να έχουν καλύτερη τύχη... Έχεις τη δυνατότητα να με επισκεφθείς στην άλλη μου διεύθυνση vloutis.blogspot.com και να το διαπιστώσεις. Όμως, δεν ξέρεις ποτέ τη σου ξημερώνει το αύριο στην τηλεόραση... Τότε αρχίζεις τις επιλογές και παύεις να ακούς κολακίες του τύπου "Μας λείπετε απο την τηλεόραση"!

Προτιμώ την δημιουργική σιωπή, από το να κοιτάω πως να τη φέρω στη φίλη μου Μιμή Ντενίση στον αέρα, ενώ έχουμε πεί να μη πούμε κουβέντα για το Λάκη... Και να επιμένω με πλάγιο τρόπο μήπως και κάνει την γκάφα η Μιμή και πιαστεί στη "φάκα¨που τις έστεισαν τα λόγια μου. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΙΚΙΟ...

Ή να έχω θητεία στη Κρατική τηλεόραση με δική μου εκπομπή και τώρα να είμαι πανελίστας και να τα χώνω στην Ελένη Μενεγάκη γιατί έχω βλέψεις αύριο να ζητήσω την ψήφο αυτών που ταυτίζονται οι υπόψεις μου, για μια θέση στο ...Κοινοβούλιο!...

Γράφει η Έλενα στο άρθρο της πως υπάρχουν δύο κατηγορίες σχολιαστών. "
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ σχολιάζουν το γεγονός. Και αυτοί που σχολιάζουν όσους σχολιάζουν το γεγονός. Η πρώτη κατηγορία, καλώς ή κακώς, έχει μια εντιμότητα: ασχολείται με το σούσι γνωστού ζεύγους. Γι΄ αυτό πληρώνεται, αυτό πράττει. Ξεκάθαρα πράγματα! Οι άλλοι όμως; Που βγαίνουν στα πάνελ με το κοστούμι της σοβαροφάνειας; Για να μας πουν ότι έπρεπε να μας απασχολεί το οικονομικό αδιέξοδο, η κοινωνική αδικία; Ουαί υμίν, υποκριταί και Φαρισαίοι! Λες κι ο κόσμος όλα αυτά δεν τα ξέρει. Λες και δεν τα νιώθει στο πετσί του. Αυτοί που παριστάνουν τους τιμητές των πάντων βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι είναι οι χειρότεροι κουτσομπόληδες απ΄ όλους"!

Ο Σταμάτης Φασουλής λέει για το συγκεκριμένο θέμα. Οι πανελίστες " είναι τα νούμερα που φέρνουν πολλά νούμερα. Που θα πει ότι οι τηλεθεατές τρελαίνονται με τα απορρίμματα της μεσημβρίας. Είναι οι ίδιοι που θα ψηφίσουν στις εκλογές σε λίγο. Με το ίδιο κριτήριο, στο ίδιο σκηνικό. Τους ίδιους πανελίστες που θα βρίζουν, θα λοιδορούν και θα απαξιώνουν τους απέναντι, που βράζουνε όμως στο ίδιο καζάνι.

Τρίβουν τα χέρια τους οι κάθε του κόσμου Καναλάρχες: «Ορμάτε και φαγωθείτε μεταξύ σας, γλυκά υπαλληλάκια μου. Χιουμήξτε. Ξεσκίστε τις σάρκες σας, μπογιατισμένα μου κουκλάκια. Φτιάχτε με, αλήτες μου. Λίγο ακόμα. Έτσι, έτσι μανάρια μου. Λίγο. Λίγο αίμα ακόμα. Έτσι… έτσι… να ΄στε καλά. Δεν είμαι η Πετρούλα, αλλά μόλις τέλειωσα. Να ΄στε καλά κι εσείς, κι η φουκαριάρα η μάνα σας».