Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

Η κριτική μου για τη "Ρόουζ" και το "ευχαριστώ, αγαπούλα μου" της Ζωής Λάσκαρη....

Η ντίβα "την έκανε" για τον "μύθο" της...
Η θεατρίνα που ενσάρκωσε την ηλικιωμένη Εβραία που επέζησε του Ολοκαυτώματος, 
θα "ζει" μέσα στις καρδιές μας
Η "Ρόουζ" ο καλύτερος ρόλος της θεατρικής της πορείας... 

| του Κώστα Βλουτή
kostas.vloutis@gmail.com
Η Ζωή Λάσκαρη ..."πέθανε"...
Λες τη λέξη "πέθανε" για να μπορέσεις να το "πιστέψεις" και δεν σου βγαίνει...

Η Ζωή πέθανε...
Μα η Ζωή πεθαίνει; 
Αυτό το πλάσμα που προκάλεσε τόσα καρδιοχτύπια και χάρισε απλόχερα τόσες πόζες πραγματικής ντίβας...

Αυτό το χαρισματικό πλάσμα, η "Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά", θα μπορούσε κανείς να φανταστεί πως θα μας αποχαιρετούσε;

Κι όμως η Λάσκαρη "την έκανε" για τον μύθο της...
Εφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 73 ετών, στο αγαπημένο της εξοχικό, στο Πόρτο Ράφτη...

Η είδηση σοκάρει, όσο και να πιστεύεις πως "η Ζωή δεν πεθαίνει ποτέ"!...

Πριν λίγα χρόνια την είδα στην "Ρόουζ", του βραβευμένου με Πούλιτζερ, Αμερικανού Μάρτιν Σέρμαν, σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης θεατράνθρωπου Αντολφ Σαπίρο, από τους συνεχιστές της μεθόδου Στανισλάφσκι, γνωστού για τις σπουδαίες παραστάσεις έργων από κλασικούς συγγραφείς (Τσέχοφ, Ιψεν, Γκόρκι, Μπρέχτ, Αλμπι κ.ά).

Ενσάρκωσε την ηλικιωμένη Εβραία που επέζησε του Ολοκαυτώματος, ζώντας κρυμμένη στους υπονόμους της Βαρσοβίας επί δύο χρόνια, για να καταφύγει -τελικά- στο Μαϊάμι Μπιτς...


Ηταν συγκλονιστική στο μονόλογό της ως "Ρόουζ" και της το είπα.
"Αγαπούλα θα γράψεις κάτι για μένα;", μου λέει και ξεσπάει σε δυνατά γέλια...
Της το υποσχέθηκα γιατί ο "μύθος" Λάσκαρη είχε βρει το ρόλο της ζωής του... 
Γιατί είναι κάποιοι ρόλοι που σε ζητούν απεγνωσμένα. 
Δεν μπορείς να τους ξεφύγεις. 
Η σχέση είναι καρμική... 
Είναι ο νόμος της έλξης, βλέπεις...

Νομίζω ότι πήγα στο θέατρο άλλες 3 ή 4 φορές για να καταλήξω στη γραφή μου...

"Η Ρόουζ της Λάσκαρη, ρόλος Ζωής!" ήταν ο τίτλος του άρθρου μου για εκείνη και την "ηρωίδα" της...
Το αναρτώ σε όλα τα Μέσα που διαθέτω αλλά ξεχνώ να ...επικοινωνήσω μαζί της λόγω φόρτου εργασίας...
Μπήκε στον κόπο ...εκείνη, η απόλυτη Ζωή Λάσκαρη, να μου τηλεφωνήσει για να με... ευχαριστήσει και να μου κάνει το τραπέζι...

Δεν ήταν η πρώτη φορά που συναντιόμουν με τη Ζωή, αλλά μεγαλώνοντας πια η Λάσκαρη του σινεμά είχε παραχωρήσει τη θέση της στο "αποστάγμα" πετυχημένης πορείας μιας ηθοποιού που πραγματικά σε καθήλωνε...
Ηταν χάρμα οφθαλμού να βλέπεις την "ντίβα" (του καλού ελληνικού κινηματογράφου) ... να τσαλακώνεται, ως οφείλει να "ποιεί" κάθε πραγματική θεατρίνα...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Η "Ρόουζ" της Λάσκαρη, ρόλος Ζωής!