Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Η Εργατική Πρωτομαγιά του Μνημονίου


... βρήκε μια χούφτα ονειροπώλους να μάχονται τη ...μοναξιά τους!

Από τις 10 το πρωί η συμμετοχή εργαζομένων στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και μια ώρα αργότερα της ΓΣΣΕ, της ΑΔΕΔΥ, αλλά και μελών πρωτοβάθμειων σωματείων και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με το ζόρι έκλειναν στον αριθμό των 8.000 ατόμων.

Ανάμεσά τους και ανάπηροι συμπολίτες μας, με καρότσια και πατερίτσες που αντιμάχονταν την τροϊκανή κυβέρνηση γιατί αποφάσισε να ανοίξει τον Καιάδα και να τους ρίξει μέσα, προκειμένου να κάνει τα κέφια αυτών που της βαρούν το ντέφι...
Ανάπηροι που βλέπουν να κόβονται επιδόματα και άλλα δικαιώματά τους...

Θυμώνω...

...τέτοιες στιγμές, έξω από χρωματισμούς και πολιτικές, διότι θα έπρεπε να είχε την πλήρη συμμετοχή ενός ολόκληρου λαού που ζει υπό τον ζυγόν της επεβαλόμενης φτώχιας.
Να εξαναγκάσει τα αγύριστα κεφάλια να θυμηθούν τους αιματοβαμένους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων από τον Μάη του 1886 στο Σικάγο μέχρι σήμερα...

Θυμώνω...

...γιατί έπρεπε να θυμήσει, αυτός ο λαός, ξεχασμένες μνήμες με τσαμπουκά και με παλμό από τον πρώτο εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς που έγινε το 1893, στην Αθήνα.
Τις εκδηλώσεις διοργάνωσε τότε ο Κεντρικός Σοσιαλιστικός Σύλλογος του Σταύρου Καλλέργη.
Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη.
Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα. Τα αιτήματα των εργατών ήταν η καθιέρωση του οκτάωρου, η ασφάλιση των εργατών και η καθιέρωση της Κυριακής ως ημέρας αργίας.

Θυμώνω...

...γιατί έπρεπε να θυμίσει το ψήφισμα που ενέκρινε το συγκεντωμένο πλήθος και που δόθηκε στον πρόεδρο της Βουλής, την 1η Δεκεμβρίου 1893, από τον πρωτοπόρο σοσιαλιστή Σταύρο Καλέργη.
Το ψήφισμα ήταν αυτό:
"Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν: 1) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται. 2) Οι εργάται να εργάζονται 8 ώρας την ημέραν. 3) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των. 4) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν".

Από το sansimera.gr μαθαίνω πως ο Καλέργης ανέβηκε στο δημοσιογραφικό θεωρείο για να ακούσει να το εκφωνεί ο πρόεδρος της Βουλής , αλλά εκείνος ασχολιόταν με άλλά θέματα...
Ο Καλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλόφωνα και τον συνέλαβαν και τον χτύπησαν και τον φυλάκισαν για 2 μέρες...

Θυμώνω...

...γιατί έπρεπε να θυμίσει σε όλους, αυτούς που κωλοκάθονται, τους καπνεργάτες στη Θεσσαλονίκη το 1936 που κατέλαβαν ένα εργοστάσιο ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων τους. Σε μια συγκέντρωση στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 8 εργάτες. Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών ενέπνευσαν τον Γιάννη Ρίτσο να δημιουργήσει τον Επιτάφιο!

Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 κομμουνιστές Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ' τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: "Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος".

Το Μάη του 1963, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε σε συγκέντρωση των "Φίλων της Ειρήνης" για την παγκόσμια ύφεση όταν δέχτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα. Έξω απ' την αίθουσα ο Λαμπράκης χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά πέθανε στις 27 Μαΐου. Είχε συμμετοχή σε ειρηνιστικές πορείες τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα, κι ήταν απ' τα κεντρικά πρόσωπα στην εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Το 1976, πάλι πρώτη Μαΐου, είχαμε το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη σε τροχαίο. Ο Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού , τον Αύγουστο του 1968. Είχε συλληφθεί άμεσα και είχε τελειώσει την απολογία του με τη φράση "Δεν υπάρχει, κύριοι στρατοδίκαι, ωραιότερο κύκνειο άσμα για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας".

Η παγκόσμια κατακραυγή της δίκης απέτρεψε την εκτέλεση του Παναγούλη. Στη φυλακή βασανίστηκε μέχρι την απελευθέρωσή του. Η αμνηστία που έδωσε ο Παπαδόπουλος τον Αύγουστο του 1973 κάλυπτε και τον Αλέκο Παναγούλη. Η συγκυρία του θανάτου του Παναγούλη σε τροχαίο χαρακτηρίζεται από πολλούς ιδιαίτερα ύποπτη, επειδή μόλις λίγο καιρό πριν το θάνατό του, είχε φέρει στη δημοσιότητα στοιχεία από τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ.

Θυμώνω, γιατί ένα χρόνο μετά την κατοχή της χώρας από το... Μνημόνιο του Γιώργου, βαθαίνει η κρίση εντός...

Η απόλυτη αποχαύνωση, ο ωχαδελφισμός, "τί μπορούμε να κάνουμε εμείς, μανούλα μου" έχουν κυριεύσει τις "σιωπές"...

...Κι ανοίγει τον δρόμο και τις ορέξεις αυτών που νόμισες ότι είναι εφάμιλλοι του σοσιαλιστικού σου νου και στην πορεία κατέληξαν να είναι συμμαθήτριες της "κόρης μου της σοσιαλίστριας", να σε μάθουνε ...κολύμπι και πως λεν το ...γιαχαμπίμπι!!!

Προμυθεύσου ...σαμπρέλα, τώρα που σε παίρνει...

Περιμένω το σχόλιό σου ΕΔΩ.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ...