Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Τελευταία πράξη για την ΔΟΥΚΙΣΣΑ.Kαλό ταξίδι, λατρεμένη...

Σάββατο, 2/10/2010
ΕΚΤΑΚΤΩΣ

Οι Αναμνήσεις θα σε θυμίζουνε...

Στη 1 και 30 το μεσημέρι και στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών, παίχτηκε η τελευταία πράξη για την Δούκισσα.
Λίγοι, αλλά αρκετοί ήταν εκείνοι που την αγάπησαν αληθινά και ήθελαν να την συνοδεύσουν με τα δικά της -ανεπανάληπτα- τραγούδια, ως την τελευταία κατοικία. Την γυναίκα που ζήτησε από το Θεό να την πάρει στον ύπνο της γιατί φοβόταν το θάνατο.
Η Δούκισσα, αυτός ο θυσαυρός, είχε πολλά ακόμη να δώσει στο τραγούδι...
Έφυγε νωρίς, αλλά άφησε με το δικό τη ξεχωριστό τρόπο, την τραγουδιστική της σφραγίδα.
Απλός κόσμος που την θαύμασε, αλλά και άνθρωποι από τον καλλιτεχνικό χώρο, μη φανταστείς πολλούς,ήταν κοντά της...

Εκεί και η οικογενειακή μου φίλη, Τζένη Βάνου, συντετριμένη, που δεν μπορούσε να κρατήσει τα δάκρυά της. Αν και ήξερε για την ασθένεια της καλής της φίλης, πάντα πίστευε στο θαύμα.

Και οι δυο, μιας πολύ σημαντικής εποχής για το καλό ελληνικό τραγούδι, βρέθηκαν πολλές φορές στις ίδιες πίστες χωρίς ίχνη βεντετισμού.

Εκεί και αξιαγάπητη Μαίρη Λίντα και η Ελένη Ροδά, η Καίτη Γκρέυ και πόσοι άλλοι που, κυριολεκτικά, λάτρεψαν αυτήν τη σημαντική Κυρία που έφυγε νωρίς...

Συζητήθηκε το γεγονός πως ο Τόλης Βοσκόπουλος, που ευεργετήθηκε πολύ από την Δούκισσα, αρκέστηκε στο να στείλει ένα στεφάνι που έγραφε: "Στο αγαπημένο μου Δουκισσάκι"...
Μία από τις πιο σημαντικές ερμηνεύτριες στο ελληνικό τραγούδι, ήταν από νωρίς στο κοιμητήριο του Α΄Νεκροταφείου Αθηνών για να χαιρετήσει την αγαπημένη της φίλη, Δούκισσα. Η Μαρινέλλα, αμίλητη και με σκυμμένο το κεφάλι όλη την ώρα, δεν έβλεπε τον κόσμο που την παρατηρούσε κατα την διάρκεια της νεκρόσημης ακολουθίας. Που, σχεδόν, παραήταν ενοχλητικό...

Εκεί και ο Γιώργος Κατσαρός, η Κατερίνα Στανίση, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, ο Μάκης Δελαπόρτας, η δημοσιογράφος Κική Σεγδίτσα, στην πιο δύσκολη μέρα των ανθρώπων που θα τους λέιψει, πρώτα και πάνω από όλα, ως παρουσία και μετά σαν τραγουδίστρια. Κυρίως των δύο αγοριών της...
Ο Λάκης Λαζόπουλος την γνώρισε καλλίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Από την τραγουδίστρια περισσότερο ζήλεψε τον όμορφο εσωτερικό κόσμο που έκρυβε αυτή η γυναίκα.
Και ήταν εκεί για το ήστατο χαίρε, σιωπηλός, σε αντίθεση με μερικούς, ακόμη και αυτές τις δύσκολες στιγμές για τους δικούς της συγγενείς, που επιδίωκαν ένα πλάνο μπροστά στην κάμερα του τηλεοπτικού σταθμού ΑLTER, την ώρα που ο ρεπόρτερ Στρατής Λιμνίος προσπαθούσε να καλύψει το δυσάρεστο γεγονός.

Ποια ήταν η ΔΟΥΚΙΣΣΑ

Μια Κυρία έφυγε...
μια σωστή Κυρία!

Ο Ροµάν Πολάνσκι (δίπλα του η  Ναστάζια Κίνσκι)  προσφέρει «της  γαρδένιας τον  ανθό» στη Δούκισσα (από το βιβλίο «Αρχισαν τα  όργανα» του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη)
Πληθωρική, µπριόζα, δηµοφιλής. Ετσι θα θυµάται ο κόσµος τη λαϊκή τραγουδίστρια που «έφυγε» χτες σε νοσοκοµείο της Αθήνας, ύστερα από πολυετή µάχη µε τον καρκίνο.
«Ηµουν χορεύτρια. Οταν τελείωσα το Δηµοτικό έκαναν στη γειτονιά µου, το Πασαλιµάνι, διαγωνισµό για ταλέντα. Τότε, όπως έκανε ο Οικονοµίδης, έκαναν σε όλες τις γειτονιές. Ηταν σ’ ένα αναψυκτήριο το “Κοσµικόν”, βγήκα πρώτη, κέρδισα πέντε πάστες και ένα γυάλινο σερβίτσιο για λικέρ και µε κράτησαν εκεί για όλο το καλοκαίρι». Ετσι αφηγείται η Δούκισσα (Φωταρά) στο βιβλίο «Αρχισαν τα όργανα» του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη (Εκδόσεις Αµµος) τα πρώτα της βήµατα στο καλλιτεχνικό στερέωµα, όπου έµελλε να πρωταγωνιστήσει για πάνω από τρεις δεκαετίες στο τραγούδι αλλά και ως ηθοποιός σε δέκα ταινίες µαζί µε τους Κώστα Κακκαβά, Γιώργο Καµπανέλλη και Τόλη Βοσκόπουλο.

Γεννηµένη το 1941 στον Πειραιά, η Δούκισσα είχε πατριό τον µπουζουξή Γιάννη Λαουτάρη και από παιδάκι ακόµη ξεδίπλωσε το ταλέντο της. Από το «Κοσµικόν», όπου πρωτοδούλεψε, θυµόταν: «Επαιρνα µεροκάµατο 50 δρχ. την εβδοµάδα, όταν είχε 40 δρχ. το ενοίκιο. Οι τραγουδιστές εκεί ήταν άγνωστοι και κάθε Δευτέρα για να τραβάνε κόσµο έκαναν διαγωνισµό για ταλέντα. Εγώ βγήκα ταλέντο στον χορό, εξάλλου είχα πάει µια χρονιά στη Σχολή Δούκα. Και µετά έλεγα και 2-3 τραγουδάκια».

Το πρώτο τραγούδι που δισκογράφησε ήταν το «Με την κοπέλα π’ αγαπώ» (1957) των Στέλιου Χρυσίνη, Χρήστου Κολοκοτρώνη. Εναν χρόνο αργότερα συνεργάστηκε µε τον Μανώλη Χιώτη στην Columbia και ερµήνευσε πρώτη το «Σβήσε τη Φλόγα» και το «Απότοµα» (που µετά επανεκτέλεσε η Μαίρη Λίντα). Συνεργάστηκε µε δηµιουργούς όπως µε τους Θόδωρο Δερβενιώτη, Βασίλη Καραπατάκη, Μπάµπη Μπακάλη, Γιάννη Καραµπεσίνη, Στέλιο Μακρυδάκη και εµφανίστηκε σε πολλά κέντρα –όπως το 1962 στην «Τριάνα» του Χειλά µε τους Καζαντζίδη - Μαρινέλλα.

Το 1964 µετακινείται στην Fidelity του Αλέκου Πατσιφά και ερµηνεύει επιτυχίες των Γιώργου Μητσάκη, Γιάννη Μαρκόπουλου και προκαλεί αίσθηση. Το 1965 ηχογραφεί τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου για την ταινία «Νo Μr. Johnson» µε γνωστότερη την επιτυχία «Τα παλικάρια».

Το 1967 τα ντουέτα µε τον Τόλη Βοσκόπουλο (µε τον οποίο συνδέονται και ερωτικά) και τα σουξέ «Ελ Πάσο», «Αρραβωνιάρα», «Οι αναµνήσεις», «Μελαγχολία», «Μ’ έµαθες ν’ αγαπώ» κάνουν µεγάλη επιτυχία. Τότε εµφανίζονται µαζί και στο θέατρο.

Εναν χρόνο µετά, έρχεται η συνεργασία µε τον Γιώργο Ζαµπέτα (µε τον οποίο πρωτογνωρίστηκαν το 1963 στην περίφηµη «Τριάνα») και γράφουν µαζί τον δίσκο «Τα παιδικά µου όνειρα». Εκεί έµελλε να ερµηνεύσει το εµβληµατικό της σουξέ «Πού πας χωρίς αγάπη» – σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη – αν και η κυκλοφορία του δίσκου τη βρίσκει στην Αµερική, λόγω µιας διάταξης που απαγόρευε τα σπασίµατα των πιάτων στην Ελλάδα και έκανε πολλούς καλλιτέχνες να... µεταναστεύσουν για λίγο! Η επιτυχία του δίσκου κάνει τη Δούκισσα να επιστρέψει. Εµφανίζεται στα µεγάλα κέντρα της εποχής («Νεράιδα», «Φαντασία», «Αναµνήσεις», «Δειλινά» κ.ά.)

στην πρώτη γραµµή του πάλκου.

«Το κοινό είναι ζυµάρι και το πλάθεις. Δεν κάνει το κοινό τα µαγαζιά, ο καλλιτέχνης και το πρόγραµµα φτιάχνουν τα µαγαζιά», έλεγε.

Τη δεκαετία του ‘70 εξελίσσεται σε τραγουδίστρια του Τάκη Μουσαφίρη και µαζί κάνουν τις επιτυχίες «Ατάκα και επί τόπου», «Το µωρό» κ.ά. Ακόµη συνεργάζεται µε τους Γιάννη Σπανό, Ζακ Ιακωβίδη, Γιώργο Κοινούση (µαζί κάνουν το έτερο µεγάλο σουξέ της «Ανθρωποι είµαστε» το 1970) κ.ά.

«Είχε ήθος και µια τρυφερή φωνή που µπορούσε να υπηρετήσει όλα τα είδη. Το µεγάλο µας όνειρο ήταν να κάνουµε έναν δίσκο µε ηπειρώτικα που τα αγαπούσε πολύ, αφού η µητέρα της η Αθανασούλα είχε καταγωγή από την Ηπειρο. Ηταν µια κυρία. Στις περιοδείες και στα κέντρα όλοι την αποκαλούσαν “κυρία Δούκισσα”, αφού απέπνεε τον σεβασµό και είχε µια σπάνια mentalite», σηµειώνει για τη Δούκισσα, ο σολίστας του µπουζουκιού Δηµήτρης Χιονάς που γνωρίστηκε µε τη Δούκισσα το 1969 στη «Νεράιδα» και από το 1975 (που ξαναβρέθηκαν στη Φαντασία σε σχήµα µε τον Σταµάτη Κόκοτα) έγιναν αχώριστοι σε κέντρα, περιοδείες, δισκογραφία.

Η Δούκισσα είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε δύο γιους.

"Της είχα ζητήσει να μου μιλήσει για την τεράστια βοήθεια που έδωσε στην Ρένα Παγκράτη, πριν αυτοκτονήσει... Και καθημερινό φαγητό και χαρτζιλίκι και να την κοιμίζει σπίτι της και να μιλά σε δικούς της ανθρώπους για να την πάρουν στη δουλειά. Εκείνη δεν δέχτηκε να πει τίποτα από όλα αυτά. Αρκέστηκε μόνο να μου πει: -Κώστα, αυτά θέλω να μείνουν μεταξύ μας.
Αυτή ήταν η ΔΟΥΚΙΣΣΑ!". Κ.Β.

Η κηδεία της θα γίνει αύριο στις 13.00

από το Α’ Νεκροταφείο


ta nea.gr