Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Κι όμως... έρχεται!...

Αυτό το παιδικό όνειρο...


Του
Κώστα Βλουτή
Όταν ήμουν μικρός, άνοιγα κρυφά απο τους γονείς μου, την καγκελόπορτα του σπιτιού μας και περίμενα να τον δω να περνάει με το έλκηθρό του και με τους πολλούς τάρανδους! Ήμουν τόσο σίγουρος πως υπάρχει που, ακόμη και με το αυτοκίνητο του σχολείου, κόλαγα το πρόσωπό μου στο τζάμι και παρατειρούσα τους χιονισμένους δρόμους... Και είχα ένα ακλόνητο πιστήριο τα τόσα δώρα κάτω από το δέντρο...
Είναι ένα ωραίο παραμύθι που, κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να το διατειρούμε με την αγνότητά του. Φέτος, έχω θυμώσει με τις διαφημίσεις που απομυθοποιούν αυτό το "όνειρο" των παιδιών... Το βρίσκω χυδαίο -μη πω τίποτα χειρότερο, χρονιάρες μέρες- να εξευτελίζεις ένα παιδικό σύμβολο για να τα οικονομίσεις...
Αυτόν τον γεράκο που, τότε, φρόντιζε τα ανύμπορους ανθρώπους και πέρασε στην ιστορία...
Ναι... Δεν χωράει στην καμινάδα, δεν έρχεται με έλκηθρο και δεν μπορεί την τόση κίνηση...
Όμως, μπορείτε να μας αφήσετε να ονειρευόμαστε; Μπορείτε να μας αφήσετε στην αγνότητά μας για λίγες μέρες; Είναι τόσο σκληρή η πραγματικότητα... Άλλωστε, έχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας για να (ξανα)πονηρευτούμε...
Γι αυτό, σας λέω...

'Εεερχεται! Φθάνει από μέρα σε μέρα. Ο ...Αη Βασίλης βρίσκεται καθ’οδόν και μετράμε ήδη αντίστροφα για τη μεγάλη κάθοδο από την ...καμινάδα. Και τον παρακολουθούμε βήμα-βήμα, λεπτό προς λεπτό, μαζί με τη NORAD, τη ...Διοίκηση Αεροδιαστημικής Αμυνας Βορείου Αμερικής.

Η NORAD (www.noradsanta.org), όπως κάθε χρόνο, καταγράφει κι εφέτος το ταξίδι του Αη Βασίλη, έχει βάλει όλους τους ...δορυφόρους του πλανήτη να παρακολουθούν το έλκηθρό του συνεχώς και μας δίνει σε βίντεο - σε συνεργασία με την ...Google Earth - βεβαίως όλες τις βασικές στάσεις του.

Αυτή τη στιγμή που ...μιλάμε, ο Santa βρίσκεται στην πόλη Κράσνογιαρσκ της Ρωσίας κι επόμενη στάση του θα είναι το Νοριλσκ!

Για την διέλευσή του από την Ελλάδα, λυπούμεθα, αλλά ακριβείς πληροφορίες δεν έχουμε διότι η NORAD δεν έχει προβλέψει δορυφορική σύνδεση με την ταπεινή μας επικράτεια.

Θα έρθει όμως - είναι βέβαιο και ...ιστορικά τεκμηριωμένο αυτό, οπότε ουδείς λόγος ανησυχίας. Μόνον μη βιάζεστε διότι, μην ξεχνάτε, είναι και μεγάλος άνθρωπος ο Αγιος - η ηλικία του είναι πάνω από ...16 αιώνες λένε οι ειδικοί της NORAD. Και κουβαλάει και βάρος επίσης - το βάρος των δώρων, που κατά την ...απογείωση αγγίζει τους 60.000 τόνους παρακαλώ!

Υπομονή λοιπον, ο Αγιος έρχεται, και μέχρι τότε δείτε πώς ακριβώς αναχώρησε ο Αη Βασίλης από τον ...Βόρειο Πόλο:



Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Καλά Χριστούγεννα!...

Σας ευχόμαστε υγεία, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία, δημιουργικότητα και αντοχές στα δύσκολα...

Καλά Χριστούγεννα

* Θα είμαστε και πάλι μαζί, Κυριακή, 27 Δεκεμβρίου 2009.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Νέο διατροφικό σκάνδαλο, χρονιάρες μέρες...


news-foodstuff

Μας φαρμακώνουν ερήμην...

Μετά από ελέγχους που έγιναν στην αγορά από τον Ενιαίο Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ), ανακαλύφθηκαν τέσσερις μεγάλες εταιρείες που διακινούσαν μολυσμένα τρόφιμα και προιόντα «μαϊμού», σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα».

Η μία εταιρεία απασχολούσε τις Αρχές από το 2008, όταν στις εγκαταστάσεις της βρέθηκαν βρέθηκαν δεκάδες τόνοι (ληγμένου) σουσαμιού από το Σουδάν με περιττώματα τρωκτικών και σκύλων.

Σημειώνεται ότι μεγάλες βιομηχανίες αρτοπαρασκευασμάτων προμηθεύονταν πρώτη ύλη από τη συγκεκριμένη εταιρεία.

Μετά τον πρώτο έλεγχο, η επιχείρηση σφραγίστηκε, ωστόσο, σε έλεγχο που έγινε λίγους μήνες αργότερα, σε αρτοβιομηχανία της βορείου Ελλάδος εντοπίστηκαν σάκοι με το σουσάμι από τη «σφραγισμένη» εταιρεία.

Σε μια άλλη περίπτωση, γαλακτοβιομηχανία της Κεντρικής Ελλάδας έκανε και εξαγωγές, πουλώντας προϊόντα σε υψηλές τιμές ως δήθεν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ).

Στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης, δηλώνουν ότι σχεδόν όλα τα προιόντα της εν λόγω επιχειρίσης ήταν νοθευμένα.

Η υποθέση βρίσκεται ήδη στο γραφείο της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κατερίνας Μπατζελή για την επιβολή προστίμου.


Τέσσερις μεγάλες εταιρείες έστελναν στο τραπέζι μας μολυσμένα τρόφιμα και προϊόντα "μαιμού".

Όπως αναφέρει το «Βήμα της Κυριακής» σε μία περίπτωση, η εταιρεία απασχολούσε τις Αρχές από το 2008. Τότε, στις εγκαταστάσεις της βρέθηκαν δεκάδες τόνοι ληγμένου σουσαμιού από το Σουδάν, με περιττώματα τρωκτικών και σκύλων. Μάλιστα, μεγάλες βιομηχανίες αρτοπαρασκευασμάτων προμηθεύονταν πρώτη ύλη από τη συγκεκριμένη εταιρεία. Μετά τον πρώτο έλεγχο, η επιχείρηση σφραγίστηκε, ωστόσο, σε έλεγχο ρουτίνας, λίγους μήνες αργότερα, σε αρτοβιομηχανία της βορείου Ελλάδος, εντοπίστηκαν σάκοι με σουσάμι από τη «σφραγισμένη» εταιρεία.


Σε μια άλλη περίπτωση, γαλακτοβιομηχανία της Θεσσαλίας έκανε και εξαγωγές, πουλώντας προϊόντα σε υψηλές τιμές, ως δήθεν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Όπως δηλώνουν στελέχη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, σχεδόν όλα τα προϊόντα της εν λόγω επιχείρησης ήταν νοθευμένα.

Κατάστημα μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ στα βόρεια προάστια της Αθήνας απασχολεί για δεύτερη φορά τον ΕΦΕΤ. Τον Ιούνιο του 2007 είχε επιβληθεί στο κατάστημα πρόστιμο 10.000 ευρώ, ενώ σήμερα προτείνεται από τον ΕΦΕΤ επιβολή προστίμου ύψους 70.000 ευρώ για παραπλάνηση καταναλωτών και για ανεπαρκείς συνθήκες υγιεινής: έτοιμα φαγητά που έχουν μαγειρευτεί σε άθλιες συνθήκες και τρόφιμα φυλαγμένα σε βρώμικες αποθήκες.


Πρόστιμο 60.000 ευρώ επέβαλε ο ΕΦΕΤ σε κατάστημα μεγάλης αλυσίδας σουπερμάρκετ γιατί στα ράφια του βρέθηκε ηλιέλαιο «εμπλουτισμένο» με ορυκτέλαιο, αρκετούς μήνες μετά το μεγάλο σκάνδαλο με τα ορυκτέλαια.

Έτσι έχει το ρεπορτάζ. Όμως, πότε θα μπούμε στη διαδικασία να λέμε ευθέως τα ονόματα και τις εταιρίες έτσι ώστε να ξέρει ο κόσμος -που έχει το δικαίωμα να ξέρει- και πότε θα αποδοθεί δικαιοσύνη σ΄αυτόν τον τόπο; Είμαστε και πάλι, στο ίδιο έργο θεατές, θεατές που δεν θα θέλαμε να ...είμαστε!

Θεέ μου, πληρώνουν πρόστιμα, αλλά...
Συνεχίζουν να μας φαρμακώνουν...


newsit.gr-e-magazino.gr

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικες κάρτες με το στόμα και το πόδι.

Όταν η τέχνη έχει αξία...

Κάθε φορά που είχα θεματολογία στην τηλεοπτική μου εκπομπή "Ο Ει-Δικός μας Κόσμος" ζωγραφική με το στόμα και το πόδι, κυριολεκτικά, συγκλονιζόμουν! Δεν μπορείτε να φανταστείτε με πόση επαγγελματικότητα αντιμετώπιζαν τα εκθέματά τους και με τι όμορφο τρόπο τα παρουσίαζαν... Η ωραιότερη στιγμή ήταν την ώρα που αυτοί οι υπέροχοι καλλιτέχνες, που ζωγράφιζαν κατά τη διάρκεια της εκπομπής, παρουσίαζαν το δημιούργημά τους στο κοινό. Το τηλεφωνικό κέντρο έπαιρνε "φωτιά" και πολλοί πίνακες έβρισκαν θέση σε σαλόνι σπιτιού θαυμαστών!
Ο Τριαντάφυλλος, ένα παληκάρι από τη βόρεια Ελλάδα, με είχε ξαφνιάσει με την ευγένεια και το ταλέντο του. Και χαίρομαι που, κάθε χρόνο, μου στέλνει μέσα από το σύλλογο ΖΩΣΠ (Ζωγραφική με το Στόμα και το Πόδι) χριστουγεννιάτικες κάρτες-δημιουργήματα για την ενίσχηση των προσπαθειών τους... Το γράμμα που σας παραθέτω είναι γραμμένο με το στόμα του καλλιτέχνη και έχει ιδιαίτερη αξία. Ο στόχος των ανθρώπων αυτών, με την πώληση των καρτών, είναι για να μπορέσουν να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι, να μην επιβαρύνουν τους δικούς τους , αλλά και το κοινωνικό σύνολο. Για να μπορούν να ζουν μια δημιουργική ζωή.
Η τιμή της σειράς από κάρτες που εσωκλείουν σε φάκελλο είναι 9,50 ευρώ.
Δώστε ευχές με αξία... Όσοι θέλετε, δεν έχετε παρά να επικοινωνήσετε με τον σύλλογο ΖΩΣΠ: Κ. Λουκάρεως 31, Αθήνα 114 75, τηλ.: 210 6452947, φαξ: 210 6457898

Ο Τριαντάφυλλος Ηλιάδης γεννήθηκε το 1950 στον Πετεινό Ξάνθης, από γονείς αγρότες και με σοβαρή αναπηρία στο πόδι και στα χέρια. Άρχισε από πολύ μικρή ηλικία να ζωγραφίζει με το στόμα, μια και η φύση του έχει στερήσει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τα χέρια του. Από την ενασχόλησή μ’ αυτή του αντλεί αισιοδοξία και χαρά για τη ζωή, που τις ενισχύει το γεγονός ότι τα έργα του γίνονται συχνά αντικείμενο θαυμασμού εκ μέρους του κοινού.

Το 1967, και ενώ συνεχώς ασχολείται με τη ζωγραφική από το 1960, έρχεται σε απευθείας επαφή με τη Διεθνή Ένωση Αναπήρων Καλλιτεχνών, που εδρεύει στο Λιχτενστάιν. Το 1970 γίνεται μέλος της Ένωσης και από τότε ζωγραφίζει γι' αυτή. Η Ένωση αυτή, γνωστή με τα αρχικά V.D.M.F.K., διοργανώνει εκθέσεις με έργα καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το στόμα ή τα πόδια και τυπώνοντάς τα σε κάρτες και ημερολόγια εξασφαλίζει στα ανάπηρα μέλη της μιαν αξιοπρεπή διαβίωση.

Ο Τριαντάφυλλος Ηλιάδης έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο εξωτερικό και διακρίνεται για το έργο του. Το Δεκέμβριο του 1994 έγινε δεκτός από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Στις 15.05.1996 το Γυμνάσιο και ο Δήμος Θέρμης, στα πλαίσια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, οργανώνει τιμητική εκδήλωση για τον Τριαντάφυλλο Ηλιάδη όπου παρουσιάστηκε το έργο του για 4 ημέρες.

Ο καλλιτέχνης συμμετείχε ακόμα και σε μια ομαδική έκθεση στη Βιέννη, που έγινε με αφορμή ενός συνεδρίου τον Απρίλιο του 1997 για τα 40 χρόνια της V.D.M.F.K. και φέτος (2007) τον Απρίλιο θα συμμετάσχει σε άλλη μια ομαδική έκθεση και πάλι στην Βιέννη για τα 50 χρόνια της Ενώσεως.

Τον Αύγουστο του ιδίου έτους (1997), καλεσμένος από τον Δήμαρχο Ξάνθης Φ. Αμοιρίδη, πραγματοποίησε μιαν ατομική έκθεση, την οποία εγκαινίασε η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης κ. Χ. Μανωλιά. Την έκθεση την επισκέφτηκαν πάνω από 20.000 κόσμος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Δήμου Ξάνθης.

Στις 17 Σεπτεμβρίου πραγματοποίησε άλλη μιαν ατομική έκθεση υπό την αιγίδα του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, Θεσσαλονίκη 1997, την οποία επισκέφτηκαν πλήθος κόσμου, βουλευτές Έλληνες και ξένοι και ο πρόεδρος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας Akin Berdal. Στις 30 Σεπτεμβρίου την επισκέφτηκε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.

Στις 4.11.1998 έλαβε μέρος σε πανελλήνια ομαδική έκθεση στην Αθήνα κι εκεί η δουλειά του τιμήθηκε με πολύ κολακευτικά σχόλια από τον τύπο και τα μέσα ενημέρωσης. Στις 29.12.1998 ο κ. Ηλιάδης βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Ο βιοπαλαιστής του Λάκη για 2η χρονιά


ΕΚΤΑΚΤΩΣ
Δευτέρα, 14/12/209
11:33 πμ

Από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια "φλόγα" πήραμε το κόλουθο μύνημα. Ας δώσουμε λίγη προσοχή και όσοι μπορύμε ας βοηθήσουμε:

"Καλοί μας φίλοι,
Χρειαζόμαστε τη βοήθεια σας.
Η μικρή Ελένη δυόμιση χρονών νοσηλεύεται στο King's College Hospital και νοσεί από εμβρυικό ραβδομυοσάρκωμα. Το παιδί θα μεταφερθεί στο Harley Street Clinic όπου θα υποβληθεί σε χημειοθεραπείες και μετά σε χειρουργείο ήπατος. Η μητέρα είναι 7 μηνών έγκυος και θα γεννήσει στην Αγγλία.
Οσοι λοιπόν βρίσκεστε στην Αγγλία κοντά στο Λονδίνο, μπορείτε να βοηθήσετε τόσο την μητέρα κατά την γέννα και μετά με το νεογέννητο όσο και τη μικρή Ελένη.
Περιμένουμε και πάλι τη συμπαράσταση σας.
Αποδείξτε στην οικογένεια ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν έχει χαθεί
" !
Επικοινωνείστε στο mail της Φλόγας floga@floga.org.gr ή στο mail trifonidou.maria@gmail.com (Πρόεδρος Φλόγας)



Ο Λαζόπουλος ξανά στη "στέγη"...

Του Κώστα Βλουτή

Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Ο Λάκης Λαζόπουλος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Για, τουλάχιστον, μία 20ετία απασχολεί τον τύπο και έχει αποκτήσει φανατικό κοινό που τον ακολουθεί σε κάθε βήμα του. Θυμάμαι να λέει πως ξεκίνησε το θέατρο και βάζω τα γέλια, ακόμη και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο. Πάει να τον ακούσει η -μετέπειτα κουμπάρα του- Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Εκείνη δεν του δίνει σημασία. Μιλάει με κάποιους ηθοποιούς και εκείνος προσπαθεί να της τραβήξει την προσοχή. Είναι στο σανίδι και τον ρωτάει -μέσα από ρόλο- ένας ηθοποιός: "Το ξέρεις πως η γυναίκα σου βάφεται"; Κι εκείνος απαντά με ερώτηση: "Αλήθεια; Τί χρώμα"; Αυτό ήταν... Ο Λάκης είχε κερδίσει το στοίχημα με τον εαυτό του.

Φέτος ο ηθοποιός και κειμενογράφος σκέφτηκε να επαναλάβει την περσινή του επιτυχία "Ο βιοπαλαιστής στη στέγη", στο "Θέατρον" του Ελληνικού Κόσμου, Περαιώς 254...

«Ο Οδυσσέας» εξηγεί ο δημιουργός του «δεν μας μιλάει για την επιθυμία του να αποκτήσει πολλά και να ζήσει αλλά για το πώς κατάφερε να μπει στη διαδικασία του πλουτισμού και να περάσει στην τάξη των πλουσίων, πώς νομίζει ότι έχει πιάσει την καλή.

Ξεκινά από την πόλη του, κάνει μια ληστεία -κατά τη διάρκεια της οποίας συναντά τη γυναίκα της ζωής του και την ερωτεύεται-, και μπαίνει στο κυνήγι του χρήματος. Σκεφθείτε ότι δουλεύει ως βιολιστής σε μπάντα,στην οποία μπήκε με μέσον, γιατί βιολί δεν ξέρει... Όταν όμως γίνεται ταξιτζής και αρχίζει να μεταφέρει μετανάστες, βγάζει και λεφτά. Και αφού φθάσει ψηλά, ως τη στέγη, αρχίζει να βυθίζεται, να διαλύεται, να βουλιάζει, να τον παρασύρει το νερό και η καταιγίδα. Και όσο βουλιάζει τόσο αναδύονται οι μνήμες -μνήμες από τη δεκαετία του '60.

Είναι η διαδρομή του μέσου Έλληνα για να τα καταφέρει» συμπληρώνει ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος μοιράζεται τη σκηνή με τη Χρύσα Ρώπα και έναν πολυάριθμο θίασο νέων.

Η μουσική είναι του Σταμάτη Κραουνάκη.
Το εντυπωσιακό σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά περιλαμβάνει τρεις περιστρεφόμενες σκηνές βάθους δέκα οκτώ μέτρων ενώ το νερό καθορίζει την παράσταση. Με βίντεο (του Αλέξανδρου Γραμματόπουλου ), κοστούμια της Ελλης Παπαγεωργακοπούλου, φωτισμούς της Ελευθερίας Ντεκώ και κίνηση του Κωνσταντίνου Ρήγου. Ο «Βιοπαλαιστής στη στέγη» αρχίζει τη διαδρομή του- με περιορισμένες παραστάσεις ως το τέλος Φεβρουαρίου. «Γιατί μετά πρέπει να κάνω και Αλ Τσαντίρι» σημειώνει κλείνοντας ο Λάκης Λαζόπουλος.

* Ο Λάκης Λαζόπουλος και η Χρύσα Ρώπα σε μια σκηνή από το «Βιοπαλαιστή στη στέγη»


Ατάκες που κρατήσαμε από τον ηθοποιό κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου για τον "βιοπαλαιστή" του:

* "Οι Έλληνες είμαστε πέντε σκαλοπάτια πριν ανεβούμε στη στέγη. Η χρονιά θα χαρακτηριστεί από αυτού του είδους την κίνηση: το ανέβασμα στη στέγη".

* "Ο Έλληνας έχει την αυταπάτη του... χασάπη: Ενώ ξέρει ότι το κρέας είναι σάπιο, επειδή ο χασάπης φορά καινούργια ποδιά, πηγαίνει και αγοράζει".

* "Είμαστε ένας λαός που τρώει σάπιο κρέας. Δεν αλλάζουμε, δεν εξελισσόμαστε, δεν ανατρέπουμε. Δεν προχωράμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται αλλαγές, αλλά λες και υπάρχει ένας καταστροφικός άξονας στους ανθρώπους. Ενώ θέλουν να σωθούν, η αυτοκαταστροφή τούς τραβάει προς τα κάτω".

* "Στην Ελλάδα δεν ρωτούν ούτε τους ποδοσφαιριστές, ούτε τους μπασκετμπολίστες, ούτε τους επιχειρηματίες τι λεφτά βγάζουν. Μόνο τους καλλιτέχνες".

Στο πλευρό του βρίσκεται και πάλι η ταλαντούχα Χρύσα Ρώπα που ευχαρίστησε τον Λάκη Λαζόπουλο για τον καταπληκτικό μονόλογο που της έγραψε, σε ένα έργο που αν και έχει γραφτεί 4 χρόνια πριν είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλωστε..

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Tο εμβόλιο για τη Νέα Γρίπη.

Υπό δοκιμή κι όμως το βάζουμε...

Μια νέα αποκάληψη φέρνει στο φως της δημοσιότητας η ηλεκτρονική εφημερίδα του Νίκου Ευαγγελάτου σχετικά με το εμβόλιο της νέας γρίπης. Δύο άτομα την ημέρα πεθαίνουν, ενώ πολλά σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Ο κόσμος, μπερδεμένος, δεν ξέρει τί να κάνει. Από τα, μέχρι στιγμής, στοιχεία βλέπουμε πως γύρω στα 400.000 άτομα έχουν εμβολιαστεί, ενώ οι υπέυθυνοι πορσπαθούν να μας καθησυχάσουν για τις παρενέργεις που προκαλεί το φάρμακο κατά της γρίπης.

Παρενέργειες επί τω… έργω φαίνεται ότι ανακαλύπτουν οι δημόσιες αρχές, 20 μέρες μετά την έναρξη του μαζικού εμβολιασμού.

Η αρχική σύγχυση όχι μόνο δεν υποχωρεί αλλά εντείνεται όσο περνούν οι μέρες όπως φαίνεται και από τα δυο έγγραφα φωτιά του ΕΟΦ και του Υπουργείου Υγείας. Το τελευταίο μάλιστα με την ένδειξη «Εξαιρετικά Επείγον»!

Σε κινούμενη άμμο κινούνται τα...δεδομένα ασφαλείας του νέου εμβολίου, τα οποία δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων. Είναι εντυπωσιακό μάλιστα ότι ο ΕΟΦ…πετάει το μπαλάκι στους επαγγελματίες υγείας με έγγραφό του στις 05/11/09 προκειμένου να βρίσκονται εκείνοι σε εγρήγορση. Επισημαίνει, μάλιστα, ότι: «νέα δεδομένα ασφαλείας και αποτελεσματικότητας μπορεί να προκύψουν με την ευρεία χρήση των εμβολίων που πιθανόν να οδηγήσουν σε τροποποίηση των πληροφοριακών τους στοιχείων».

Ο ΕΟΦ πετάει το μπαλάκι στους επαγγελματίες υγείας:
«ειδοποιήστε μας αν δείτε παρενέργειες»



Τις επιφυλάξεις του για την ασφάλεια του εμβολίου διατηρεί ο Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών, Κώστας Λουράντος ο οποίος μάλιστα τονίζει ότι «…είναι η πρώτη φορά που δίνονται τόσο συχνά, τόσες πολλές οδηγίες για ένα εμβόλιο. Οι ίδιοι που το συστήνουν έχουν τις επιφυλάξεις τους, πώς να μην έχει λοιπόν ο υπόλοιπος κόσμος»;

Με την ένδειξη «εξαιρετικά επείγον», το Υπουργείο Υγείας πριν από λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 30/11/09…ανακάλυψε – παρά το έντονο κλίμα διχογνωμίας που κυριαρχεί εδώ και καιρό - τις πρώτες παρενέργειες του εμβολίου! Είκοσι ημέρες, λοιπόν, μετά την έναρξη του μαζικού εμβολιασμού και ενώ αυτός βρίσκεται σε εξέλιξη με δεκάδες χιλιάδες κόσμου να σπεύδουν καθημερινά να…θωρακιστούν από τον ιό Η1Ν1, το υπουργείο με επίσημο έγγραφο τους σε υπουργεία, νομαρχιακές αυτοδιοίκησης και νοσοκομεία στέλνει οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται οι πρώτες παρενέργειες: με έλεγχο ζωτικών σημείων, με χορήγηση οξυγόνου και αδρεναλίνης, ενώ σε περίπτωση που κλινική εικόνα ασθενούς δεν βελτιώνεται, άμεση διασωλήνωση και μεταφορά του ασθενούς στο νοσοκομείο!

Το υπουργείο Υγείας προειδοποιεί:
Σε πιθανή παρενέργεια του φαρμάκου, διασωληνώστε τον ασθενή!


«Είναι λογικό» σημειώνει ο κύριος Λουράντος «…από τη στιγμή που για πρώτη φορά τίθεται σε εφαρμογή μαζικός εμβολιασμός χωρίς να έχει προηγηθεί έρευνα σε βάθος χρόνου».

Εσύ τί γνώμη έχεις;

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Αναπηρία: ε, και...

* Ο Κώστας Βλουτής στην εκπομπή του "Ο Ει-δικός μας Κόσμος" οργανώνει πάρτυ με τους πρώτους επίσημους αθλητές, που πήραν μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και επέστρεψαν ΟΛΟΙ με διακρίσεις. Ο Δημήτρης Κωνσταντάγκας (όρθιος, αριστερά) έφερε το 1ο χρυσό μετάλλιο, για την Ελλάδα, στο στίβο. Γονατιστός, ο Κωνσταντίνος Φύκας που τον έχουν αποκαλέσει ξένα τηλεοπτικά δίκτυα, "Ποπόφ της σύγχρονης κολύμβησης". Ακόμη, ο Χρήστος Αγγουράκης (βετεράνος των Αγώνων), οΣτέφανος Αναργύρου (χρυσό στο στίβο, 2000), Χρήστος Ταμπαξής, Γεράσιμος Βρυώνης, Γιώργος Καραμηνάς...

Οι δυνατοί αυτής της γης...

Του Κώστα Βλουτή στην εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος"
Στα 650 εκατομμύρια έχει ανέλθει ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες είναι ανάμεσα στους πιο φτωχούς και η ζωή τους είναι γεμάτη εμπόδια και στερήσεις. Στα φτωχά στρώματα, το ποσοστό των αναπήρων ξεπερνά το 20%, ενώ οι άνεργοι στον πλανήτη είναι 390 εκατομμύρια άτομα περίπου, δηλαδή ποσοστό 80%.
* Ο Κώστας Βλουτής και ο σκηνοθέτης Αντώνης Παπαδόπουλος, με τον παραολυμπιονή κολύμβησης, Χρήστο Ταμπαξή.
Κάθε 3η Δεκέμβρη, παράγοντες στις μεγαλοστομίες τους, υπόσχονται «ένα κράτος δικαιοσύνης» για τα άτομα αυτά και κάθε φορά «δεσμεύονται» να ενισχύσουν τις δομές του κοινωνικού κράτους, ενώ θέτουν θέμα εγγύησης ώστε κάθε ανάπηρος ξεχωριστά, αλλά και το ίδιο το αναπηρικό κίνημα, να ελπίζει με τη σιγουριά για ένα καλύτερο αύριο.
Ωστόσο, στην Ελλάδα παρατηρούνται φαινόμενα επιδείνωσης της θέσης, των ανθρώπων που… «γιορτάζουμε» σήμερα και στο χώρο της μέριμνας αλλά και της πρόνοιας ο ρυθμός βελτίωσης θυμίζει βηματισμό χελώνας.
Στη χώρα μας δεν υπάρχει ακριβής αριθμός των αναπήρων. Κάθε προσπάθεια απογραφής τους πέφτει στο κενό, διότι δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή και η εγγύηση που θα εξοστρακίσει τον φόβο τους.
Συλλέγουμε στοιχεία και ξέρουμε ότι στο 10% του γενικού πληθυσμού υπάρχει η ευαίσθητη αυτή κοινωνία. Και κάθε χρόνο στον πληθυσμό της προστίθενται άλλα 4.000 άτομα που καθίστανται παραπληγικά από τροχαία ατυχήματα, λόγω έλλειψης προσπάθειας της ζωής τους.
Η σύμπνοια, η προκατάληψη, ο οίκτος και η φιλανθρωπία, είναι οι λέξεις που περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα ΑμΕΑ από την ελληνική κοινωνία. Η κρατική μηχανή, στο θέμα των αναπήρων θέλει… «σέρβις» για να μπορέσει να μειώσει το ποσοστό 80% (επί του ειδικού πληθυσμού) που θεωρεί ότι οι συνθήκες ζωής των αναπήρων είναι οι χειρότερες στην Ελλάδα σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη – μέλη της Ε.Ε.
Οι γυναίκες ΑμΕΑ, στο 46,8%, αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα και υφίστανται πολλές διακρίσεις σε αντίθεση με τους άντρες
Παρήγορα είναι τα ποσοστά, όσο αφορά την συναναστροφή αρτιμελούς με ανάπηρο (77% απάντησαν «ναι» σε έρευνα), ενώ 70,9% αυτών που έχουν κάνει παρέα με ΑμΕΑ είπε πως άλλαξε τη γνώμη του θετικά για τις ικανότητές τους.
Αν αρχίσει κάθε υπεύθυνος να αντιμετωπίζει τον ανάπηρο όπως και ο απλός πολίτης τότε το μέλλον τους θα γίνει καλύτερο.
Τότε θα πάψει να ασκείται «κοινωνική πολιτική από τους Αυτιά, Παπαδάκη και των υπολοίπων που μπαίνουν στη λογική να αντικαταστήσουν το σχεδόν ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος». Αυτό το λένε οι ίδιοι και καταλήγουν: «Η 3 Δεκέμβρη είναι αφιερωμένη σε μας; Ε, και…».

...Διότι ΔΕΝ πρέπει να τους θυμόμαστε κάθε 3η Δεκέμβρη...

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Ο πρόεδρος, η γρίπη και η Μέριλιν...

Σας λείψαμε; Ένα τεχνικό πρόβλημα μας στέρησε την επικοινωνία που τόσο πολύ θέλουμε να διατειρούμε μαζί σας. Αναπτύξαμε καλή σχέση μεταξύ μας και πραγματικά νοιώθαμε άσχημα τις μέρες της "σιωπής"...
Επιστρέψαμε...
Τέλος καλό όλα καλά, λοιπόν, μιας και όλα τα προβλήματα λύθηκαν...

"Δώσαμε"... πρόεδρο στην Ν.Δ. κι έτσι ο Γιώργος (Παπανδρέου) απέκτησε αντιπολίτευση. Αυτή που θα του ασκεί, πλέον, ο συμμαθητής του από τα παλιά, Αντώνης Σαμαράς, με βοηθό τον τ. υπουργό υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλο...
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δεν άντεξε και βρέθηκε στο νοσοκομείο. Ενώ η ...Τζούλια έκανε τα πάντα να "κλέψει" δημοσιότητα από τη Λαίδυ του τραγουδιού Άντζελα (δεν χρειάζεται επίθετο).



Η Ανθή Γαϊτάνου ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, στις οποίες δόθηκε προτεραιότητα για να εμβολιαστούν τις πρώτες ημέρες για τον ιό Η1Ν1.
Η 62χρονη πήγε στο Λαϊκό νοσοκομείο, προκειμένου να εμβολιαστεί, έχοντας όλα τα απαραίτητα χαρτιά και τις γνωματεύσεις γιατρών που έδειχναν ό,τι πρόβλημα υγείας έχει καθώς και ποιες φαρμακευτικές αγωγές ακολουθεί. Οι αρμόδιοι γιατροί τα ήλεγξαν, της έδωσαν το παραπεμπτικό και της είπαν ότι δεν υπάρχει κανέναν πρόβλημα και μπορεί κανονικά να κάνει το εμβόλιο για τη γρίπη Η1Ν1. Όλα αυτά, χωρίς να τις κάνουν κάποιες περαιτέρω εξετάσεις, όπως μας αναφέρει η κα Γαϊτάνου.


Μετά από δύο ημέρες από τον εμβολιασμό της γρίπης Η1Ν1, ξαφνικά άρχισε να παρουσιάζει συμπτώματα σπαστικότητας και έντονου τρόμου και να τραυλίζει. Αμέσως απευθύνθηκε στον ΕΟΦ, στο τηλέφωνο δηλαδή που αναγράφεται στο δελτίο εμβολιαζόμενου που αναφέρει χαρακτηριστικά : «Σε περίπτωση εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών επικοινωνήστε με τον ΕΟΦ στο 2109904034 ή ae@h1nivac.gr». Όταν κάλεσε η κα Γαϊτάνου, η κοπέλα που σήκωσε το τηλέφωνο της είπε ότι δεν είναι ο ΕΟΦ και δεν μπορούν να τη βοηθήσουν γιατί δε γνωρίζουν τι γίνεται σε περίπτωση ανεπιθύμητων ενεργειών μετά τον εμβολιασμό.
Αυτή είναι η Ελλάδα του 2009.

Και σαν να μην έφτανε αυτό...
Βρεεε, την Μέριλιν...

Ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει την Marilyn Monroe να καπνίζει μαριχουάνα εντοπίστηκε σε μία σοφίτα 50 χρόνια μετά από τότε που γυρίστηκε.

Το έγχρωμο βίντεο, χωρίς όμως ήχο, γυρίστηκε σε ένα σπίτι στο Νιού Τζέρσι και το αγόρασε ο άνθρωπος που το είχε τραβήξει τότε, ο οποίος και ζήτησε ανωνυμία, από τον συλλέκτη Keya Morgan έναντι 275 χιλιάδων δολαρίων.

Ο Morgan και ο αγοραστής του βίντεο έδωσαν στο Ρόιτερς την άδεια να χρησιμοποιήσουν τη σύντομη εκδοχή του. Τα αποκλειστικά δικαιώματα του οπτικού υλικού θα βγουν στο σφυρί προς πώληση από το eBay αργότερα μέσα στην εβδομάδα, είπε ο Morgan.

Σε ένα σημείο του βίντεο η Monroe φαίνεται να παίρνει το τσιγάρο, να το καπνίζει αλλά να μην κατεβάζει τον καπνό. Ο άνθρωπος που γύρισε το βίντεο επιβεβαίωσε ότι το τσιγάρο περιείχε μαριχουάνα.

Ο Morgan, συλλέκτης ιστορικών φωτογραφιών, χειρογράφων, αυτογράφων και άλλων εγγράφων, βρίσκεται στη διαδικασία παραγωγής ενός ντοκιμαντέρ για το θάνατο της διάσημης ηθοποιού, τον Αύγουστο του 1962.

Έμαθε για το συγκεκριμένο βίντεο στη διάρκεια της έρευνάς του και εντόπισε τον ιδιοκτήτη του βίντεο. Το βίντεο με τη Monroe φυλασσόταν σε μία σοφίτα επί τρία χρόνια προτού εντοπιστεί από τον Morgan. Σε αυτό, η ηθοποιός εμφανίζεται χαρούμενη και χαλαρή να συμμετέχει σε μία μικρή συγκέντρωση φίλων, την οποία, βασιζόμενος στην εμφάνισή της, ο Morgan τοποθετεί στο διάστημα 1958-59.

Η 3η Δεκέμβρη είναι αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία. Στο επόμενο θέμα θα σας δώσουμε στοιχεία από έρευνες για την ευαίσθητη αυτή κοινωνία.






Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Ένα τεχνικό πρόβλημα μας ανάγκασε να μείνουμε εκτός για λίγες ημέρες.
Θα είμαστε και πάλι μαζί και θα τα λέμε...
Ζητάμε συγνώμη.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Οι Άρχοντες των Δαχτυλιδιών

Ντόρα ή Αντώνης;
την Κυριακή... κληρώνει...
Σε λίγες ημέρες η Νέα Δημοκρατία αποκτά νέο πρόεδρο. Τί θα λέγατε να γυρίσουμε στο παρελθόν και να θυμηθούμε τους προηγούμενους προέδρους της;
ΟΓεώργιος Ράλλης (αριστερά) με τον Ευάγγελο Αβέρωφ στις 8 Μαΐου του 1980, όταν ο πρώτος εξελέγη αρχηγός της ΝΔ στη θέση του αποχωρήσαντος Κωνσταντίνου Καραμανλή
Κάθε αρχηγός και μια ιστορία

Ενα επεισόδιο που συνέβη τον Μάιο του 1980 στον προθάλαμο του γραφείου του υπουργού Εθνικής Αμύνης στο Πεντάγωνο δείχνει ότι η θεωρία του χάους έχει την εφαρμογή της και στην ελληνική πολιτική. Η φράση «άντε χάσου, ανόητε» είχε αποτέλεσμα ένα «ντόμινο» που ανέδειξε αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας με μία μόλις ψήφο!

Ηταν λίγο πριν από το μεσημέρι της παραμονής της εκλογής νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ιδρυτής και ως τότε απόλυτος άρχων του κόμματός του, είχε εκλεγεί με 180 ψήφους βουλευτών Πρόεδρος της Δημοκρατίας- τρίτος κατά σειράν μετά την ανατροπή της απριλιανής δικτατορίας και την κατάργηση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας με το Δημοψήφισμα στις 8 Δεκεμβρίου 1974.

Με την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα του κράτους ο Κ. Καραμανλής [εφεξής στο κείμενο όταν αναφέρεται το όνομα Καραμανλής εννοείται ο ιδρυτής της ΝΔ, ο μετέπειτα (ανιψιός του) πρόεδρος της ΝΔ όπου αναφέρεται θα σημειώνεται ως Κώστας Καραμανλής] παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος και κίνησε τη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού.

Ι Οι διάδοχοι του Κωνσταντίνου Καραμανλή
Την εποχή εκείνη δεν είχαν «ανακαλυφθεί» τα συνέδρια των κομμάτων για την ανάδειξη ηγεσίας. Ισχυε η απλή μέθοδος της... βουλευτοκρατίας. Τον λόγο είχαν οι βουλευτές: το Σύνταγμα του 1975 ρητώς προβλέπει ότι αν ένα κόμμα έμενε για οποιονδήποτε λόγο χωρίς αρχηγό, έπρεπε να συνέλθουν οι βουλευτές του, να εκλέξουν νέο αρχηγό και σ΄ αυτόν να απευθύνεται πλέον ο ανώτατος άρχων δίνοντάς του υποχρεωτικώς την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως, αν διέθετε τη δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής (εν προκειμένω 151 βουλευτές τουλάχιστον).

Εδώ είναι χρήσιμη μια «διασκεδαστική» παρένθεση. Οπως θα δούμε στη συνέχεια της αφηγήσεως, ο Κ. Καραμανλής ανεδείχθη κορυφαίος πολιτικός παράγων το 1955 επειδή τότε ο βασιλεύς Παύλος με το «έτσι θέλω» τον επέλεξε και τον έχρισε πρωθυπουργό στη θέση τού μόλις θανόντος στρατάρχη Αλεξάνδρου Παπάγου , ο οποίος ως αρχηγός του κόμματος «Ελληνικός Συναγερμός» ήταν και πρωθυπουργός. Η αυθαίρετη αυτή επιλογή δεν μπορεί να συμβεί πλέον, καθώς το Σύνταγμα (που η ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ στη Βουλή το 1974 εψήφισε) περιορίζει την αρμοδιότητα του ανωτάτου άρχοντος στην ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβερνήσεως μόνο σε όποιον πολιτικό αρχηγό διαθέτει τη δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής. Ηταν λοιπόν ο Κ. Καραμανλής που κατήργησε τη δυνατότητα να εξελιχθεί ενδεχομένως και άλλος πολιτικός σε αρχηγό κόμματος με κοοπτάτσια, όπως αποκαλείται στη γλώσσα των κομμουνιστών η αυθαίρετη προαγωγή στελέχους τινός σε ανώτατο αξίωμα. Αλλά είτε διότι ίσχυε και για τον Κ. Καραμανλή το φύσιν πονηράν μεταβαλείν ου ράδιον ( το χούι δεν αλλάζει! σε λαϊκή διάλεκτο), ο Κ. Καραμανλής, όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί, εκάλεσε στο γραφείο του τους δύο υποψηφίους διαδόχους του και τους ρώτησε αν θέλουν να αναμετρηθούν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα για τη θέση του αρχηγού της ΝΔ ή αν προτιμούσαν να ορίσει εκείνος τον διάδοχό του. Και ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο Γεώργιος Ράλλης ζήτησαν να τεθούν υπό την κρίσιν της Κοινοβουλευτικής Ομάδος της ΝΔ.

Ο Κ. Καραμανλής τούς είπε «εντάξει» και τους ζήτησε να δεσμευθούν και οι δύο ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα θα το αποδεχθούν, με τον νικητή αναλαμβάνοντα την πρωθυπουργία και τον δεύτερο να γίνεται αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως. Ο Γεώργιος Ράλλης αντέδρασε λέγοντας ότι αν ηττηθεί προτιμά να αποσυρθεί. Ο Κ. Καραμανλής ύψωσε τον τόνο της φωνής του και είπε «απαιτώ πειθαρχία!» .

Ενώπιον της οργισμένης αυτής αντιδράσεως του Κ. Καραμανλή ο Γ. Ράλλης εψέλλισε ένα «καλά, καλά... θα δούμε». Αντιθέτως, ο Ευ. Αβέρωφ είπε στον πρόεδρό του ότι συμφωνούσε σε όλα. Το αν αργότερα ο Αβέρωφ δεν ετήρησε την υπόσχεσή του ήταν μια φυσιολογική αντίδραση. Λίγες ώρες αργότερα ο «πονηρός βλάχος » (κατά τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ο οποίος τον είχε δημοσίως αποκαλέσει: «ο άρχων Ευάγγελος... είναι πονηρός ο βλάχος!..»), είχε πέσει θύμα πολιτικής πλεκτάνης.

Ενώ στο προαύλιο της Βουλής είχαν καταφθάσει (με πρωτοβουλία της συζύγου του) βλάχικα όργανα, χορευτές και κοψίδια, για να εορτασθεί ο αναμενόμενος θρίαμβος του Αβέρωφ, ο Ράλλης στην αίθουσα της Γερουσίας άρπαζε τη νίκη με μία μόλις ψήφο διαφορά! Ι «Αντε χάσου, ανόητε»...

Νοέμβριος 1984: ΟΚ. Μητσοτάκης (στο μέσον) εκλέγεται με τις ευλογίες του Ευάγγελου Αβέρωφ (δεξιά)αρχηγός της ΝΔ νικώντας τον Κ. Στεφανόπουλο
Η αναμέτρηση αυτή που σφράγισε τις εξελίξεις στη συντηρητική παράταξη είχε κριθεί, όπως έδειξε το αποτέλεσμα, στο Πεντάγωνο, στο επεισόδιο που αναφέρεται στην αρχή της αφηγήσεως.

Τι είχε συμβεί;

Εκείνο το μεσημέρι, όταν ο Αβέρωφ άνοιξε την πόρτα του γραφείου του και βγήκε στον προθάλαμο, το Υπασπιστήριο έβριθε... χειροκροτητών, πράγμα φυσικόν, αφού κατά γενική πρόβλεψη ο Αβέρωφ ήταν ο μέλλων πρωθυπουργός. Τότε, μέσα από το πλήθος των φίλων και οπαδών του Αβέρωφ που είχαν κατασκηνώσει στον προθάλαμο και στους διαδρόμους, ξεπρόβαλε ωθών και ωθούμενος ο βουλευτής Ηλείας της Νέας Δημοκρατίας Χρήστος Πιπιλής (μαρκεζινικός πριν από το 1967 και προσχωρήσας στη ΝΔ το 1974).

«Βαγγέλη, θα σε ψηφίσω, αλλά θα με κάνεις υπουργό;».

Εκνευρισμένος ο Αβέρωφ τού είπε:

«Αντε χάσου, ανόητε»... Την άλλη ημέρα ο Αβέρωφ έχασε την αρχηγία για μία ψήφο, προφανώς επειδή πίστευε ότι ήταν πανίσχυρος και είχε αποπάρει τον επαρχιώτη γεωπόνο που ήθελε να γίνει υπουργός. Η ψήφος του Χρ. Πιπιλή είχε δώσει τη νίκη στον Γεώργιο Ράλλη.

Ι Οι ιππότες του καραμανλισμού
Η εφαρμογή της θεωρίας του χάους έχει τη συνέπειά της στην πολιτική ζωή. Το επεισόδιο στο Υπασπιστήριο του υπουργού Εθνικής Αμύνης έφερε τελικώς στην ηγεσία της ΝΔ τον Κ. Μητσοτάκη!

Τα γεγονότα είναι απίστευτα. Αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση ο Κ. Καραμανλής προχώρησε σε ανασύνταξη του επιτελείου του με κατανομή των αρμοδιοτήτων σε τέσσερις κατ΄ αρχάς και εν συνεχεία σε τρεις βασικούς συνεργάτες του: ▅ Ο Κ. Ε. Παπακωνσταντίνου, πολύπειρος πολιτικός εκλε γόμενος στην Κορινθία, ήταν ο εξ απορρήτων του Κ. Καραμανλή, έμπιστος, μη έχων άλλη φιλοδοξία πέραν του να ενεργεί εις πάσαν περίστασιν αντ΄ αυτού...

▅ Ο Ευ. Αβέρωφ, υπουργός Εθνικής Αμύνης την κρίσιμη μεταχουντική περίοδο, υπερηφανευόταν ότι αυτός είχε φέρει τον Κ. Καραμανλή στην Ελλάδα μόλις έπεσε η απριλιανή δικτατορία. Στη ΝΔ και στην κυβέρνησή της εξέφραζε τις τάσεις της παραδοσιακής Δεξιάς και εθεωρείτο βέβαιος διάδοχος του Κ. Καραμανλή, αν ο τελευταίος πήγαινε στην Προεδρία της Δημοκρατίας, όπως ήταν η γενική πρόβλεψη. Φαβορί για την ηγεσία, ο Ευ. Αβέρωφ ήταν τόσο βέβαιος ώστε... έχασε από απροσεξία το παιχνίδι. Ναι μεν τον έκαψε η ψήφος Πιπιλή αλλά την ηγεσία την έχασε χωρίς να το αντιληφθεί - εγκαίρως(!), όπως θα δούμε εν συνεχεία.

▅ Τρίτο πρόσωπο κοντά στον Κ. Καραμανλή ο άνθρωπος «με το περισσότερο μυαλό» στη συντηρητική παράταξη, ο Παναγής Παπαληγούρας, απεχώρησε γρήγορα από τη χορεία των μνηστήρων της εξουσίας επειδή τον πρόδωσε η υγεία του.

▅ Τέταρτος ιππότης του καραμανλισμού ο Γ. Ράλλης, επίσημος υπουργός (Προεδρίας, Παιδείας, Συντονισμού, Εξωτερικών), ήταν ο ουσιαστικός δεκανέας του κόμματος και επέτυχε να προβάλει μιαν εικόνα διαφορετική από αυτήν του παρελθόντος (του). Παραδοσιακός βασιλόφρων, ακολούθησε τον Κ. Καραμανλή στην ουδετερότητα που οδήγησε στην κατάργηση της βασιλείας, ενώ λόγω της άκαμπτης αντιστασιακής συμπεριφοράς του τον καιρό της χούντας είχε συγκεντρώσει τη συμπάθεια των ευρύτερων στρωμάτων του λαού. Ηταν το αουτσάιντερ της μάχης των μνηστήρων της εξουσίας...

Ι Το μυστικό της ήττας του Αβέρωφ
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Βασιλέα Παύλο, ο οποίος τον επέλεξε και τον έχρισε Πρωθυπουργό το 1955
Αδιαμφισβήτητος διάδοχος του Κ. Καραμανλή ο Αβέρωφ, κατά τις προβλέψεις όλων, θεωρούσε τον αγώνα τελειωμένο. Δεν μετρούσε τους αντιπάλους, υπελόγιζε αν θα πάρει λιγότερο ή περισσότερο από το 70%. Αυτή η βεβαιότητα τον οδήγησε σε πικρή ήττα.

Μόλις ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των βουλευτών που έβγαζαν αρχηγό της ΝΔ τον Γ. Ράλλη, ο Αβέρωφ δεν πίστευε στα αφτιά του! Χρειάστηκε πολύς καιρός για να αντιληφθεί πως είχε χάσει, πως ο Κ. Καραμανλής, χωρίς να αναμειχθεί, χωρίς να συστήσει δηλαδή σε βουλευτές την υπερψήφιση του Γ. Ράλλη, είχε εν τούτοις κόψει τα πόδια του Αβέρωφ...

Το μυστικό ήταν ο ρόλος του Κ. Ε. Παπακωνσταντίνου. Ο πιο έμπιστος συνεργάτης του Κ. Καραμανλή ήταν ταυτοχρόνως στενότατος φίλος του Αβέρωφ και... κομματάρχης του στη μάχη της διαδοχής. Ηταν ως την προπαραμονή της ψηφοφορίας. Τότε ο Κ. Καραμανλής τού ζήτησε να μείνει εντελώς ουδέτερος στην αναμέτρηση Αβέρωφ - Ράλλη για να μην παρεξηγηθεί ο ίδιος, με την έννοια ότι αν υπεστήριζε κάποιον ο εκ Κορινθίας πολιτικός θα ήταν σαν να το έπραττε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής! Ο Αβέρωφ επληροφορήθη την εντολή Καραμανλή, αλλά δεν κατάλαβε ότι η μη στήριξή του από τον ως τότε «κομματάρχη» με εντολή Καραμανλή, που έγινε γνωστή στους βουλευτές, φυσικά ερμηνεύθηκε από πολλούς ως επιθυμία Καραμανλή να μην εκλεγεί ο Αβέρωφ.

Τα τελευταία μάλιστα 24ωρα πριν από την αναμέτρηση των δύο, οι φίλοι του Γ. Ράλλη, εν οις και πολλοί ακραιφνείς καραμανλικοί, διακινούσαν τη θεωρία ότι ο ιδρυτής της ΝΔ προτιμούσε τον κεντροδεξιό Ράλλη αντί του δεξιού Αβέρωφ...

Κάπως έτσι πήρε το δαχτυλίδι ο Γ. Ράλλης, ο οποίος έμεινε πρωθυπουργός ως τις εκλογές του 1981, οπότε και μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠαΣοΚ παραιτήθηκε για να πάρει την αρχηγία (ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως) ο Ευ. Αβέρωφ.

Ι Το δαχτυλίδι στον Κ. Μητσοτάκη
Ο νέος αρχηγός της ΝΔ δεν μπόρεσε να παραμείνει στη θέση του επί πολύ. Εχοντας υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας του και με φθαρμένη την υγεία του από το παρελθόν, υπεβλήθη σε εγχείρηση καρδιάς στο Λονδίνο. Το καλοκαίρι του 1984 επέστρεψε από τις διακοπές έτοιμος να υποβάλει την παραίτησή του. Επειδή, ως γνωστόν, εφήμερη είναι η δόξα στον κόσμο, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού τον επιστρέφοντα Αβέρωφ υποδέχθηκαν συγκινημένοι λίγοι φίλοι και ένας πολιτικός που είχε ανοιχτά υποστηρίξει και ψηφίσει τον Γ. Ράλλη. Ηταν ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος ενέγραφε υποθήκη.

Πράγματι σε λίγο καιρό, παραιτουμένου του Ευ. Αβέρωφ, η ΝΔ εξέλεξε αρχηγό της τον Κ. Μητσοτάκη, τον οποίο, αν δεν επέβαλε, πάντως βοήθησε αποφασιστικά ο Ευ. Αβέρωφ. Του έδωσε το δαχτυλίδι- δύο σημεία αξίζουν προσοχής: πρώτον, ο Αβέρωφ βοήθησε τον Μητσοτάκη επειδή δεν τον ήθελε (τον Μητσοτάκη) για αρχηγό της ΝΔ ο Κ. Καραμανλής, οι φίλοι του οποίου ψήφισαν τον Κ. Στεφανόπουλο. Ο Αβέρωφ θεώρησε ότι έπαιρνε την εκδίκησή του. Το δεύτερον άξιον μνείας είναι το γεγονός ότι επικεφαλής των... καταδρομέων που σχημάτισαν την πλειοψηφία Μητσοτάκη ήταν ο... Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο ο Αβέρωφ έβλεπε ως μελλοντικό αρχηγό του κόμματος. Οταν οι νεότεροι θα έπαιρναν το πάνω χέρι.

Χρειάστηκε να γίνουν πολλά, κυρίως να δολοφονήσει η «17 Νοέμβρη» τον Παύλο Μπακογιάννη, για να εισέλθει στην πολιτική η χήρα του και εν συνεχεία να θρυμματιστεί η φιλία Μητσοτάκη- Σαμαρά.

Η ιστορία συνεχίζεται...

Τo κείμενo αυτό είναι αποσπάσματα από βιβλίο του κ. Στ. Π. Ψυχάρη το οποίο θα κυκλοφορήσει προσεχώς.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Αφιέρωμα στον Κώστα Ταχτσή


Πάσχα του 1960. Σκίζει ό,τι έχει γράψει στην Αυστραλία -εκατοντάδες σελίδες- και ξεκινάει από την αρχή. Εκστασιασμένος από την επιστροφή του στην Ελλάδα, την οποία αντικρίζει ξανά ύστερα από τρία χρόνια απουσίας, πιάνει την άκρη του νήματος και προσπαθεί να βγει από τον λαβύρινθο των αναμνήσεών του. Παραδομένος σε μια ανείπωτη ευτυχία, μαγεμένος από μια χώρα που είναι σαν να ανακαλύπτει για πρώτη φορά, ανασκευάζει, «διορθώνει» τη ζωή στο χαρτί. Με αισιοδοξία και χιούμορ.
"Η Νίνα είμαι εγώ!"

Διαβάζει τα πρώτα πέντε κεφάλαια στον Εμπειρίκο. Εκείνος ενθουσιάζεται, το αποκαλεί από την πρώτη στιγμή «ένα ελληνικό έπος» και τον ενθαρρύνει να συνεχίσει. Φορτώνει μια γραφομηχανή στη βέσπα που έχει φέρει μαζί του από το Σίδνεϊ και ξεκινάει για τον γύρο της Ευρώπης. Τα βράδια γλεντάει και τα πρωινά γράφει. Ετσι ολοκληρώνει «Το τρίτο στεφάνι». Σχεδόν απνευστί. Το βιβλίο που στοιχειώνει τον ίδιο αλλά και τη μεταπολεμική μας λογοτεχνία.

Αυτήν την εποποιία μιας εποχής, που μέσα από μονολόγους παραληρηματικούς, σχεδόν θεατρικούς (γεγονός πρωτόγνωρο στην ελληνική γραμματεία), καταφέρνει να αφηγηθεί τις ζωές δύο γυναικών και μέσα από αυτές ολόκληρη την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Με όλους τους ιδιωματισμούς των λαϊκών ανθρώπων, τους αστεϊσμούς, τις εντάσεις και τις συγκινήσεις του αρχετυπικού τους λόγου.

Αντιστρέφοντας τα πραγματικά γεγονότα, κάνοντας τα δραματικά να μοιάζουν περισσότερο κωμικά, και τα κωμικά λίγο σαν δραματικά, κρατώντας παρ’ όλα αυτά την τραγικότητα σε στιγμές συντριβής και απόγνωσης. Και χάρις στο μπόλιασμα της μυθιστορηματικής φόρμας, ο ταπεινός και τετριμμένος διάκοσμος γίνεται νεοκλασικό σκηνικό και η γλώσσα της γειτονιάς λογοτεχνικό ύφος που ξεπερνάει την ηθογραφία και το πέρασμα του χρόνου- γίνεται ιστορική μαρτυρία. Από την ειδυλλιακή αθηναϊκή μπελ εποκ μέχρι την Κατοχή και τον Εμφύλιο, όπου κρατάει ίσες αποστάσεις από την αριστερά και τη δεξιά, σχολιάζοντας ευφυώς την ιδιοσυγκρασία του Ελληνα ανεξαρτήτως παράταξης.

Κι σε αυτό το «έπος της μικροαστικής Ελλάδας» (που ο ίδιος προτιμάει να χαρακτηρίζει «ιλαρο-τραγωδία»), με πρωταγωνίστρια την κυρά Εκάβη (δηλαδή τη γιαγιά του, δηλαδή την Ελλάδα), πρωταγωνιστής είναι στην πραγματικότητα ο ίδιος ο συγγραφέας. Σε μια πρόωρη παραδοχή -λογοτεχνικού- τρανσβεστισμού, μάλιστα, αφηγείται την ιστορία του μέσω της νύφης της Εκάβης, της Νίνας. Είναι το όνομα που αργότερα οικειοποιείται στις νυχτερινές του αναζητήσεις με την ιδιότητα του εκδιδόμενου τραβεστί, ενώ δηλώνει σε φιλολογίζουσες παρέες, λίγο για να σκανδαλίσει και λίγο για να υπερθεματίσει, «η Νίνα είμαι εγώ!»...

Γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη. Παιδί χωρισμένων γονιών, τον πατέρα τον γνώρισε ελάχιστα. Η μάνα, ιδιαίτερα ανεξάρτητη για την εποχή της, τον «παραδίδει» και μεγαλώνει στα χέρια της Αθηναίας γιαγιάς του, που έχει βρεθεί στη Μακεδονία υπό τις ίδιες συνθήκες, πάνω κάτω, που βρέθηκε και η Εκάβη του «Στεφανιού». Και για τους ίδιους ακριβώς λόγους παίρνει τον εγγονό της και εγκαθίστανται στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο, όπου ζει όλες τις περιπέτειες και τις σύγχρονες τραγωδίες της Ελλάδας. Ο Κώστας Ταχτσής περνάει την εφηβεία του σε ένα μητριαρχικό περιβάλλον, όπου τα αρσενικά πέφτουν συχνά θύματα των γυναικών, οι οποίες μηχανορραφούν εις βάρος τους, υφαίνοντας σαν τις αράχνες τον ιστό στον οποίο παγιδεύουν τους άντρες-θηράματά τους. Κι έτσι χάρη σε αυτές, διεισδύει από πολύ μικρός στη γυναικεία ψυχολογία -αντιζηλίες, προδοσίες, εκδίκηση- την οποία και αποδίδει τόσο αριστουργηματικά στο έργο του.

Ως ενήλικας, επιλέγει μια ζωή ακραία τολμηρή -ώς εξωφρενική: Ανοιχτά ομοφυλόφιλος από πολύ νωρίς (τον χαρακτηρίζει έντονα το αίσθημα της ελευθερίας) και υπέρμαχος της ειλικρίνειας και της συνέπειας λόγων και πράξεων όσο λίγοι, κάτι που στον πολυποίκιλο και πολυτάραχο βίο του δημιουργεί άπειρες προστριβές και έχθρες.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, φοιτητής της Νομικής ακόμα (την οποία ποτέ δεν τέλειωσε) γίνεται μέλος του κύκλου του «Βυζάντιου» και του «Μπραζίλιαν», των καφενέδων που στέγαζαν τις συζητήσεις και τα οράματα της πρώτης μεταπολεμικής -μεγαλοαστικής κυρίως- παρέας νεαρών διανοουμένων: Γιώργος Μακρής, Ελύτης, Γκάτσος, Χατζιδάκις, Αργυράκης, Νάνος Βαλαωρίτης -με τον οποίο συνδέεται φιλικά εφ’ όρου ζωής.

Κάνει μερικές ποιητικές απόπειρες με το «Περί ώραν δωδεκάτην» το ’53, και τη «Συμφωνία στο Μπραζίλιαν» το ’54, για να το πάρει απόφαση ότι δεν είναι «γεννημένος ποιητής», κι έτσι στην τελευταία του συλλογή «Καφενείο το Βυζάντιο», το ’56, βάζει τον Τσαρούχη και του φιλοτεχνεί το εξώφυλλο, με ένα αγγελτήριο θανάτου, «τελειώνοντας» με την ποίηση! Με τον ζωγράφο είναι γείτονες στις σοφίτες του περίφημου μεγάρου Καλλιγά στο Σύνταγμα, και οι σχέσεις τους καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους δεν διακρίνονται από μεγάλη σύμπνοια, αλλά μάλλον από ανταγωνιστική διάθεση. Σε αυτόν, εξάλλου, χρωστάει τη γνωστή ρήση: «Ο Ταχτσής κάνει γκελ με την άβυσσο»!

Εργάζεται ως γραμματέας του Αμερικανού επόπτη στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Λούρου, στην Αθήνα βιοπορίζεται διδάσκοντας αγγλικά, και το ‘54 αρχίζει τις μεγάλες του εξορμήσεις -και περιπέτειες- ανά την Ευρώπη. Το ‘56 δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη στο «Παιδί και το δελφίνι», που γυρίζεται στην Υδρα με τη νεαρή τότε Σοφία Λόρεν, και τον επόμενο χρόνο φεύγει μετανάστης στην Αυστραλία. Στους «Αντίποδες» «ενηλικιώνεται»: Ξεκινάει την πρώτη εκδοχή του μυθιστορήματός του και αρχίζει να εκδίδεται ως παρενδυτικός, μια συνήθεια που τον ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής του μέχρι τελευταίας -κυριολεκτικά- πνοής. Πάντα με το ίδιο μοτίβο: Σκεπτόμενος διανοούμενος το πρωί, ακροβάτης των σεξουαλικών ισορροπιών τη νύχτα.

«Το τρίτο στεφάνι» το εκδίδει πουλώντας ένα σπίτι στην Πλάκα, διανέμει τον Ιανουάριο του ‘63 μερικά αντίτυπα και φεύγει με το πρώτο καράβι, άρον άρον σαν απόδραση, για την Αμερική, όπου διανύει δύο συναρπαστικά και τρικυμιώδη χρόνια. Ο Βαλαωρίτης ιδρύει το λογοτεχνικό περιοδικό «Πάλι» και του ζητάει ένα διήγημα για το πρώτο τεύχος. Του στέλνει από τη Νέα Υόρκη «Τα ρέστα». Παρόλο που επανέρχεται αυτοβιογραφούμενος, η μοντέρνα γραφή και η κριτική απόσταση από τα βιώματά του αποδεικνύουν, χάρη στην άρτια τεχνική του, την ωριμότητα και την εξελισσόμενη μαστοριά του ως πεζογράφου. Με αφορμή τα επόμενα τεύχη, και ως μέλος της συντακτικής ομάδας του «Πάλι», πίσω στην Αθήνα, ολοκληρώνει σειρά διηγημάτων, κάτι σαν «ένα μυθιστόρημα αλυσίδα» όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος, που κάτω από τον τίτλο του πρώτου αποτελούν τη συλλογική έκδοση του ‘72.

Η δικτατορία τού στερεί τη μαζική επανέκδοση του «Στεφανιού», καθώς ο Δεσποτίδης των εκδόσεων «Θεμέλιο», που του το προτείνει, συλλαμβάνεται την ώρα που στη Γαλλία εκδίδεται σε μετάφραση του κορυφαίου ελληνιστή Ζακ Λακαριέρ. Συνυπογράφει τη «Δήλωση των 18 κατά της λογοκρισίας», ενώ οι συναναστροφές του πια περιλαμβάνουν από τον Σεφέρη μέχρι τον Ιόλα, τον Φασιανό και τον Ακριθάκη, οι οποίοι αποδεικνύονται καρδιακοί φίλοι. «Το τρίτο στεφάνι» αναπάντεχα διαδίδεται χάρις στους πολιτικούς κρατουμένους του Κορυδαλλού, περνώντας από χέρι σε χέρι. Το 1973, ο Αγγελόπουλος συνεργάζεται μαζί του στο σενάριο του «Θιάσου», ξεχνώντας να βάλει το όνομά του στους συντελεστές.

Η μεταπολίτευση φέρνει ελπίδες για τις νέες προοπτικές της σύγχρονης Ελλάδας. Γίνεται σύμβουλος λογοτεχνίας στην κρατική τηλεόραση και συν-σχεδιάζει μαζί με τον Χατζιδάκι το Τρίτο Πρόγραμμα. Σύντομα όμως παραιτείται, συνειδητοποιώντας ότι, φύσει και θέσει ανένταχτος κι ελεύθερος, είναι αδύνατο να συμβιβαστεί με τους αυλοκόλακες και τα τερτίπια του κατεστημένου.

Διασκευάζει εξαιρετικά για τη φίλη του Ελλη Λαμπέτη το ’75 την πρωτοποριακή «Δεσποινίδα Μαργαρίτα» και το ’78 τη «Φιλουμένα», ενώ εξοργίζει την πλειονότητα των αρτηριοσκληρωτικών φιλολόγων, μεταφέροντας τον Αριστοφάνη σε σύγχρονες πολιτικοκοινωνικές αντιστοιχίες -«Λυσιστράτη», «Βατράχους», «Εκκλησιάζουσες», όλα παραγγελίες του Σπύρου Ευαγγελάτου- με τη χρήση λαϊκού ζωντανού λόγου και «καλλιαρντών» (την αργκό των τραβεστί). Ολα αυτά, στον κολοφώνα της δόξας του ?το «Στεφάνι» πια μπεστ σέλερ και το δοκιμιακό «Η γιαγιά μου η Αθήνα» του ’79 να τον ανάγει σε ζωντανό μύθο του αθηναϊκού γίγνεσθαι.

Στη δεκαετία του ’80 αναλώνεται σε φοβερές συγκρούσεις με τους παρενδυτικούς της Συγγρού, μια πολύπλοκη ρήξη με αφετηρία την ίδρυση του απελευθερωτικού κινήματος των γκέι, και η δημοσιοποίηση της προσωπικής του ζωής οδηγεί στην ακύρωση της κινηματογραφικής μεταφοράς του «Τρίτου στεφανιού» από τον Αγγελόπουλο και τον Κακογιάννη. Με αυτό το παράπονο φεύγει, θύμα μιας μυστηριώδους δολοφονίας από εραστή-πελάτη στο σπίτι του στον Κολωνό, ξημέρωμα της 26ης Αυγούστου του 1988, σε ηλικία μόλις εξήντα ενός ετών. Αφήνοντας ημιτελή μια εξαιρετικού ύφους και αφηγηματικής πυκνότητας προφητική αυτοβιογραφία «Το φοβερό βήμα», όπου πρόλαβε να πει τα πάντα για τον εαυτό του αλλά και για όλους τους υπόλοιπους, κάποιος -άθελα του ή προσχεδιασμένα- φρόντισε να μην προλάβει...

Περί ελευθερίας

«...Ετσι, κατέληξα και στον έρωτα ό,τι και σ’ όλα τα άλλα, δηλαδή να είμαι κάτι και συγχρόνως να μην είμαι. Να είμαι κι εδώ κι εκεί και παντού... Φαντάζομαι ότι αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που με πιάνει ασφυξία ακόμα και στην ιδέα ότι μπορεί ν’ ανήκω επίσημα και τελεσίδικα σε μια οποιαδήποτε κλειστή ομάδα ή οργάνωση, κι αυτός είναι πάλι εν μέρει, ο λόγος που δεν πολυπιστεύω στην αποτελεσματικότητα οποιουδήποτε αγώνα μέσα από οργανώσεις. Πιστεύω ότι την αληθινή ελευθερία -κατ’ αντιδιαστολή προς τις πρακτικές ελευθερίες της καθημερινής ζωής- την κατακτάει κανείς μόνος του».

«Μια συνέντευξη» από το βιβλίο «Η γιαγιά μου η Αθήνα»

Και του λιμανιού και του σαλονιού

«...οι ανορθόδοξες ερωτικές μου συνήθειες, που είναι εξ’ ορισμού αταξικές, μ’ έμαθαν να μην κάνω κοινωνικές διακρίσεις. Εδώ πρέπει να εξομολογηθώ κάτι: Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν κατάφερα να ταυτιστώ με μια τάξη, ούτε με τους αστούς, ούτε με το λαό. Πάντα αισθανόμουν ότι ήμουν έξω, κάτι αλλιώτικο. Ούτε στο λούμπεν προλεταριάτο ανήκα ποτέ, ούτε στη μεγάλη κοινωνία, ούτε πουθενά. Τους έβλεπα όλους λίγο απέξω, λίγο αντικειμενικά, δηλ. μπορούσα τη μια στιγμή να είμαι με εργάτες και να φερθώ ανάλογα και την άλλη στο σαλόνι της κυρίας τάδε και να φερθώ επίσης ανάλογα. Μ’ όλους έκανα λίγο θέατρο».

«Διαβάζω», Μάιος-Οκτώβριος 1986

Αναλύοντας «Το τρίτο στεφάνι»

«Ο θρήνος ταιριάζει στις γυναίκες κι αυτό με βόλευε. Oπως όλες τις "πατρίδες", έτσι και την Ελλάδα τη φανταζόμαστε και την παριστάνουμε, παραδόξως, σαν γυναίκα. Μια γυναίκα, λοιπόν, ταυτίζεται πολύ εύκολα με την ίδια την Ελλάδα. Ετσι, όταν διαμαρτύρεται και κλαίει η ηρωίδα, διαμαρτύρεται και κλαίει η Ελλάδα. Κι εγώ ακριβώς αυτό ήθελα να κάνω -να βάλω την Ελλάδα να κλάψει, να κλάψω την Ελλάδα, να κλάψω με την Ελλάδα. Αλλ’ από την άλλη μεριά δεν ήθελα και να περιοριστώ στο κλάμα. Ηθελα να τελειώσω με μια νότα αισιοδοξίας και κατάφασης, που κι αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό των Ελλήνων σαν φυλής κι επί πλέον αισθητικά απαραίτητο. Αλλιώς το "Τρίτο στεφάνι", ήδη αρκετά καταθλιπτικό, θα γινόταν μια θηλιά γύρω απ’ το λαιμό του αναγνώστη».
Συνέντευξη στον Γ.Κ.Πηλιχό, περιοδικό «Ταχυδρόμος»

enet.gr










Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

"Σας ...καμαρώνω", λέει ο Μίκης στους τρομοκράτες.

Ανοιχτή επιστολή
Αιχμηρή απάντηση του Μίκη Θεοδωράκη προς τους «Πυρήνες της Φωτιάς»

ΑΠΕ

Αθήνα


Δείτε το βίντεο...
Με ανοιχτή επιστολή, σε ιδιαίτερα αιχμηρό τόνο, απάντησε ο Μίκης Θεοδωράκης στην επίθεση και τις απειλές που εκτόξευσε εναντίον του η οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» στην προκήρυξη με την οποία ανέλαβαν την ευθύνη για το βομβιστικό χτύπημα στο σπίτι του Μίμη Ανδρουλάκη.

«Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι' αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με τη γενναία σας δημόσια αποκήρυξή μου, μου ανοίξατε τα μάτια. Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ τη δίκαιη τιμωρία μου» αναφέρει ο Μίκης Θοδωράκης.

Και συνεχίζει: «Το σπίτι μου βρίσκεται σε μικρή πάροδο της οδού Γαριβάλδη, στην Επιφανους 1, και καθώς είμαι ξαπλωμένος έχω απέναντί μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο, έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω με κίνδυνο να πάθω γρίπη».

«Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέρειες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;... Je vous remercie» καταλήγει ο μουσικοσυνθέτης και προσθέτει το υστερόγραφο «Καημένε Παπαδόπουλε, πού είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου...».

Η τρομοκρατική οργάνωση μιλούσε στην προκήρυξή της για «επιφανείς προσωπικότητες της 'αντι-δικτατορικής' αυτοεξορίας, στο Παρίσι της καλοπέρασης όπως ο Μίκης Θεοδωράκης» και έκανε λόγο για «γνωστούς πρώην αριστερούς με κύρος και διεθνή φήμη, που ξεπληρώνουν τις ολιγοήμερες 'διακοπές' τους στα κρατητήρια της Ασφάλειας με βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα».

Newsroom ΔΟΛ, in.gr

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Το Πολυτεχνείο της Κωστούλας Μητροπούλου...

Γιατί, Χριστέ μου...
1. Στις 16 Νοεμβρίου 1980 όταν, η αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ,
επιχείρησε να σπάσει την κυβερνητική απαγόρευση για πορεία
μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, τα ΜΑΤ μετέτρεψαν
το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο.
Από τα γκλομπς σκοτώθηκαν, η 21χρονη εργάτρια
Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής,
Ιάκωβος Κουμής.


2.
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων στην επέτειο
του Πολυτεχνείου, το 1985, σκοτώθηκε ο Καλτεζάς.




Εμπρός στον αγώνα...
Κοντά στους φοιτητές και πολλοί τραγουδιστές...


*Ο μικρός πομπός


*Στο μικρόφωνο
'Ενας από τους λόγους που εκφωνούσαν...



*Η νέα γενιά μπροστά στην ιστορία



"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο!"
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σούστειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουμε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μονάδων η κατάρα.

Και τα κορίτσια και τ΄αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Γραμμένα μ΄αίμα τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μονάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.
Κ. Μητροπούλου*


Γιατί πρέπει να τη θυμόμαστε...


*ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Συγγραφέας-αρθροφράφος- μεταφράστρια

Γενήθηκε στις 6 Μαϊου του 1933 και πέθανε σε ηλικία 71 ετών, στις 31 Ιανουαρίου του 2004.
Εξέδωσε, όσο ζούσε, 46 τίτλους συνολικά, 21 μυθιστοτήματα, 12 συλλογές με διηγήματα, 3 νουβέλες, ένα χρονικό, 8 θεατρικά έργα και μία επιλογή από άρθρα στην εφημερίδα "'Εθνος", όπου συνεργαζόταν επί 12 χρόνια με δική της στήλη.
Στη δικτακτορία υπέγραψε το Μανιφέστο των 18 Συγγραφέων και "σώπασε" μαζί με άλλους.
Διδάσκεται σε ελληνικά πνεπιστήμια, στην Ευρώπη, Αμερική, Αυτραλία, Μεξικό και Σικελία.
Κυκλοφορούν μελέτες για τα βιβλία και τα έργα της.



*από το αρχείο της "...pics @ news..."