Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Νέοι που επιμένουν να κυνηγούν το όνειρό τους στη χώρα των μνημονίων...


του Κώστα Βλουτή
kostas.vloutis@gmail.com

Τέσσερα χρόνια η χώρα στα μνημόνια και το δράμα του "κυρίαρχου" λαού συνεχίζεται... Μειώνονται οι μισθοί, μειώνονται οι συντάξεις, αυξάνονται οι φόροι, τα χαράτσια, ενώ μένουν άνεργοι κι άλλοι, κυρίως, νέοι που βλέπουν τα όνειρά τους να "νυχτώνονται" με το επιχείρημα "παίρνουμε μέτρα για να σωθεί η χώρα"!... 
Τα στοιχεία που δίνει η ΕΛΣΤΑΤ, κάθε φορά, είναι ακόμη χειρότερα από την προηγούμενη... Οι άνεργοι έχουν "σπάσει" πλέον το "φράγμα" του 1.300.165+, με την ανεργία να παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη και με τους απασχολούμενους να μειώνονται κατά ...9.000, μέσα σε ένα χρόνο(!)
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ, από τους εγγεγραμμένους ανέργους, μόνο 105.694 πήραν επίδομα τον Μάρτιο του 2014, δηλαδή 52.227 λιγότεροι από τον περασμένο Φεβρουάριο.
Το ποσοστό της ανεργίας, παραμένει στο υψηλότατο 26,8%, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), ενώ τουλάχιστον ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, αφού η ανεργία στους νέους ανέρχεται σε 56,9%.
Δεύτερη παράπλευρη απώλεια των μνημονιακών πολιτικών είναι οι γυναίκες, όπου το ποσοστό ανεργίας φθάνει το 30,6%, έναντι 23,8% στους άνδρες.
Μέσα σε ένα χρόνο, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 8.694, σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2013, και κατά 4.054 σε διάστημα, μόλις ενός μήνα, από τον Ιανουάριο του 2014.
Όσοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προσπαθούν να επιβιώσουν στη "ζούγκλα" που τους προσφέρει το "σώσιμο" της χώρας, αγγίζουν τα όρια της "τρέλας" με την εφορία να τους πνίγει, με το αφεντικό -ανά πάσα στιγμή- να τους απειλεί με απόλυση...
Η Γιάννα η "καθαρίστρια", η Νινέτα η ..."περιπτερού" (έτσι αυτοαποκαλείται...), ο Δημήτρης και ο Βασίλης είναι νέοι άνθρωποι που επέλεξαν να το παλέψουν στη χώρα τους...
"Δεν το κρύβουμε... Έρχονται στιγμές που το μετανιώνουμε που δεν κάναμε το βήμα να μεταναστεύσουμε για μια καλύτερη τύχη, αλλά μείναμε στην πατρίδα... και το παλεύουμε ακόμα", λένε για την επιλογή τους να μην ακολουθήσουν το "κύμα" των μεταναστών και να δώσουν τη μάχη τους στην "ωραιότερη χώρα'' του πλανήτη "που βάλθηκαν να ξεκάνουν οι ισχυροί της Ευρώπης... Μιας Ευρώπης που, κάθε άλλο παρά, ενωμένη δεν τη λες"!...
Ο Δημήτρης Καράμπελας κάνει δύο και τρεις δουλειές προκειμένου να επιβιώσει και τα βράδια τραγουδά διασκεδάζοντας τον κόσμο "για να σπάσω μαζί τους την αλυσίδα που λέγεται φόβος". 
Η Γιάννα Τ. πλένει σκάλες, καθαρίζει σπίτια, φροντίζει "ανήμπορους για να πάρω ένα κομμάτι ψωμί. Εγώ η ...πτυχιούχος!"... 
Ο Βασίλης Λογοθέτης, γνωστός και από το greek idol, δεν ντρέπεται να σου πει πως κυνηγάει το όνειρό του "ψάχνοντας την ελπίδα ακόμη και στην Αλεξανδρούπολη, προκειμένου να επιβιώσω ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης"!!...
Και η Νινέτα η περιπτερού δεν κρύβει το φόβο της πως είναι "εκτεθειμένη σε χίλιους δυο κινδύνους για να βγάλω ένα μεροκάματο, από το περίπτερο του πατέρα μου", σε δρόμο του Πειραιά που την καλημερίζει και την καληνυχτίζει "κάθε καρυδιάς καρύδι"!...  
Σε θέσεις απασχόλησης κατώτερες των δεξιοτήτων τους και με χαμηλές προοπτικές εξέλιξης αναγκάζονται να στραφούν οι νέοι στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις κενές θέσεις εργασίας στην Ε.Ε. το 2014, που δόθηκε στη δημοσιότητα, στις Βρυξέλλες. 
Η συγκεκριμένη έκθεση επισημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης, αυξήθηκαν, κατά μέσο όρο στην Ε.Ε., οι θέσεις προσωρινής και μερικής απασχόλησης. 
Αυτό είναι ολοφάνερο πια στη χώρα μας, αφού βλέπεις, κυρίως νέους, έναντι ελαχίστων ευρώ να δουλεύουν με το "αβέβαιο" στο μέλλον τους...
"Είμαι καθηγήτρια Αγγλικών. Περιμένω το διορισμό μου... Έχω ανάγκη τα χρήματα και μέχρι τότε, παραδίδω μαθήματα, φροντίζω ανήμπορους ανθρώπους, καθαρίζω σπίτια, πλένω σκάλες... Η δουλειά δεν είναι ντροπή, τη δουλειά δεν την φοβάμαι... Ξέρετε τι φοβάμαι; Το ...αύριο που δεν είναι δεδομένο, σύμφωνα πάντα και ανάλογα με τη γνώση που απόκτησα, χωρίς... προοπτική, με ανύπαρκτη την ευκαιρία", λέει η Γιάννα Τ... 
Η Γιάννα που μού ζητά να κρατήσω προσωπικά τα υπόλοιπα στοιχεία της "όχι από ντροπή", όπως λέει η ίδια, αλλά για το "στίγμα" που μπορούν "να σου προσφέρουν, με την πρώτη ευκαιρία, οι βολεμένοι! Γιατί μη νομίζετε, υπάρχουν πολλοί, παρά την κρίση"... 
"Είμαι 24 χρόνων", λέει "και έχω κάνει ακόμα και ντελίβερι, με παπάκι τα μεσάνυχτα... 
Σκέφτηκα, πολλές φορές να φύγω έξω, αλλά την αγαπάω τη χώρα μου, την πονάω, άσχετα αν αυτοί που μας κυβερνούν δεν μας λογαριάζουν. Αν με ρωτήσεις, για να σε προλάβω, πως αντιμετωπίζω το θέμα μου, θα σου πως πως είμαι αισιόδοξη -τελικά- πως κάτι θα γίνει και θ΄αλλάξουν τα πράγματα... Μέχρι τότε κάνω το σταυρό μου και θα κοιτάω μπροστά, όπου φτάνει το βλέμμα μου"!...
Ο Δημήτρης Καράμπελας, είναι ποδοσφαιριστής, είναι τραγουδοποιός, δουλεύει και σε καφετέριες  για να μπορέσει να επιβιώσει...
"Ζούμε σε μια εποχή κρίσης οικονομικής και κατά συνέπεια, κοινωνικής" λέει, καθώς ετοιμάζει τον πρωινό καφέ τακτικού πελάτη. 
"Η πλειοψηφία του κόσμου ή παίρνει μισθούς της πείνας ή συσσωρεύει τα χρωστούμενα γιατί δεν εργάζεται. Υπάρχει ένα γενικό κλίμα απογοήτευσης και άγχους. Τα πράγματα είναι δύσκολα στις μέρες μας, με αποτέλεσμα η απογοήτευση να κερδίζει συνεχώς έδαφος καθώς τείνει να γίνει μόνιμη. Φτάνοντας, λοιπόν, σ’ αυτό το αδιέξοδο οδηγούμαστε στο φόβο και έτσι χάνετε η επικοινωνία και η ανθρώπινη επαφή. Γι’ αυτό και η κρίση δεν επηρεάζει μόνο την επιβίωση, αλλά πολύ περισσότερο τις ανθρώπινες σχέσεις. Σαν κομμάτι κι εγώ αυτής της κοινωνίας, κάνω 2-3 δουλειές τη μέρα προκειμένου να επιβιώσω. Μα πάνω από όλα είμαι άνθρωπος και μέσα από τον τίτλο "διασκεδαστής", θέλω να σπάσω την απομόνωση που μας περιτριγυρίζει και να βοηθήσω με τον δικό μου τρόπο στην ανύψωση του ηθικού. Προσπαθώ να συνδεθώ με όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ και μέσα από τις βραδιές που διοργανώνω να σπάσουμε όλοι μαζί την αλυσίδα που λέγεται ΦΟΒΟΣ. Η μόνη διέξοδος για την κρίση είναι μέσα από την διασκέδαση. Γιατί πιστεύω πως το αύριο προσδιορίζεται από την προσωπική και συλλογική διαχείριση του παρόντος. Και σίγουρα όσο πιο κοντά είμαστε, τόσο πιο δυνατοί γινόμαστε"!...
Δουλεύει από μικρό παιδί, δεν ανήκει σε αυτούς τους "χαραμοφάηδες", τους "τεμπέληδες" που ανέθρεψε και μετά κλώτσησε ένα ολόκληρο σύστημα...
Τώρα σκέφτεται να ετοιμάσει βαλίτσες για να πάει σε κάποιο νησί να δουλέψει εκεί που "οι δουλειές το καλοκαίρι ακόμα υπάρχουν και μας δίνουν τη δυνατότητα να βάλουμε στην άκρη λίγα χρήματα για τις δύσκολες στιγμές, κυρίως το χειμώνα που τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Ξέρω πως θα δουλέψω σαν σκυλί 15 με  17 ώρες το 24ωρο, αλλά δεν με νοιάζει... Είμαι νέος. Αντέχω..." λέει γελώντας, καθώς ετοιμάζει την αναχώρησή του..
.
Η 27χρονη Νινέτα, η ...περιπτερού όπως αυτοαπακαλείται, απέκτησε το περίπτερο από τον πατέρα της που δεν ζει πια... 
"Και να φανταστείς πως, όσο ζούσε ο πατέρας, ούτε που ήξερα που ...πέφτει το περίπτερό μας... Μετά τον θάνατό του όλα άλλαξαν, έφυγε και η σιγουριά του καθημερινού", λέει με πόνο για τον θάνατο του αγαπημένου της προσώπου... 
Ο "μπαμπάς" της έλεγε πόσο επικίνδυνο ήταν το σημείο και δρόμος του περίπτερου, κυρίως τα βράδια, όταν εκεί γύρο μαζεύονται "κάθε καρυδιάς καρύδι"...
πούδασα κομμωτική, αυτό αγαπώ από μικρή, μ΄αυτό ήθελα να ασχοληθώ μεγάλη. Ένα φεγγάρι πραγματοποίησα το όνειρό μου, αλλά μόνο για ένα ...φεγγάρι... Στην πορεία όλα ανατράπηκαν. Έβαλα σε προτεραιότητα τις ανάγκες μου, έχω και μικρό παιδί... Έπρεπε να συνεχίσω την δουλειά του πατέρα μου, με πολύ φόβο, αλλά και με αδιέξοδο στις επιλογές μου για άλλη εργασία...
>> Ο Άλκης είναι το στήριγμά μου στη ζωή... Είμαι χωρισμένη καιρό και όλος μου ο κόσμος είναι ο μικρός μου άγγελος!... Θέλω να τον μεγαλώσω σωστά και να προσπαθήσω να μη του λείψει τίποτα" καταλήγει και σφίγγει στην αγκαλιά της το "θησαυρό" της ζωής της. Το μονάκριβο παιδί της...
Ο Βασίλης Λογοθέτης, είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από τη συμμετοχή του στο τηλεοπτικό ριάλιτι του Άλφα "Greek Idol"... 
Εμφανίστηκε την εποχή των ΠετρέληΛιανούΚαραφώτη, με το τρέιλερ της συμμετοχής του στο τάλεντ σόου να παίζει καθημερινά, από το πρωί μέχρι το βράδυ... Είναι η εποχή της ανεμελιάς και του "ψεύτικου" που το περνάς γι αληθινό, για να σε εκδικηθεί μετά... 
Αυτό το ζει, σήμερα, ο Βασίλης που κάνει τη διαπίστωση πως και "η τέχνη βρίσκεται σε κρίση, με την κρίση που ζούμε"...
"Ξέρω συναδέλφους μου", λέει, "που κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε... Παρακαλάνε για δουλειά... Μη φανταστείς δουλειά σε πίστα... Πηγαίνουν στα μαγαζιά που κάποτε "διέπρεψαν" και εκλιπαρούν πια για μια θέση ότι να'ναι...".
Εκείνος έχει όρεξη, έχει τα νιάτα και κυνηγάει το όνειρό του, κάνοντας σχέδια "για μελλοντική ανοδική καριέρα... Βέβαια, πάντα, με την σημαντική υποστήριξη και την αγάπη από τον κόσμο! Δεν είσαι τίποτα αν ο κόσμος δεν σε θέλει... Συνεχίζω να γράφω μουσική και στίχο, με την ελπίδα να συνεργαστώ με μια δισκογραφική εταιρεία... Μέχρι τότε πάω όπου υπάρχει ...ζήτηση! Αυτό τον καιρό μετακόμισα στην Αλεξανδρούπολη... Εδώ βρήκα δουλειά, εδώ το παλεύω"...
Και καταλήγει: "Με ρωτάς για την κρίση. Άκου... Ζω και αναπνέω μέσα στην κρίση, αλλά προσαρμόζομαι, αφού δεν μπορώ να κάνω αλλιώς... Μεταμορφώνομαι, παζαρεύω τις ευκαιρίες, βρίσκω ελπίδα να συνεχίσω, παλεύοντας και πολλές φορές με ρίσκο... Αν υπήρχαν χώροι οικονομικοί και πιο προσιτοί, ας πούμε κάτι σαν τόποι συνάντησης καλλιτεχνών - θαυμαστών, η τέχνη θα ήταν ζωντανή, ουσιώδης και το κυριότερο, έξω από κάθε κρίση"!...