Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Η πρόληψη σώζει ζωές. Μη το ξεχνάς...

Μία είναι η Βάσω... Ο "Λάζαρος"!!!
Η παραλία που βλέπω από τον 5ο όροφο της Γυναικολογικής του νοσοκομείου "Μεταξάς" προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί να με χαλαρώσει.
Ακριβώς από κάτω, στον 4ο όροφο, η Βάσω (η μητέρα) δίνει τη μάχη της στην Εντατική.
Το παλεύει παληκαρίσια και αφήνει άναυδους τους γιατρούς της.

Μπήκαμε για "κατάθεση μήτρας σε... άγνωστη γυναίκα" και τα είδαμε... όλα...
Οι μέρες βασανιστικές και κανένα τσιγάρο δεν μπορεί να μου κρατήσει συντροφιά.
-Κώστα πήγαινε να ξεκουραστείς. Έτσι κι αλλιώς τη Βάσω τώρα δεν μπορείς να τη δεις, λέει ο καθηγητής που την χειρούργησε, ο Γιώργος Βοριάς.
Κι όμως κανένας ...βοριάς δεν μου δίνει οξυγόνο στην ανάσα μου.
Επιμένω στον όρκο που της έδωσα: "Μαζί θα πάμε, μαζί θα φύγουμε"...

Το φαγητό στο κομοδίνο και το φρεντοτσίνο με καραμέλα - μόκα, άθικτα.
Ένα γιούρτι που βγάζω στο μπαλκόνι για μετά μού το τρώει ο ...γλάρος!
Το πιστεύεις;

Πειμένω να πάει 12:30 και μετά στις 6 το απόγευμα για να τη δω λίγο στο επισκεπτήριο.
Τη 2η μέρα στην Εντατική, μετά από ένα φιλί που της έδωσα, έφυγε για 10 δεύτερα από τη ζωή και επανήλθε ...μόνη της! Δεν θες να το δεις. Δεν περιγράφεται με λόγια...
Η αξονική δεν δείχνει εγκεφαλικό...

Ο Αλέξης, o επιμελητής, αρχίζει να με "μισεί" που τον στέλνω κάθε νύχτα στην Εντατική για να μάθει πώς είναι...
Μετά από 5 μέρες η Βάσω επιστρέφει στο θάλαμό της.
Δύο εβδομάδες μένει για να ανακτήσει δυνάμεις και να επιστρέψουμε στο σπιτικό μας...

Ένα μήνα μείναμε στο νοσοκομείο και αφήσαμε τη "σφραγίδα" μας.
Άσε φίλε...
Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί μερικοί άνθρωποι στη ζωή επιλέγονται να σέρνουν σταυρό.

Σου γράφω αυτές τις λίγες αράδες και περιμένω την κατανόησή σου για την μεγάλη απουσία κοντά σου. Με τη σημείωση πως η πρόληψη ζώζει ζωές! Αποδεδειγμένα...

Τώρα, στο στάδιο της ανάρρωσης, θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής.
Στη φιλία μας.