Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

"Κουφάλες" δεν ξοφλήσαμε. Το Πολυτεχνείο (ξανα)ζεί!

Σήμερα, όσο ποτέ άλλωτε, το νόημα του Πολυτεχνείου είναι αναγκαίο στις καρδιές μας. Η Επέτειος από την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου το 1973, στα χρόνια της κρίσης, φαντάζει χέρι να πιαστεί ο άστεγος, ο άνεργος, ο ταλαιπωρημενος Έλληνας που κατακρεουργείται από την μνημονιακή πολιτική... Αιτία για να "αναβάλει" το ...ρεσάλτο του ο απελπισμένος... Τους άλλους (4.000 αυτόχειρες) που τους πρόδωσε το σήμερα δίχως αύριο, τούς έχουμε στη μνήμη... Όπως και τον 51χρονο που απαγχωνίστηκε στο Ηράκλειο, μέρα επετείου, στην οδό Δημοκρατίας (τί ειρωνία;) για οικονομικούς λόγους...
Η Ελλάδα ζει μαύρες μέρες, κάτι από τα παλιά, για άλλους λόγους, αλλά τόσο ισότιμους και τόσο σκοτεινούς... Σηκώνει κεφάλι η υπερηφάνεια, το φιλότιμο και ξεχύνεται στους δρόμους... Από άκρη σ΄άκρη...  Και ζητάει ξανά όλα αυτά που της στέρησαν οι "λαγοί με πετραχείλια"... Γιορτάζει την επέτειο, 39 χρόνια μετά, τη στιγμή που δεν την γιορτάζει η ... Βουλή των Ελλήνων!!! Σε  όλη τη χώρα οι εκδηλώσεις είναι άκρως συγκινητικές... Στην Αθήνα, πάνω από 20.000 (8 με 10.000, λέει η αστυνομία) περιφρουρούν την πορεία τους, με συνθήματα από το 1973...



ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
 "ψωμί, παιδία, ελευθερία", 'λαέ μη σκύβεις το κεφάλι"
αποτελούν φωτεινοί φάροι κόντρα στο σκοτεινό εχθρό που απειλεί τις ζωές των Ελλήνων, ξανά...
..."κουφάλες δεν ξοφλήσαμε, τα όνειρα των εραστών δεν σβύνουν" ...
 
7.000 αστυνομικοί περιφρουρούν τους πολίτες στην δική τους πορεία και  Μνήμη για την επέτειο του Πολιτεχνείου...
Αποτίουν φόρο τιμής στους ήρωες που θυσιάστηκαν για να ζήσουμε την ελευθερία, που μας στερούν σήμερα. Και είναι εκεί συγκινημένοι, με τη θύμιση να ξεχειλίζει...
Κρατούν τη ματωμένη σημαία και προχωρούν , ανοίγοντας το δρόμο στους νέους αγώνες που έχουμε μπροστά μας...

"Λαέ μη σκύβεις το κεφάλι", "η Χούντα δεν τελείωσε το ΄73" και "Ελλάς Ελλήνων Φυλακισμένων" είναι στα χείλη όλων.
Κι έχουν κάθε λόγο να το λένε, αφού βλέπουν τα όνειρά  τους και πάλι σκλαβωμένα...
 
Η ρουσφετολογία, το βόλεμα των δικών τους παιδιών κάθε κυβέρνησης, η οικογενειοκρατία, το βόλεμα συγγενών από βουλευτές, όπως τότε έτσι και σήμερα, επικρατεί  στον καιρό της κρίσης...
'Ανθρωποι χάνουν τις δουλειές τους και από τη μια στιγμή στη άλλη, βρίσκονται στο δρόμο παραπεταμένες ψυχές, ενώ άλλους τους επιβάλει το καθεστώς, με πενιχρά ευρώ, να δουλεύουν σε ...δουλεία!!!
Αφήνουν τη χώρα παιδιά που αποτελούν  το μέλλον και μένουν οι μνημονιοκατακτητές...

Υψώνουν τη φωνή, τη γροθιά και το αίμα ανάβει φωτιές στο πέρασμά τους...
Στεφάνια και γαρύφαλλα στο Πολυτεχνείο, μνημόσυνο για τον αδικαχαμένο Μιχάλη Μαυρογιάννη, τον 2Οχρονο που τον σκότωσαν στις 18 Νοεμβρίου 1973 και πορεία στους δρόμους της Αθήνας, προς την Αμερικανική και την Ισδραϊλινή Πρεσβεία...


Στην πορεία και η προηγούμερνη γενιά που ζητά συγνώμη από τα παιδιά της για τα λάθη της Μεταπολίτευσης, που παρερμήνευσαν το νόημα των αγώνων για ελευθερία...
Συγνώμη γιατί κι αυτοί βολεύτηκαν στον καναπέ της σιγουριάς...
Που ψήφισαν, κατά καιρούς, φοιτητές που θέλησαν να τη δουν "βουλευτές" για να αλλάξουν το σύστημα και βρέθηκαν με πλούτη, παχύσαρκοι και βολεμένοι...
Το σύνθημα του Αγώνα "ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ" κάποιοι το ξαργύρωσαν με βίλες και λογαριασμούς με πολλά μηδενικά του ευρώ που ασπάζονται...

Κρυμένοι στο "ασυλο" παίρνουν αποφάσεις και "εκτελούν"...
Προδίδουν τον ελληνικό λαό που βρίσκεται σε αδιέξοδο..
Για πόσο, όμως;
Στο στόμα το έχουν και είναι έτοιμοι να τους πουν "κουφάλες δεν ξοφλήσαμε / τα όνειρα των εραστών δεν σβύνουν"!!! 

* Το άρθρο του Κώστα Βλουτή έχει αναρτηθεί και στην εφημερίδα ''ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ", στην ηλεκτρονική της έκδοση για τα σχόλια αναγνωστών. Διάβασέ το ΕΔΩ...
ΑΡΕΣΕΙ:
* Δήμητρα Παπαδοπούλου likes this.


ΣΧΟΛΙΑ:
  • Δήμητρα Παπαδοπούλου ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΤΟ ΒΥΣΙΝΟ!!