Σοβαρή αλλά σταθερή είναι η κατάσταση των δύο από τους έξι συνολικά αστυνομικούς που τραυματίστηκαν κατά την τρομοκρατική επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίας Παρασκευής, Τετάρτη ξημερώματα. Όπως προέκυψε από τις μέχρι τώρα έρευνες, οι δράστες έβαλαν κατά των αστυνομικών με δύο πυροβόλα όπλα Καλάσνικοφ, τα οποία -όπως διαπιστώθηκε- δεν έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί. Σε καταστολή βρίσκεται η 23χρονη αστυνομικός και σε κρίση πανικού ένας πολίτης.
Ακόμη... Λαθρομετανάστες στ΄ανοιχτά της Μυτιλήνης "βούλιαξαν'' τ' ονειρό τους -με την βάρκα της ελπίδας- σε μια θαλασοταραχή σκέτο εφιάλτη.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά...
"Έφυγε" η Έλλη Παππά
"Τον έζησα τον εικοστό αιώνα. Με ζωή και με θάνατο. Πάλεψα μαζί του όσο μπορούσα. Με ζωή και με θάνατο. Στις μεγάλες του ώρες και στις ώρες των διαψεύσεων. Κι εκεί, κοντά στο τέλος του, έζησα τη μεγάλη διάψευση - που δεν έπεσε σαν ξαφνικός κεραυνός..."
Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2009
6:40 μμ
Το τελευταίο αντίο στη συγγραφέα και αγωνίστρια της Αριστεράς Έλλη Παππά είπε το Σάββατο πλήθος κόσμου, στην πολιτική κηδεία που τελέστηκε στο Γ’ Νεκροταφείο της Νίκαιας. Όσοι παρευρέθηκαν την αποχαιρέτησαν με ένα κόκκινο γαρύφαλλο και με τραγούδια της Αντίστασης.
Η Έλλη Παππά αναπαύεται πλέον δίπλα στον σύντροφο της ζωής της Νίκο Μπελογιάννη, ο οποίος εκτελέστηκε το 1952 ως κομμουνιστής με την κατηγορία της κατασκοπείας. Τα οστά του τοποθετημένα σε οστεοφυλάκιο ετάφησαν μαζί με τη σωρό της Έλλης Παππά.
Και τώρα, στο "φευγιό" της αποχαιρετούμε την ηρωίδα μιας δύσκολης εποχής και θυμόμαστε... Πόλυ Κριμνιώτη, εφημερίδα Η Αυγή
"Έλλη Παππά: «Τον έζησα τον 20ό αιώνα. Με ζωή και με θάνατο. Πάλεψα μαζί του... Μεζωή και με θάνατο»"
"Η Έλλη Ιωαννίδη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, άφησε το χνάρι της στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, επιλέγοντας να ενταχθεί και να δράσει στην αριστερά. Ωστόσο, όπως αποδείχτηκε, η μοναδική στράτευση την οποία ακολούθησε ώς το τέλος ήταν αυτή στο χώρο των ιδεών και της φιλοσοφίας. Όχι μόνο λόγω των σπουδών της αλλά και λόγω των ιδεών και των επιλογών της μελετούσε διαρκώς την αρχαία ελληνική σκέψη και τον μαρξισμό. Τα δύο τελευταία βιβλία της, εξάλλου, τα «Μακιαβέλλι ή Μαρξ» (2005) και «Αποχαιρετώντας τον αιώνα μου» (2006) ήρθαν ως καταστάλαγμα τούτης της μελέτης και των πολιτικών της επιλογών...
Η Έλλη Παππά βρέθηκε στον πιο τρικυμισμένο αιώνα. «Τον έζησα τον εικοστό αιώνα. Με ζωή και με θάνατο. Πάλεψα μαζί του όσο μπορούσα. Με ζωή και με θάνατο. Στις μεγάλες του ώρες και στις ώρες των διαψεύσεων. Κι εκεί, κοντά στο τέλος του, έζησα τη μεγάλη διάψευση - που δεν έπεσε σαν ξαφνικός κεραυνός. Από χρόνια ακουγόταν η βουή που όλο πλησίαζε, μα ήταν πολλοί εκείνοι που δεν ήθελαν να την ακούσουν. Είχα την κακή τύχη να την ακούω και, το χειρότερο, να τη μεταφέρω στο χαρτί. Τίμημα, ο αποκλεισμός. Όχι όμως και η απογοήτευση. Με έσωσε η προσπάθεια μου, όσες κι αν ήταν οι αντιδράσεις, να κοιτάξω τον αιώνα μου κατάματα, χωρίς αυταπάτες, και να καταγράψω όσο μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, επιλογές, πράξεις και παραλείψεις που οδηγούσαν στην καταστροφή εκείνου του μέλλοντος στο οποίο είχαμε αποθέσει τις ελπίδες μας...» γράφει αφοπλιστικά, εν είδει απολογισμού, στο τελευταίο της βιβλίο «Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου», για να καταλήξει προσφεύγοντας στον λόγο του ποιητή «Εμείς φύγαμε. Εσείς να δούμε τώρα»."
Λ. Σταυρόπουλος, εφημερίδα Το Βήμα
"Η μυστική διαθήκη της Ελλης Παππά"
"Μια εμβληματική μορφή του αριστερού κινήματος της χώρας και της τραγικής μετεμφυλιακής πορείας του, η Ελλη Παππά, η πιστή σύντροφος και συνοδοιπόρος του Νίκου Μπελογιάννη, «έφυγε» από τη ζωή χθες τα ξημερώματα σε ηλικία 89 ετών. Γεννημένη στη Σμύρνη το 1920, θυγατέρα του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου , ήταν η μικρότερη από τα υπόλοιπα τέσσερα αδέλφια της: την Ηρώ, τη Δέσποινα, τη Διδώ (η γνωστή συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου ) και τον Γιώργο.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. «Η πρώτη μου τροφός ήταν μια αίγα, πράγμα που πολύ το καμάρωσα όταν, μεγαλώνοντας πια, το πληροφορήθηκα» έγραφε η ίδια αυτοβιογραφούμενη, καθώς, όπως εξιστορούσε, «η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει». «Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της που προμηθεύτηκε για χάρη μου μια κατσικούλα» έγραφε, ενώ ως δεύτερη τροφό της θεωρούσε «τα κάστανα της προσφυγιάς το χειμώνα και τα σταφύλια το καλοκαίρι» . «Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου την ανέλαβαν τα αλητάκια του Πειραιά. Ολα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη»...
«Να ζήσεις για το παιδί και την εκδίκηση»
Ακολούθησε η δεύτερη δίκη τον Φεβρουάριο του 1952 και οι καταδίκες σε θάνατο. Ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε, μαζί με τους Δημήτρη Μπάτση, Νίκο Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη. Η Ελλη (Ιωαννίδη, τότε) δεν εκτελέστηκε λόγω του βρέφους. Η εκτέλεση έγινε τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952. Τις Κυριακές ούτε οι Γερμανοί δεν εκτελούσαν ανθρώπους. Το κελί της δεν το άνοιξαν. «Εσένα δεν σε έχουν στον κατάλογο» της είπε ο αρχιφύλακας. Ο Μπελογιάννης πλησίασε στο μικρό παράθυρο. Εγειρε το πρόσωπό του κοντά της. Η έκφρασή του ήταν παγωμένη. «Να ζήσεις» της είπε «για το παιδί και την εκδίκηση» αφηγείτο η ίδια.
Αποφυλακίστηκε την Πρωτοχρονιά του 1964. Δραστηριοποιήθηκε στην ΕΔΑ και εργάστηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», ενώ στη χούντα συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο, απ΄ όπου αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1968 λόγω σοβαρής ασθένειας. Αρνήθηκε να φιλοξενηθεί στη Σοβιετική Ενωση, όπως της προτάθηκε τότε, λόγω των διαφωνιών της για την εισβολή των σοβιετικών τανκς στην Πράγα, ενώ μεταπολιτευτικώς επανασυνδέθηκε με το ΚΚΕ προσβλέποντας στην επανένωση της Αριστεράς. «Η επανένωση ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε» έγραφε.
Εκτοτε εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ενώ συνέγραψε πλήθος μελετών και βιβλίων με έναν και μόνο στόχο: «Τη συμβολή μου σε μια κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις, που την έσυραν σε μια ανανέωση του πλατωνισμού».
Το 2003 η Ελλη Παππά παρέδωσε στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ) το σύνολο του αρχείου της που, ταξινομημένο σε 60 και πλέον φακέλους, ανήκει στις διαθέσιμες πηγές για τη μεταπολεμική Ιστορία. Αφησε ωστόσο πίσω της ένα μυστικό: τον σφραγισμένο φάκελο που εμπιστεύθηκε στο Μουσείο Μπενάκη υπό την προϋπόθεση να ανοιχτεί μετά τον θάνατό της. Πρόκειται για την πολιτική παρακαταθήκη της Ελλης Παππά, στην οποία, όπως εικάζεται, αναφέρεται στην υπόθεση Μπελογιάννη- τόσο στις συνθήκες της σύλληψής του (κυρίως το αν προδόθηκε ή όχι και από ποιον) όσο και στις δίκες. Η ίδια δεν έκρυβε στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις της ότι είχε πολλά ερωτήματα γύρω από αυτά τα ζητήματα, για τα οποία όμως δεν ήθελε να μιλήσει όσο βρισκόταν εν ζωή. Ετσι, αναμένεται με ιδιαίτερο ιστορικό (και πολιτικό) ενδιαφέρον η δημοσιοποίηση του περιεχομένου του σφραγισμένου φακέλου."
"Ελλη Παππά, σύμβολο μιας δύσκολης εποχής"
"ΑΠΩΛΕΙΑ. Ενας ξεχωριστός άνθρωπος ήταν η Ελλη Παππά, που έφυγε από τη ζωή, χθες το πρωί, σε ηλικία 89 ετών. Η Ελλη Ιωαννίδη - Παππά, δημοσιογράφος, συγγραφέας και μαχήτρια της Αριστεράς, αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο που «βούτηξε βαθιά στα νερά» του 20ού αιώνα. Η κηδεία της θα είναι πολιτική και θα γίνει το Σάββατο (10.30 π.μ.) στο Γ΄ Νεκροταφείο, όπου θα ταφεί δίπλα στον σύντροφο της ζωής της, Νίκο Μπελογιάννη. «Η Ελλη Παππά υπήρξε σύμβολο μιας εποχής δύσκολης για την Ελλάδα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. «Θα τη θυμόμαστε για τους αγώνες της, για τη σκέψη της και για την ομορφιά της ψυχής της». Ανακοινώσεις για τον θάνατο της Ελλης Παππά εξέδωσαν επίσης ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ.
Οπως η ίδια έλεγε, στόχος της ήταν «η κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις». Δημοσίευσε μελέτες για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπως «Ο Πλάτωνας στην εποχή μας» και η «Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας - Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό», και μελέτες για τον μαρξισμό και τον λενινισμό, όπως ο «Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση - οδοιπορικό από τον ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στον λαϊκισμό του Στάλιν» και «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου».
Οι μαρτυρίες της σε χειρόγραφα από τη φυλακή, διηγήματα και θεατρικά που, επίσης, έγραψε έγκλειστη στις φυλακές Αβέρωφ πάνω από μια δεκαετία, δημοσιευμένα και αδημοσίευτα άρθρα της στον παράνομο Τύπο του ΚΚΕ, στις εφημερίδες και στα περιοδικά της μεταπολίτευσης όπου εργάστηκε, αναδεικνύουν το ανήσυχο πνεύμα της."
16 σχόλια:
Καλησπέρα Κώστα μου...
Ωραία παρουσίαση, πολύ ευαίσθητη...
Καλό βράδυ να έχεις...
@ Artanis
Σ΄ευχαριστώ καλή μου φίλη.
Και σε σένα εύχομαι καλό υπόλοιπο εβδομάδας.
Με ζωή και με θάνατο.
πραγματικά αυτές οι δύο λέξεις χαρακτηρίζουν τον 20 αιώνα.
Ζωή και θάνατος!!
Εύχομαι να πάνε όλα καλά με τους αστυνομικούς.
Δεν ξέρω τι να πω πάνω σ αυτό,μερικοί άνθρωποι απλά δεν πρέπει να λέγονται έτσι.
Καλό βράδυ Κώστα μου
Η Αναστασία είμαι απλά άλλαξα όνομα ;)
@ Σταλαγματιά
Σπουδαία Κυρία, γι αυτό και το αφιέρωμα.
Πρέπει να εξακολουθούμε να έχουμε μνήμη.
Οι καιροί είναι πονηροί...
Η ιστορία και η μνήμη μας σώζει.
Κι εδώ δεν έχεις να κάνεις με αριστερά ή δεξιά φρονήματα, μα με ψυχές από εμβληματικές μορφές που περπάτησαν στον αιώνα που αφήσαμε.
-Πραγματικά Αναστασία κι εγώ τα έχω χαμένα με την αγριότητα που ζούμε.
Έχω καταλάβει την αλλαγή του ονόματος κοπέλα μου.
Σ΄ευχαριστώ, πάντως, για την διευκρίνηση.
Να περνάς όμορφα.
Την καλημέρα μου Κωστή
@ Πάνος
Σ΄ευχαριστώ, Πάνο μου.
Κι εσύ να έχεις μια όμορφη (ηλιόλουστη) μέρα.
Άλλοι παλεύουν χρόνια
και ποτίζουν την ελπίδα
για έναν καλύτερο κόσμο στο αύριο ...
με αίματα, δάκρυα, ιδρώτα κι ιδέες !!!
Κι άλλοι "πτωχοί τω πνεύματι" πιστεύουν
πως θα τ' αλλάξουν όλα σε μια στιγμή
γεμίζοντας με σφαίρες τα κορμιά αθώων !!!
Την καλησπέρα μου ...
ωραιο αφιερωμα.
kalispera! ontos poli euais8ito to keimeno sou...bravo! filiaaa! :)
@ Suspect
Σ΄ευχαριστώ, φίλε μου.
@ Leviathan
Να είσαι καλά κι εσύ, Σωκράτη μου.
Φιλιά πολλά.
@ Side21
Μου άρεσε πολύ ο παραλληλισμός που έκανες, Σπύρο μου.
Αλήθεια, πόσο δίκιο έχεις...
Και πόσο πολύ έχουν αλλάξει οι καιροί.
Να είσαι καλά.
Πάντως αυτή έφυγε πλήρης ημερών κι επιπλέον με την βεβαιότητα ότι δεν μετέφερε το κουφάρι της στον Αχέροντα άδειο, όπως ακριβώς τότε...πριν 80 τόσα χρόνια που είχε κάνει την άλλη μεταφορά του εδώ πέρα....
Καλημέρα Κωστή!
@ Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Έχεις δίκιο Ρίκη μου, πλήρης ημερών αλλά με τόσους "τιτανικούς" να βυθίζονται στις σκέψεις της...
Όπως και νάχει έφυγε (σαν) ιστορία.
Καλό μεσημέρι να έχεις.
..οχι βια και πονο..μονο χαρα και χαμογελο! :)
καλο μηνα κ.Βλουτη! :)
@ iLiAs
Ναι, Ηλία μου, μόνο χαρά και χαμόγελο.
Καλή Κυριακή να έχεις.
Δημοσίευση σχολίου