Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Στον "Οδυσσέα" της σύγχρονης εποχής


Η Οδύσσεια έχει ξεκινήσει...

Ο "Οδυσσέας" ελληνικός λαός βρίσκεται στην αφετηρία εκκίνησης, με στόχο τη "νέα Ιθάκη" του... Αυτή που νόμιζε πως είχε βρει ήταν ουτοπία, ένα ψέμα... Ιθάκη για λίγους, όχι για κείνον...

Τη "νέα Ιθάκη" του έτσι απροσδιόριστα...
Έχει το βλέμα καρφωμένο στο πουθενά και προσπαθεί να εντοπίσει από τώρα ένα σημάδι, μια κουκίδα που μπορεί να αποτελέσει και ένδειξη μιας νέας άρχής...

Το ταξίδι θα είναι άγριο, μοναχικό, με την ελπίδα σε πολλά εισαγωγικά...
Είναι στην αφετηρία, την ώρα που σετάρει, με σεβασμό και για πάντα στη μνήμη τα θύματα μιας μάχης με ...απώλειες...
Eίναι στην αφετηρία, Μάη μήνα και περιμένει το σφύριγμα...

Την ώρα που οι 300 του Γιώργου, του Αντώνη, της Αλέκας, του Γιώργου και του Αλέξη φέρνουν στα χείλη λέξεις που κάθε άλλο παρά γράφουν ιστορία: Χρηματηστήριο, υποβρύχια, μίζες, βατοπέδι, κουρτίνες ... Και μπερδεύει την Δημοκρατία με την ..."δημοκρατία", με διαγραφές...

Την ώρα που βγαίνει η ...ψείρα στο γιλέκο να ρευτεί το φαγοπότι χρόνων και χρόνων...

Η τηλεόραση, λες και είναι από άλλον πλανήτη, ασχολείται με την τζουλιάδα της, την επιστροφή "πρώην ", αλλά και με τον πρώτο έρωτα πολιτικού αρχηγού...

Μετατρέπει την ανάσα σε τηλεθέαση...


Ενιότε φορά και γκλαμουράτο πεθαμεναντζί ύφος να σε πείσει ότι συμπάσχει... Κρύβει καλά μέσα της την "τρελοκοτσιδού" ... Αυτό το... (τηλε)κορίτσι του λιπ γκος, που περνάει καλά στον πλανήτη Γκούφι... γιατί η (επερχόμενη) φτώχεια δεν της έχει στερήσει την "επώνυμη" ανεμελιά της... Ακόμη...
Το αυτοκίνητο της γκλαμ εποχής της, μέσα σε μια νύχτα, έγινε άμορφη μάζα κι εκείνη σκέφτεται να πάρει άλλο...
Αι μωραί παρθεναι...

Είναι στην αφετηρία ο Έλληνας-Οδυσσέας χωρίς -εμφανή- πυξίδα...

Ξεθάβει κάτι από τα παλιά που του θυμίζει "λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο", ανακαλεί στη μνήμη αγώνες και περιμένει...

...τον χειμώνα βαρύ, το καλοκαίρι με ...καταχνιά...

Φοβάται το αύριο ο δυνατός και θάβει τον φόβο του, με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί δεν έχει την πολιτέλεια ούτε για δάκρυ...

Φταίει κι εκείνος για την ανοχή του σε πολλά, αλλά δεν είναι αυτός ο υπαίτιος...

Τώρα ξεκινά το ταξίδι που του επέβαλαν οι δυνατοί, όσο κι αν σκέφτεται ότι από ζήλεια "κάνουν πόλεμο οι γέροι / γιατί εκείνοι δεν έχουν μια ....Μαίρη".

Οι ανέραστοι!...

Μονάκριβη ελπίδα στο άγνωστο μακρινό του μέλλον μια ευχή:

"Σαν βγει στον πηγαιμό για την Ιθάκη / να εύχεται να είναι <δευτερόλεπτα> ο δρόμος"...

Να μην την ανακαλύψει γέρος (πια) και "πτωχική τη βρει" (ξανά)... Ιθάκες ξέρει, από την ιστορία του, τι σημαίνουν...

Όπως και τι σημαίνει ΑΔΙΚΙΑ, αυτή που ζει τώρα στη αφετηρία του...


Έχει φανερή κρυφή την ελπίδα του...
Όσο και να του την σταυρώνουν κι αυτή!...

...του "Οδυσσέα" της σύγχρονης εποχής...

1 σχόλιο:

Artanis είπε...

Αχ βρε Κώστα, ωραία τα λες, ποιος ακούει όμως...Εδώ καράβια χάνονται και κάποιοι άλλοι κοιτάν τον Καλλικράτη...
Και σκεφτόμουν χθες και έλεγα στον Ίωνα: πριν 2 χρόνια, είχαν κατέβει δάσκαλοι από όλη την Ελλάδα και διαδηλώνανε, και φωνάζανε για τα 173Ε που θέλανε να τα πάρουν αναδρομικά...Κι είχε μέινει 3 μήνες απλήρωτος, επειδή έκανε όλη την απεργία από την αρχή ως το τέλος, και λόγω (προσωπικής) ιδεολογίας, δεν πήγε να υπογράψει σε συμβολαιογράφο για να πάρει τα λεφτά, ενώς άλλες καλές κυράτσες που δεν κατέβηκαν ούτε μια μέρα από την έδρα, τρέξαν πρώτες...Και ποιο το αποτέλεσμα; κι εκείνος κι αυτές, έχασαν, αφού με τα νέα μέτρα, ούτε τα λεφτά αυτά θα πάρουν, αλλά και τους έκοψε από αυτά που ήδη παίρνανε...
Τώρα λέμε πώς ξύπνησαν όλοι αυτοί;
Και κατέβηκαν μόλις 200.000 στους δρόμους, ενώ έπρεπε να κατεβούν 2 εκατομμύρια;
Και χάθηκαν και 3 ζωές και ένα αγένητο μωρό, τέσσερις;
Τα μέτρα πάρθηκαν, κι όλοι ευχόμαστε να έχουν αποτέλεσμα...θα έχουν όμως; (=για όλους αυτούς του λόγους που ανάλυσες)
Είμαστε μόνοι μας, ο κάθε ένας από μας, είναι ολομόναχος...
Δεν ξέρω τί μέλλον μας μέλλεται...
Συγγνώμη για το σεντόνι...