Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Παιδεία παιδεύει ...τέκνα!


Κάθε Κυριακή πρωί έχω την "πολυτέλεια" να φτιάχνω τον καφέ μου και στο γραφείο, με λίγη ησυχία παραπάνω, να διαβάζω τις εφημερίδες ηλεκτρονικά. Προτιμώ την αρθρογραφία αγαπημένων μου προσώπων, όπως αυτή της Έλενας Ακρίτα. Που είναι μάνα και ανησυχεί, όπως όλες οι μάνες άλλωστε, για την μόρφωση του παιδιού της. Εγώ δεν είμαι πατέρας ακόμα, αλλά λατρεύω τα παιδιά. Και νοιώθω πόσο πολίτιμα εφόδια πρέπει να πάρει ένα παιδί στο μεγάλωμά του, που θα το βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τη ζωή.
Μάθε, παιδί μου, γράματα κι ...άστα (να πάνε)...
Στα χρόνια μας δεν θα μπω στη διαδικασία να σου πω ότι κάποιο παιδί πρέπει να βγάλει πανεπιστήμιο για να σταδιοδρομίσει στην Ελλάδα. Έχει προχωρήσει τόοοσο πολύ η τεχνολογία που δεν τόχεις σε τίποτα να με πάρεις με ιντερνετικές πετριές... Κι έχω δει, επίσης, επιστήμονα να τηλίγει σουβλάκια με το πτυχίο του...
Γιατί στην Ελλάδα του σήμερα, όπως λέει και η Έλενα, η δωρεάν παιδεία μεταφράζεται σε "δεν υπάρχει φράγκο".
'Αρα, κάθε παιδί πια, αγοράζει την μόρφωσή του και τον "Γολγοθά" του μαζί.

Καθότι σε ένα αχταρμά το παιδί έχει να τροφοδοτήσει το παιδικό του μυαλό με πληροφορίες από τα παλιά χρόνια μέχρι και της μεταπολίτευσης τα χρόνια που, ως γνωστόν, πουλήθηκαν απο τα λαμόγια του σήμερα.
Έχει να "διανύσει αποστάσεις" από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μέχρι την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφού, προηγουμένως κάνει στάση σε Σούλι, Μεσολόγγι, Μανιάκι, Ιταλούς, Γερμανούς, Κατοχή... Τετρακόσια χρόνια "σκλαβιά και φυλακή" σαν το "γύρω του κόσμου σε 80 μέρες"... Έτσι ξεπετιέται η ιστορία σε ένα βιβλίο της δημόσιας -λέμε τώρα και καμμιά βλακία να περάσει η ώρα- παιδείας...
Κι αυτά, μη έχοντας τι άλλο να κάνουν, τα μαθαίνουν παπαγαλία για να περάσουν τη χρονιά όπως όπως... Δεν αφομιώνουν, δεν έχουν καταστάλαγμα, δεν έχουν το νόημα...
Θα θυμάσαι φαντάζομαι όταν ρώτησα παιδιά σε παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ, "τι συνέβει τότε ώστε εμείς να το γιορτάζουμε με αυτόν τον τρόπο σήμερα"τι μου απάντησαν όλα εκτός από ένα που ήξερε... Εκεί φτάσαμε...
Κι έχει πληρώσει ο γονιός ένα "σκατό" ευρώ στα φροντηστήρια για συμπλήρωμμα μόρφωσης...
Όπου το ...ωράριο έρχεται να ροκανίσει την παιδικότητά του κι αυτό, από αντίδραση, περνά στη δράση της άρνησης να "στρατευτεί" με τις ορέξεις των ηλιθίων.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα -ομολογουμένως- "ειδυλλιακό" ( χα χα) περιβάλλον όπου οι τοίχοι και τα ταβάνια στάζουν ..."ζωή"!!!
Η υγρασία, φίλε μου, που καταντούν τα ντουβάρια "κεφαλογραβιέρα με όλα τα λυπαρά της" στα περισσότερα σχολεία είναι η ντροπή της ...στέπας!!!
Τα λάπτοπ τους μάραναν και οι φωτογραφίες, για επικοινωνιακούς λόγους, με τους εκάστε ιθύνοντες να χαριεντίζονται στις κάμερες... Σε ποιό, αλήθεια, ηλιακό σύστημα ζουν αυτοί οι άνθρωποι;

Έχεις και την εμμονή του γονιού να πάρει το παιδί του "άριστα" με μια παιδεία που παιδεύει ...τέκνα!
Ας ελπίσω πως τα πράγματα θ΄αλλάξουν προς το καλύτερο, γιατί είμαι άνθρωπος με θετική σκέψη...

Θα αλλάξουν , όμως;

11 σχόλια:

logia είπε...

Η παιδεία παιδεύει τέκνα και μήπως φταίμε και μεις όλοι οι γονείς γιαυτό;
Μήπως φταίμε γιατί ποτέ δεν εμφυσήσαμε στα παιδιά μας αγάπη για τον δάσκαλο, αντίθετα τα μπολιάζουμε με αμφισβήτηση για την αξία του και απαξίωση για το επάγγελμά του και έτσι τον καθιστούμε ανίσχυρο να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις αφού από παντού βάλλεται; Και συνεπώς κατ' επέκταση τον μετατρέπουμε σε απλό διεκπεραιωτή;
Άν εμείς οι γονείς στεκόμασταν δίπλα του και τα παιδιά μαζί, τότε κι αυτός δεν θα γινόταν πιο υπεύθυνος; Και τότε δεν θα μπορούσαμε όλοι μαζί σα μια γροθιά να αντιμετωπίσουμε την όποια ανευθυνότητα ή εσκεμμένη απαξίωση της εκπαίδευσης, της παιδείας από την πολιτεία;
Ασε πυο πολλές φορές σκέφτομαι, οτι ο κάθε υπουργός που επιθυμεί μια μεταρρύθμιση, κάτι καλό έχει στον νου του αλλά εμείς πάντα στεκόμαστε στο κακό και πάντα βρίσκουμε τρόπυος να το ανατρέψουμε. Γιαυτό δνε πάμε μπροστά, λέει το ταπεινό μυο το μυαλό. Εν ολίγοις, αν δάσκαλος και γονιός πάνε αγκαλιασμένοι, τότε έχουμε ελπίδες να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο, μια νέα γενιά με ιδανικά και ηθικές αξίες, ανθρώπους καλύτερους με Α κεφαλαίο. Και τότε έχουμε ελπίδα...


Δεν είμαι αδικημένος εκπαιδευτικός, είμαι απλά μια μάνα που σκέφτομαι συχνά πυκνά και τις δικές μου τις ευθύνες!!

Μεγάλο το θέμα που διάλεξες...

καλησπέρα σου

logia είπε...

ωχ η βιασύνη άλλαξε τα ου σε υο
λες να υπάρχει δάκτυλος;

Leviathan είπε...

kai pada na parameineis an8ropos me 8etiki skepsi!!! kali evdomada!!! filiaaa! :)

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

@ logia

Συμφωνώ μαζί σου. Είναι ένα ολόκληρο σύστημα που Θυματοποιεί το παιδί.

ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ...

Είναι το μόνο σίγουρο.

Σ΄ευχαριστώ θερμά για την επίσκεψη.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

@ Leviathan

Lev μου, καλή εβδομάδα και σε σένα.

Σ΄ευχαριστώ.

Artanis είπε...

Κι εγώ τα παιδάκια μου σκέφτομαι, όπως και το οτι όλοι εμείς που δεν περάσαμε σε ένα πανεπιστήμιο της Ελλάδας, δεν είμαστε απαραίτητα άχρηστοι και ηλίθιοι (όπως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν ορισμένοι "σπουδαγμένοι"), αλλά μας πέταξε έξω το σύστημα...
Τα μυαλά φεύγουν από την χώρα, κι αυτό δεν είναι τυχαίο...

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

@ Artanis

Προσημειώνω την τελευταία πρότασή σου, Artanis μου.
Ερημώνει η χώρα από μυαλά...

Έρχονται βαθυά μεσάνυχτα και πρέπει να μη το αφήσουμε αυτό να "τελματώσει"!

Σε εύχομαι καλή εβδομάδα, αυτή που αξίζει σε κάθε αδικημένο, κάθε συστήματος...

(Κοίτα που δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε ούτες τις λέξεις.
Τις καβατζαρανε κι αυτές κι εύκολα κανείς μπορεί να σου βάλει ετικέτα...)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΜΑΚΑΡΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

@ JK o SKROYTZAKOS

Skroytzako, σ΄ευχαριστώ θερμά.

Να περνάς όμορφα.

Ανώνυμος είπε...

¿noʎ ǝɹɐ ʍoɥ ¡oןןǝɥ

you have a nice blog my friend ^^!
if you got time, please visit mine.

iLiAs είπε...

καλο μηνα κ.Βλουτη!!! :)