Μου το είπαν και δεν το πίστευα. Για την επίθεση του δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη κατά του μαθητή από τη Λάρισα που "τόλμησε", με μια μούτζα, να διαμαρτηρηθεί για το σημερινό τυρρανικό καθεστώς που ταλαιπωρεί 11.000.000 Έλληνες, λες και για την κατάντια της χώρας φταίξαμε όλοι εμείς κι όχι εκείνοι που "μαζί τα φάγανε"...Και συνεχίζει να τα χώνει στην οικογένεια ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙ, μέσα από το άρθρο του και πραγματικά ένοιωσα να συμπαθώ και να εκτιμώ τη σοβαρότητα αυτού του παιδιού που με το ανάστημά του, φαντάζει στα μάτια μου "ωραίος ως Έλλην"...
Βλέπεις, ο 16χρονος Αχιλλέας Μιχαλές που δουλεύει το πρωί σε οικοδομές και το βράδυ πηγαίνει σε νυχτερινό γυμνάσιο για να προσφέρει στην 18μελή οικογένειά του, άρα δεν είναι τεμπέλης, δεν έχει την τύχη του δημοσιογράφου να "@@μεί και να δέρνει" ότι δεν του κάθεται καλά στο μάτι από το μέσο που υπηρετεί, όπου "το γάβγισμα έχει αντικαταστήσει τον διάλογο"...
Φαίνεται πια, δια γυμνού οφθαλμού, τί εξυπηρετεί ένα τέτοιο άρθρο στην ήδη τετατέμενη ατμόσφαιρα... Και πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει, στις μαύρες μέρες που ζούμε, μια montblanc γραφή από βολεμένο κουστουμάτο που "αφουγκράζεται" τον Γολγοθά του Έλληνα με το χέρι στη τσέπη...
Οι βολεμένοι καλύτερα να σιωπούν!
Αρκετή ανατριχίλα προκαλεί το βόλεμα του καθενός, στην ψυχούλα του ήρωα που λέγεται Έλληνας, κυρίως σε καιρό πολέμου...
Γιατί, μη μου πεις πως δεν, είμαστε σε πόλεμο...
Κάθε βολεμένος, λοιπόν, πίσω με τα γυναικόπαιδα...
Η νεολαία έχει πάρει τη βαρυά "κλοιρονομιά" της κατάντιας...
Και είναι η μοναδική ελπίδα αυτού του τόπου, που υποφέρει, για ένα καλύτερο ξημέρωμα, χωρίς ξερόλες και βολεψάκιδες, σε μια ισότιμη κοινωνία...
Τί γράφει στο άρθρο του ο κος Πρετεντέρης:
"Ενα παιδί που μουντζώνει τους επισήμους στις παρελάσεις λέει ελάχιστα πράγματα για το ίδιο το παιδί. Ακόμη λιγότερα λέει για τους επισήμους ή για την Πολιτεία που εκπροσωπούν. Αντιθέτως, λέει πολλά για το σπίτι του παιδιού, τους γονείς του, το σχολείο του, τους δασκάλους του.
Διότι σίγουρα μουντζώνουν κι αυτοί. Και ακόμη πιο σίγουρα έχουν πείσει το παιδί ότι μεγαλώνει σε μια κοινωνία που αξίζει μόνο τη μούντζα του.
Δεν θα πω αν έχουν δίκιο ή άδικο –ο καθένας μπορεί να το δει όπως θέλει… Θα πω, όμως, ότι ανέλαβαν μια τεράστια ευθύνη: έβαλαν ένα παιδί να μισεί την Πολιτεία στην οποία ζει πριν ακόμη τη ζήσει. Για δικούς τους λόγους, πήραν όμηρο το παιδί απέναντι στην Πολιτεία.
Δεν μπορώ να γνωρίζω από πού άντλησαν αυτή την τόλμη ή αυτό το θράσος. Ποιος, δηλαδή, τους εκχώρησε το δικαίωμα να δηλητηριάσουν ένα παιδικό μυαλό επειδή συνέβη το δικό τους μυαλό να οργίζεται.
Ούτε γνωρίζω πού πήγε η ευθύνη του γονιού ή του εκπαιδευτικού απέναντι σε έναν έφηβο που παρελαύνει μοιράζοντας μούντζες.
Ισως οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ζωή τους. Ενδεχομένως κουβαλούν βάσανα, πικρίες, παράπονα, ακόμη και εμμονές. Καμία αντίρρηση. Το ερώτημα είναι ποιος τους επέτρεψε να τα εκφράσουν ή να τα εμπορευτούν μέσω της ομηρείας τρίτων.
Αυτή ακριβώς είναι η ουσία των επεισοδίων της 28ης Οκτωβρίου. Οχι ότι εκατό ή διακόσιοι, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, εξέφρασαν τον θυμό τους ή τη διαμαρτυρία τους.
Αλλά ότι και ο θυμός και η διαμαρτυρία διατυπώθηκαν μέσα από την καπηλεία μιας επετείου, μιας σχολικής εκδήλωσης, όσων νεαρών μαθητών μετείχαν σε αυτή.
Μετέτρεψαν τη γιορτή σε πογκρόμ. Και μεταχειρίστηκαν τα παιδιά περίπου όπως η Χεζμπολάχ τους ομήρους της.
Δεν περίμενα φυσικά ότι άνθρωποι ικανοί να στήσουν ένα τέτοιο αποκρουστικό σκηνικό μπορούν να νοιαστούν για τα παιδιά – παρεμπιπτόντως, ουδόλως πιστεύω στον «αυθόρμητο χαρακτήρα της αγανάκτησης».
Τους λέω απλώς ότι – είτε το θέλουν είτε όχι – σπέρνουν ανέμους. Και όταν σπέρνεις ανέμους δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη θερίσεις θύελλες.
Διότι αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν. Θα αποδειχτούν ξένοι σε μια κοινωνία που μισούν πριν καν την περπατήσουν. Που τη μουντζώνουν πριν τη γνωρίσουν. Θα έχουν μοναδικό εφόδιο την πικρία και την κοινωνική μοχθηρότητα εκείνων που τα επέλεξαν για ομήρους.
Και τότε, αν τους έχει μείνει λίγο μυαλό και αν καταλάβουν πως πήραν τη ζωή τους λάθος, θα γυρίσουν να μουντζώσουν πρώτα εκείνους που τους έβαλαν προχθές να μουντζώνουν".
2 σχόλια:
μιλάει ο Πρετεντέρης που πέταγε μπουκάλια στο γήπεδο??? Εμ για αυτό του έρχονται κι αυτού τα γιαουρτάκια όταν βγαίνει έξω.
@ mahler76
Ου μπλέξεις.
Όλοι "δάσκαλοι" γίνανε.
Δημοσίευση σχολίου